Jak wybaczyć? 6 kroków do przebaczenia
Każdy z nas w jakimś momencie swojego życia z pewnością został skrzywdzony. Uraza – silniejsza lub słabsza – zwykle z nami zostaje, ale to, na jak długo, zależy tylko od nas. Kluczem jest przebaczenie. Dlaczego warto przebaczać? I jak to zrobić? Tłumaczy terapeutka.
Wbrew pozorom, przebaczenie nie jest oznaką słabości. Wprost przeciwnie – świadczy o sile, choć nie wszyscy potrafią to docenić. Przebaczenie może stać się wyzwoleniem. Na stronach Psychology Today dr Maria Baratta, psychoterapeutka, tłumaczy, że przebaczenie nie jest łatwe – to decyzja, a dopiero później przychodzi uzdrowienie. Wyjaśnia też, jakie kroki wykonać, by móc przebaczyć.
Dlaczego warto przebaczać?
Długotrwałe chowanie urazy wypala – nie ma sensu przez lata nieść balastu trudnych emocji. Wybaczanie, czyli odpuszczenie urazy i gniewu, jest korzystne przede wszystkim dla wybaczającego, bo pozwala uwolnić się z roli ofiary.
Co więcej, przebaczenie nie oznacza, że to, co się stało lub co ktoś ci zrobił, jest w porządku, ale że to ty decydujesz, aby nie tkwić w bólu i urazie – to twoje zadanie do wykonania. Wcale nie chodzi o to, by pozwolić osobie, która cię skrzywdziła, uwolnić się od ciężaru krzywdziciela – to nie ona ma poczuć się lepiej, tylko ty.
6 kroków do przebaczenia. Jak to robić?
Przebaczenie komuś, kto cię skrzywdził, zrobił coś strasznego lub powiedział coś naprawdę raniącego, nie jest łatwe, ale równie trudne jest noszenie ciężaru urazy. Kluczem do odczuwania spokoju i radości jest przepracowywanie doświadczeń, uczenie się i odpuszczanie. Odpuszczanie jest zresztą jednym z największych prezentów, jakie możesz sobie zrobić – uważa dr Baratta. Przebaczenie jest jak potężny środek przeciwbólowy. Jak zacząć iść w stronę przebaczenia?
- Pomyśl o ewentualnym przebaczeniu. Zacznij od bawienia się pojęciem przebaczenia – po prostu myśl o tym. Zadaj sobie pytanie: „Może już czas?”.
- Wyobraź sobie, jak miałoby wyglądać przebaczenie. Zastanów się, jak miałby wyglądać sam akt przebaczenia osobie, która cię skrzywdziła. O czym byście rozmawiali, jeśli by do tego doszło? Co myślałbyś o tej osobie w kontekście tego, co się stało? Czy oznacza to, że musiałbyś spotykać się z tą osobą lub wznowić zerwaną relację? Czy może sprawy zostałyby zamiecione pod dywan? Czy zaufałbyś tej osobie? A może po wybaczeniu straciłbyś status strony zranionej lub pokrzywdzonej? Co się z tym wiąże? Czy wyglądałoby to tak, jakby to, co się stało, tak naprawdę nie było tak straszne, jak jest dla ciebie? Myślenie o tym rzuci światło na to, co może być powodem trzymania poczucia krzywdy. To już krok bliżej do odpuszczenia.
- Odpowiedz sobie na pytanie, czy to jest właściwy moment. Jak zapomnieć i odpuścić poczucie krzywdy z powodu tego, co się stało? Co zastąpi te uczucia? Czy czujesz się pod presją, aby wybaczyć w tej chwili, czy masz na to wciąż czas? Daj sobie czas, którego potrzebujesz.
- Zaplanuj, jak chronić się przed zranieniem w przyszłości. Jak zabezpieczysz się przed przyszłym zranieniem? Nie oznacza to, że możesz lub musisz zaufać osobie, która cię skrzywdziła, ale to, że ufasz sobie i możesz iść dalej. Możesz ograniczyć czas spędzany z tą osobą lub zaplanować, co zrobisz, jeśli znów powie coś raniącego.
- Wytłumacz sobie, dlaczego nie trzymasz już urazy. Jaka będzie twoja nowa narracja? Na przykład: „Ta osoba zrobiła mi coś naprawdę okropnego, ale mam to już za sobą” albo „Będzie dobrze, nawet jeśli zrobiono mi coś strasznego”. To ważna zmiana: zrzeczenie się roli ofiary, upodmiotowienie siebie. Twój wybór, by w końcu przestać czuć ból.
- Podejmij decyzję o przebaczeniu. Daj sobie czas na zdrowienie. Przebaczenie jest decyzją, a uzdrowienie nastąpi po niej.
Czasem potrzebna jest pomoc w przebaczeniu
Jedną z rzeczy, których nauczyłam się jako terapeutka, jest to, że ludzie mogą być tak pogrążeni w swoim własnym świecie, że czasami nawet nie zdają sobie sprawy, że zranili kogoś słowami lub czynami – pisze dr Baratta. Zło istnieje i niektóre krzywdy wyrządzane są celowo, ale nasza bronią jest przebaczenie i uwolnienie się od bólu. Ten wybór to kolejny dar, który sobie dajemy.
Przebaczenie nie jest łatwe – podsumowuje terapeutka. Ustalenie, jak wybaczyć komuś, często wymaga psychoterapii, ale to czas dobrze wykorzystany na inwestowanie w siebie. Konsekwencją trzymania się urazy jest noszenie w sobie ciężaru krzywdy, który większość z nas wolałaby zrzucić.
Źródło: Psychology Today
Tu się dzieje
