Oceń
Choroba afektywna dwubiegunowa: dlaczego czasem tak trudno postawić diagnozę?
ChAd charakteryzuje się cyklicznym występowaniem przygnębienia (depresja) i nadmiernej aktywności (mania). Pomiędzy tymi fazami zwykle obserwuje się okresy remisji, czyli stan bez objawów lub z objawami dyskretnymi. Może mieć różne oblicza i u każdego rozwijać się inaczej. Zdaniem psychiatrów każdy pacjent ma swoją chorobę. Dlatego czasem trudno postawić diagnozę. Bywa nieprawidłowo diagnozowana i źle leczona.
Choroba dwubiegunowa to życie na huśtawce nastrojów. Są różne postaci choroby. Zawsze charakteryzuje je występowanie dwóch przeciwstawnych stanów psychopatologicznych: depresji i manii o różnym naisleniu.
ChAd: pierwsze objawy
Najczęściej choroba zaczyna się w drugiej, trzeciej dekadzie życia. Skąd się właściwie bierze, dokładnie nie wiadomo. Wiele badań przemawia za uwarunkowaniami genetycznymi. Dla przykładu - Ernest Hemingawy popełnił samobójstwo 2 lipca 1961 roku. Dokładnie trzydzieści pięć lat później zrobiła to też jego wnuczka Margaux. W czterech pokoleniach rodziny Hemingwayów życie odebrało sobie pięć osób.
Często ujawnia się pod wpływem stresujących wydarzeń, życia w ciągłym napięciu. Aż 30% chorych nadużywa alkoholu, 16% pali marihuanę, a ok. 10% sięga po inne substancje stymulujące (amfetaminę). Zwykle zaczyna się od epizodu lub kilku epizodów depresji, które przechodzą w manię, rzadziej od zespołów maniakalnych. U niektórych epizody depresji pojawiają się w okresie jesienno-zimowym, a hipomanii (manii) - w okresie wiosenno-letnim.
Zespoły objawów trudno sklasyfikować i opisać. Mogą dotyczyć wielu funkcji społecznych i przejawiać się w różnych sferach życia. Głównie są do miany nastroju od smutku do radości.
Depresja dwubiegunowa: leczenie
Podstawowym utrudnieniem w leczeniu jest to, że chorzy nie dopuszczają do siebie choroby. Sami do lekarza nie pójdą. Zresztą ich rodziny często też nie rozumieją problemu. Po pomoc zgłaszają się późno, gdy pobudzenie chorego jest duże, że przestaje spać, jeść. Jeśli chory nie chce się leczyć, rodzina może zwrócić się do sądu rodzinnego o tzw. leczenie w trybie wnioskowym. Gdy chory jest zagrożeniem dla siebie lub otoczenia, w myśl ustawy i zdrowiu psychicznym stosuje się leczenie przymusowe. Niektórzy zostają przywiezieni do szpitala po niebezpiecznym incydencie, inni są kierowani przez sąd. Aby zdiagnozować depresję dwubiegunową, lekarz musi stwierdzić przynajmniej jeden epizod hipomanii (manii).
Zarówno pacjenci jedno-, jak i dwubiegunowi z objawami psychozy (halucynacje i urojenia) oprócz antydepresantów i leków stabilizujących mózg mogą również przyjmować leki przeciwpsychotyczne.
Najważniejszą metodą psychoterapeutyczną wspomagającą leczenie farmakologiczne jest psychoedukacja. Pomaga ona zrozumieć chorobę , uczy, jak rozpoznawać sygnały, kiedyś iść do lekarza.
Warto wziąć pod uwagę leki nowej generacji, które nie pogarszają funkcji poznawczych, nie powodują aż takiego silnego przytłumienia, zaburzenia koncentracji, jak niektóre stare preparaty. Systematyczne leczenie może przynieść długotrwałe remisje i powrót do normalnego żucia. Osoby, które się leczą, kończą studia, pracują, zakładają rodziny, mają dzieci.
Osoba musi uwierzyć, że jest chora i systematycznie brać leki.
Oceń artykuł
