Paradontoza (parodontoza) wywołuje ból, obrzęk i krwawienie dziąseł
Paradontoza (parodontoza) przez długi czas może pozostawać w ukryciu. To powód, dla którego większość osób nie wie, że na nią choruje. Szacuje się, że na zapalenie przyzębia choruje 7 na 10 Polaków. Zaczerwienienie dziąseł, ból i obrzmienie połączone z krwawieniem to typowe objawy zaawansowanej paradontozy. To sygnał, że należy szybko wdrożyć leczenie, bo nieleczona paradontoza może prowadzić do utraty zębów. Dowiedz się, jak rozpoznać objawy paradontozy i jak ją leczyć.
Paradontoza, inaczej parodontoza lub przyzębica, to choroba wyjątkowo powszechna. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że cierpi na paradontozę. Choroba przez długi czas nie daje o sobie znać, objawia się zaledwie niewielkim bólem dziąseł lub nadwrażliwością. Paradontozę może rozpoznać lekarz w gabinecie stomatologicznym, ale na co dzień objawy tej choroby mogą nie być widoczne. Przyzębica rozwija się w miarę upływu czasu, od nadwrażliwości dziąseł, bólu w czasie szczotkowania i jedzenia, przechodzi w krwawienie, a nawet ruszanie się zębów. To moment krytyczny, który powinien skłonić do szybkiego wdrożenia leczenia. Paradontoza nieleczona prowadzi nie tylko do pogłębiającego się bólu i dyskomfortu, ale także do utraty stałych zębów.
Zęby otoczone są przez przyzębie składające się z dziąseł, błony śluzowej wyrostka zębodołowego, cementu korzeniowego, kości zębodołu i ozębnej, którą stanowią więzadła, naczynia krwionośne i limfatyczne, nerwy oraz tkanka łączna. To właśnie ona odpowiada za utrzymanie zębów, amortyzację siły podczas nacisku, na przykład w czasie gryzienia, pośredniczy też w odczuwaniu dotyku i bólu. Przyzębie jest zatem wyjątkowo ważne dla zachowania zdrowia jamy ustnej. Paradontoza źle wpływa na stan dziąseł, kości i ozębnej. Powstająca z czasem żywa rana może prowadzić do utraty zębów, a wcześniej bólu, krwawienia i ogromnego dyskomfortu uniemożliwiającego normalne funkcjonowanie.
Paradontoza: przyczyny
Paradontoza może rozwijać się na skutek nieodpowiedniej higieny jamy ustnej. To nie zawsze znaczy, że ktoś nie myje zębów. Może je po prostu myć zbyt rzadko lub niedokładnie. W przypadku wad zgryzu i skrzywienia zębów utrzymywanie odpowiedniej higieny jest bardzo trudne.
Przyzębica powstaje zatem na skutek trwającego długo procesu zapalnego wywołanego przez drobnoustroje chorobotwórcze, które gromadzą się pomiędzy dziąsłami a zębami. Ten specyficzny osad (płytka nazębna) zawiera florę bakteryjną i resztki jedzenia. Niedokładne czyszczenie zębów prowadzi do przerodzenia się płytki w kamień nazębny, który najpierw twardnieje przy samej krawędzi dziąsła, a następnie schodzi niżej w stronę korzenia, by ostatecznie wbić się pod dziąsło (tkankę miękką).
To proces postępujący, który da się zatrzymać na odpowiednim poziomie. Kamień, który atakuje tkankę miękką, wywołuje nieustanny ból, obrzęk i skłania dziąsła do cofania się. Efektem tego procesu jest uszkodzenie tkanek mocujących zęby w kości szczęki, a następnie odsłonięcie szyjek zębowych. Już na tym etapie występuje ogromny ból, a także krwawienie dziąseł. Niestety w tym momencie zęby są już dosyć luźno osadzone w szczęce, co czuć w czasie jedzenia i szczotkowania. Jeśli nie zostanie wdrożone leczenie, zęby mogą zacząć wypadać.
Inne przyczyny, które mogą wpływać na rozwój paradontozy:
- nałogowe palenie papierosów;
- częste spożywanie alkoholu;
- niewłaściwa dieta uboga w witaminy i minerały;
- wady zgryzu, które prowadzą do zmian w przyzębiu;
- osad nazębny, kamień;
- wahania hormonalne, które towarzyszą ciąży, menstruacji i menopauzie (dziąsła są wtedy bardzo podatne na stany zapalne);
- przyjmowanie niektórych leków: immunosupresyjnych, przeciwdrgawkowych, blokerów kanałów wapniowych.
- wady przyzębia i uwarunkowania genetyczne;
- choroby współistniejące, takie jak: cukrzyca i zaburzenia metaboliczne, problemy z układem krążenia, obniżona odporność organizmu np. w białaczce lub HIV, choroby opierające się na zaburzeniach odżywiania tj. anoreksja i bulimia.
Przeczytaj także: Nie leczysz paradontozy? Ryzykujesz udarem mózgu!
Paradontoza: objawy
Choroba w początkowym okresie nie daje wyraźnych objawów. Tym, co może niepokoić, jest na przykład niewielki ból dziąseł lub nadwrażliwość — szczególnie pomiędzy zębami. Stopniowo ból przybiera na sile, pojawia się zaczerwienienie i obrzęk dziąseł wokół jednego lub wielu zębów. Widoczne może być także odsłanianie się zębów (szyjek zębowych).
Poważnym objawem jest krwawienie dziąseł, zarówno w czasie szczotkowania, jak i jedzenia. W zaawansowanym stadium choroby osoby cierpiące na paradontozę mogą zauważyć krwawienie niemal przy każdej okazji. Każdy dotyk, próba umycia zębów lub zjedzenia posiłku mogą wywoływać krwawienie. Objawem zaawansowanej paradontozy jest także rozchwianie zębów, ich przemieszczanie się i wypadanie.
Do zapalenia przyzębia może dołączyć zapalenie dziąseł, co znacznie utrudnia normalne funkcjonowanie. Oprócz obrzęku, tkliwości i krwawienia, paradontozie towarzyszy
.
Charakterystyczny dla paradontozy jest powolny rozwój choroby. Objawy mogą nasilać się stopniowo i dawać o sobie znać w konkretnych sytuacjach, na przykład w czasie jedzenia. Co ciekawe, na paradontozę choruje wiele osób, a jeszcze więcej może zachorować z powodu nieodpowiednich nawyków higienicznych i lekceważenia własnego zdrowia. Postęp choroby można zahamować na wczesnym etapie wyłącznie dzięki regularnym wizytom u stomatologa, leczeniu zębów, usuwaniu kamienia, a także wyprowadzeniu wad zgryzu — założeniu aparatu ortodontycznego.
Najważniejsze objawy paradontozy:
- ból i nadwrażliwość dziąseł;
- zaczerwienienie, opuchlizna i krwawienie dziąseł;
- rozchwianie zębów;
- nieprzyjemny oddech z ust.
Chcesz dowiedzieć się więcej o paradontozie? Zobacz na filmie, jak wygląda leczenie przyzębicy:
Paradontoza to choroba postępująca w czasie, dlatego dotyka najczęściej osoby starsze. Młodsi mogą nawet nie wiedzieć, że cierpią na przyzębicę, bo objawy nasilają się stopniowo. Warto zwracać uwagę na wszelkie nieprawidłowości dotyczące zębów i dziąseł. O dyskomforcie, bólu i krwawieniu dziąseł należy informować lekarza stomatologa. Paradontoza nieleczona lub leczona niewłaściwie, prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych. Efektem postępującej paradontozy może być utrata zębów.
Paradontoza: leczenie
Jak leczyć paradontozę? To wcale nie jest takie łatwe. Dużą pracę musi wykonać sam pacjent. We wczesnym stadium paradontozy ważna jest higiena jamy ustnej. Dokładne i częste szczotkowanie zębów to podstawa, ale czasami konieczne jest założenie na przykład aparatu korygującego wadę zgryzu (stłoczone zęby). Niektóre zabiegi mogą okazać się nieodpowiednie z uwagi na ból i krwawienie dziąseł. Dlatego należy zgłosić się na wizytę do stomatologa, który oceni sytuację i podpowie, jak dbać o zęby. Może także skierować pacjenta do specjalisty leczenia chorób przyzębia, czyli periodontologa.
Niezaawansowaną paradontozę całkiem łatwo opanować. Najczęściej wystarczy samo usunięcie kamienia i nalotów, a także poprawa higieny jamy ustnej.
Leczenie w gabinecie stomatologicznym lub bezpośrednio u periodontologa polega na odklejeniu złogów nazębnych (np. metodą ultradźwiękową). W przypadku rozległych złogów istnieje konieczność wykonania zabiegu odwarstwienia błony śluzowej od okostnej leżącej pod nią kości. Pozwala to na dokładne usunięcie kamienia. Po zabiegu zęby się poleruje.
Gdy stan zapalny obejmie głęboki tkanki przyzębia, konieczna będzie interwencja chirurga. Leczenie chirurgiczne polega na usunięciu tkanek dotkniętych przez chorobę lub ich odtworzeniu. W tym celu stosuje się na przykład: dokoronowe przemieszczanie tkanek, sterowane odtwarzanie tkanek za pomocą wszczepialnych błon zaporowych, wszczepów kostnych (z kości ludzkiej lub zwierzęcej) i bioszkieł naturalnych lub syntetycznych. Celem leczenia jest odbudowanie lub odtworzenie tkanki, która z powodu choroby nie mogła pełnić swojej funkcji. Najważniejsze jest odtworzenie funkcji przyczepu, czyli więzadeł przyczepnych.
Nadzieję na wyleczenie daje także nowoczesny preparat emdogain, wyprodukowany na bazie świńskich tkanek. Zawiera on tzw. amelogeniny, czyli białka uzyskane z zawiązków zębów prosiąt, które mają budowę identyczną z białkami występującymi u człowieka. Działanie tego preparatu oparte jest na naturalnych procesach regeneracji zęba. Ma na celu odbudowanie zniszczonych w wyniku parodontozy struktur podporowych zęba, naśladuje tym samym procesy biologiczne zachodzące podczas naturalnego rozwoju uzębienia. Szczególnie istotnym elementem preparatu jest amelogeninia, czyli białko produkowane przez organizm ludzki w fazie płodowej podczas naturalnego procesu formowania uzębienia. To właśnie amelogeninia odpowiada za tworzenie wszystkich struktur i tkanek zębowych. Stosowanie preparatu emdogain jest często ostatecznością. Nie wszystkie gabinety stosują taką metodę, a koszt zabiegu z wykorzystaniem preparatu waha się od 1000 do 1500 zł.
Tu się dzieje
