Oceń
Ze statystyk Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wynika, że około miliarda osób na świecie ma niedobór witaminy D. Zdaniem tej instytucji to globalny problem zdrowotny.
Po co nam witamina D?
Witamina D jest klasyfikowana jako witamina rozpuszczalna w tłuszczach. W rzeczywistości pod tą nazwą kryją się różne związki steroidowe. Zalicza się do nich: cholekalcyferol (witamina D3), znajdujący się głównie w żywności pochodzenia zwierzęcego, ergokalcyferol (witamina D2), znajdujący się głównie w tkankach roślin, drożdżach oraz grzybach, oraz kalcyferol (witamina D1).
Witamina D jest ważna, ponieważ pomaga wchłaniać wapń oraz fosfor z diety i właśnie dlatego uważa się, że jest witaminą niezbędną dla zdrowia kości i mięśni. Zwykle dostarczamy ją wraz z pożywieniem, np. jedząc tłuste ryby (łosoś, sardynki, śledź i makrela), czerwone mięso (stek, wątróbka), żółtka, czy żywność wzbogacaną w tę witaminę. Jednak jest ona przyswajana zwykle w postaci nieaktywnej i wymaga działania promieni słonecznych na skórę, by się uaktywnić (to dlatego nazywa się ją słoneczną witaminą).
Niedobór witaminy D – wczesne objawy
Długotrwały niedobór witaminy D może mieć poważne konsekwencje dla naszego zdrowia, np. może prowadzić do deformacji kości, krzywicy u dzieci, albo osteomalacji u dorosłych, dlatego warto zwrócić uwagę na wczesne objawy niedoboru witaminy D. Dzięki temu zyskamy czas na szybko interwencją.
Na co zwrócić szczególną uwagę? Poniżej 5 ważnych symptomów niedoboru tego związku:
- wypadanie włosów,
- zmęczenie, bez wyraźnej przyczyny,
- ból kości,
- bóle kręgosłupa, zwłaszcza w okolicach dolnej części pleców,
- bóle mięśni,
- częste zachorowania na infekcje, zarówno wirusowe, jak i bakteryjne.
Niski poziom witaminy D – co zrobić?
W przypadku bardzo niskiego poziomu witaminy D w organizmie lekarz może zlecić przyjmowanie preparatów z tą witaminą. Warto również uzupełnić dietę w produkty bogate w ten związek oraz wychodzić na spacer, kiedy tylko wyjdzie zza chmur słońce. Osoby o jasnej karnacji powinny przebywać na słońcu minimum 15 minut dziennie, natomiast osoby o ciemnej karnacji mogą potrzebować dwa, trzy razy więcej czasu, by wytworzyć taką samą ilość witaminy D.
Dzienne zapotrzebowanie na witaminę D zależy od kilku czynników, m.in. od wieku, stanu zdrowia. Szacuje się, że przeciętne zapotrzebowanie to 400 jm (10 mikrogramów na dobę), ale nie więcej niż 4000 jm (100 mikrogramów na dobę). Zdaniem lekarzy najlepiej suplementować witaminę D3 (cholekalcyferol).
Ważne! W Polsce od października do marca praktycznie synteza skórna witaminy D nie występuje. W tym czasie zaleca się suplementację tej witaminy, ale pod kontrolą lekarza, by uniknąć niebezpiecznych dla zdrowia skutków ubocznych. To ważne, bo witaminę D można również przedawkować. Jej nadmiar prowadzić zwiększenia ilości wapnia w organizmie (hiperkalcemia), co może osłabiać kości i powodować uszkodzenie nerek oraz serca.
Źródło: Normy Instytutu Żywienie i Żywności/ "Suplementy dla Ciebie. Jak nie stać się pacjentem?" prof. Iwona Wawer
Oceń artykuł
