Hipomania może być objawem groźnej choroby. Jakiej?
Hipomania to stan pozornej euforii, charakteryzujący się m.in. zwiększoną tendencją do ryzykownych zachowań. Czym dokładnie jest hipomania?
Osoby cierpiące na hipomanię stają się odważniejsze, rozmowniejsze, mają więcej energii, nie potrzebują zbyt wiele snu. Ta charakterystyka nie brzmi zbyt groźnie, jednak hipomania to stan, którego nie należy lekceważyć. Może bowiem świadczyć o poważnej chorobie psychicznej – chodzi o chorobę dwubiegunową (ChAD).
Hipomania – co to za choroba?
Można powiedzieć, że hipomania to mania w wersji light, niewymagająca hospitalizacji. Oba te stany różnią się jedynie intensywnością występujących objawów. Osoba w stanie hipomanii (hipomaniakalnym) jest m.in. chaotyczna w działaniu, zmaga się z tzw. gonitwą myśli, wahaniami nastroju. Można zauważyć wyraźne zmiany w jej zachowaniu, jednak nie zakłócają one jej życia rodzinnego czy zawodowego.
Hipomania – objawy
Stan hipomaniakalny utrzymuje się co najmniej 4 dni. Objawy, które mu towarzyszą to:
- zmniejszona potrzeba snu,
- drażliwość,
- zmniejszone odczuwanie zmęczenia,
- duża aktywność intelektualna (gonitwa myśli),
- podejmowanie ryzykownych zachowań,
- niemożność usiedzenia w miejscu,
- problemy z koncentracją,
- zwiększona aktywność fizyczna,
- rozmowność.
Objawy te często są bagatelizowanie, ale mogą mieć przykre konsekwencje dla chorego, bo mają charakter autodestrukcyjny.
Hipomania – jakie są przyczyny tej choroby?
Jakie mogą być przyczyny hipomanii? Naukowcy nie mają pewności i wymieniają kilka czynników:
- zaburzenia neuroprzekaźników w mózgu,
- skłonności genetyczne (ryzyko pojawianie się hipomanii rośnie, jeśli w rodzinie były takie przypadki),
- schorzenia ogólnoustrojowe, takie jak AIDS, toczeń,
- schorzenia neurologiczne (np. uraz mózgu),
- silny stres lub przebyta trauma.
Hipomania może być także skutkiem ubocznym stosowania substancji psychoaktywnych.
Hipomania – jak się ją diagnozuje i leczy?
Aby zdiagnozować hipomanię, należy wykonać badanie psychiatryczne. Psychiatra bierze pod uwagę nie tylko objawy towarzyszące tej chorobie, ale również czas ich występowania. Jeśli pacjent jest aktualnie w stanie hipomaniakalnym bądź maniakalnym, a wcześniej miał epizody depresyjne, wówczas lekarz może rozpoznać u niego chorobę dwubiegunową, ChAD (typu I lub II). Charakteryzuje się ona nawracającymi epizodami manii (lub hipomanii) i depresji. Forma i częstotliwość epizodów zależy w dużym stopniu od indywidualnego przypadku.
Wyjątkowo ciężkim przypadkiem „dwubiegunówki” jest „rapid cycling”, który polega na częstych sekwencjach epizodów manii i depresji. Aby go zdiagnozować, pacjent musi mieć co najmniej cztery epizody chorobowe rocznie. W tym przypadku zdarza się, że depresja i mania płynnie przechodzą jedna w drugą.
W leczeniu hipomanii stosuje się leki normalizujące nastrój lub leki przeciwpsychotyczne. Bardzo dużą rolę w leczeniu pacjentów będących w takim stanie jest psychoterapia, szczególnie terapia behawioralna.
Bądź na bieżąco. Polub fanpage Zdrowie Radio ZET na Facebooku!
Tu się dzieje
