Oceń
Anoreksja najczęściej dotyczy osób pomiędzy 14. a 18. rokiem życia. Ostatnio dotyka jednak również dzieci ‒ na jadłowstręt psychiczny cierpią już nawet 9-latki. Główną grupą osób zagrożonych anoreksją są kobiety, ale statystyki pokazują, że w ostatnich latach choruje na nią coraz więcej mężczyzn (ok. 6 proc. chorujących).
Czym jest anoreksja?
Anoreksja to psychiczne zaburzenie odżywiania polegające na celowej utracie wagi, która jest napędzana przez chorobę. Występuje również dysmorfofobia, czyli lęk związany z przekonaniem o tym, że ciało wygląda brzydko i nieestetycznie. Wyróżnia się dwa rodzaje schorzenia:
TYP RESTRYKCYJNY: ograniczanie pokarmów i rzadkie stosowanie środków przeczyszczających;
TYP BULIMICZNY: osoba chora ogranicza przyjmowanie pokarmów, ale ma również częste napady obżarstwa, które rekompensuje potem wywoływaniem wymiotów lub przyjmowaniem środków przeczyszczających.
Jakie są przyczyny anoreksji?
Przyczyny anoreksji są bardzo różne: od psychicznych po biologiczne. Za najczęstszą przyczynę uznaje się brak kontroli nad swoim życiem (ciężkie dojrzewanie, brak akceptacji ze strony rówieśników, rozwód rodziców), którą chory rekompensuje perfekcjonizmem i dbaniem o „czystość” swojego ciała. Może być również spowodowana traumą lub depresją.
Doktor Ursula Bailer podejrzewa też, że anoreksja może mieć podłoże biologiczne. Lekarka zauważyła u swoich pacjentek podwyższony poziom serotoniny oraz zaburzenia poziomów noradrenaliny i dopaminy. Wg Bailer zaburzona ilość hormonów w ciele pacjentek może być źródłem ich choroby.
Konsekwencje anoreksji
Jadłowstręt psychiczny przede wszystkim wyniszcza organizm. W 10 proc. przypadków nieleczona anoreksja prowadzi do śmierci. U osób chorych na anoreksję można zauważyć oczywiście również znaczny spadek wagi (nawet o 25 proc.). Inne konsekwencje to:
- niskie ciśnienie krwi, bradykardia (serce uderza mniej niż 60 razy na minutę), anemia, krótki oddech, zawroty głowy, omdlenia, częste bóle głowy, u kobiet brak miesiączki lub wydłużony cykl menstruacyjny;
- drażliwość, nastroje depresyjne, zachowania obsesyjno-kompulsywne (zwłaszcza w kwestii jedzenia), dezorientacja, izolowanie się, bezsenność, psychoza (pacjent może uważać, że jego jedzenie jest zatrute);
- znaczna utrata włosów, meszek na ciele i twarzy, bladość twarzy, podkrążone oczy, sucha, łuszcząca się skóra, zimne dłonie, obrzęki stóp i dłoni, nadmierne pocenie się stóp, wzdęcia, zaparcia.
Jak leczy się anoreksję?
Główną metodą leczenia jest psychoterapia. Rozwiązaniem nie jest jedynie przybranie na wadze. Anoreksja to choroba o podłożu psychologicznym, więc pacjent powinien pozostawać pod stałą kontrolą psychoterapeuty (czasem nawet przez całe życie).
W skrajnych przypadkach (kiedy ciało jest bardzo wyniszczone) potrzebna jest hospitalizacja lub nawet umieszczenie chorej osoby na oddziale psychiatrycznym.
Oceń artykuł
