Są przekonani o wszechmocy i wszechwiedzy. Jak rozpoznać megalomana?
Megalomania, inaczej – mania wielkości – oznacza zburzenie osobowości, które może towarzyszyć chorobom, takim jak schizofrenia, psychozy endogenne, epizody manii w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Megalomania może być też traktowana, jako cecha charakteru. Osoby te mają poczucie specjalnej misji. Skąd w nich ta tendencja?
Kim jest megaloman?
Megalomania to bardzo specyficzny rodzaj zaburzenia psychicznego, który ma swoje powiązanie z osobowością narcystyczną. Megaloman oprócz tego, że jest osobą o zawyżonej samoocenie i poczuciu wyższości, potrafi również utrzymać dobre samopoczucie w sytuacji konfliktów i kryzysu. Można zaobserwować u nich tendencję do snucia licznych nierealistycznych planów.
Do chorobowych objawów megalomanii należy między innymi system urojeń, a dokładniej urojenia wielkościowe w zaburzeniach psychotycznych.
Megaloman: cechy
Aby stwierdzić, czy dana osoba jest megalomanem, psychologowie muszą przyjrzeć się jej bliżej. Megaloman wykazuje cechy tyrana, który nie ma żadnych skrupułów na drodze do zdobycia władzy. Cechy najczęściej występujące u osób z manią wielkością to:
- zarozumiałość,
- żądza władzy i stanowisk,
- ciągła potrzeba sprawdzania swoich możliwości i przesuwania granic (aby pokazać wyższość nad innymi),
- próżność połączona z rozbudowanym ego,
- wyidealizowane i narcystyczne postrzeganie siebie,
- brak umiejętności przyznania się do błędów (megaloman w ogóle ich nie widzi),
- skłonność do manipulacji (aby osiągnąć swój cel).
Czy megalomanię należy leczyć?
Wskazane jest, aby megaloman podjął leczenie. Najskuteczniejsza jest psychoterapia. Niestety bardzo trudno będzie go do tego namówić, bo na ogół nie dostrzega swoich wad. Jeżeli megalomanii towarzyszy psychoza, pomóc mogą leki uspakajające, stabilizujące nastrój, przeciwlękowe.
Megaloman nigdy nie przyzna się, że w środku jest w nim poczucie pustki, lęk i strach. Wewnętrznie wystraszona, zakompleksiona, szukająca miłości osoba, będzie na zewnątrz pokazywać swoją pozorną wszechmoc. Zakłada maski i tworzy mury po to, aby ochronić swoje ego przed potencjalnym zagrożeniem. Jeśli ktoś spróbuje wytknąć mu błąd, szybko przystąpi do ataku, z obawy, że ktoś okaże się lepszy. Megalomania paradoksalnie może wynikać z niskiego poczucia wartości i nieśmiałości. Do przyczyn megalomanii zalicza się również nadużywanie substancji psychotycznych.
Tu się dzieje
