Zaburzenie pożądania HSDD dotyka co 10. osobę. To problem społeczny

Hipoaktywne zaburzenie pożądania seksualnego HSDD to przewlekły brak ochoty na aktywność seksualną, który wywołuje stres czy przygnębienie. Ważnym kryterium rozpoznania jest "istotne cierpienie osobiste", czyli fakt, że niskie pożądanie przeszkadza samemu zainteresowanemu, a nie tylko jego partnerowi/partnerce.

Zaburzenie pożądania seksualnego - przyczyny

Problem jest poważny, bo dotyczy delikatnej sfery prywatnej, ale wpływa na kondycję całego społeczeństwa - m.in. na dzietność oraz odsetek zachorowań na depresję. Szacuje się, że HSDD dotyka już 10% kobiet i 8% mężczyzn. Choć wciąż nie do końca wiadomo, jakie są przyczyny występowania hipoaktywnego zaburzenia pożądania seksualnego, wyodrębniono już główne czynniki ryzyka:

• niezgodność w zakresie zachowań seksualnych;
• stany medyczne, takie jak cukrzyca;
• skutki uboczne leków (m.in. leków przeciwdepresyjnych, leków na nadciśnienie);
• negatywne nastawienie do seksualności;
• problemy w związku, w tym przemoc emocjonalna lub fizyczna;
• problemy psychiczne, takie jak zaburzenia lękowe czy depresja.

Zaburzenia pożądania seksualnego - objawy

Hipoaktywne zaburzenie pożądania seksualnego HSDD rozpoznawane jest, gdy brak zainteresowania sferą seksualną utrzymuje się ponad 6 miesięcy i w sposób istotny przeszkadza samemu zainteresowanemu, wywołując cierpienie.

Objawy HSDD to:

• brak lub utrata zainteresowania inicjowaniem lub angażowaniem się w aktywność seksualną;
• brak lub spadek spontanicznego pożądania, czyli potrzeby doświadczania podniecenia seksualnego;
• brak reakcji na stymulację seksualną lub sygnały, które mogą być wizualne lub związane z innymi zmysłami.

Choć rozpoznanie problemu nie jest łatwe, jeśli brak pożądania seksualnego wywołuje stres, warto porozmawiać o tym ze swoim lekarzem rodzinnym, który pokieruje nas dalej.

Zaburzenia pożądania seksualnego - leczenie

Leczenie hipoaktywnego zaburzenia pożądania seksualnego dobierane jest po szczegółowym wywiadzie z pacjentem. W zależności od przyczyn zalecane są psychoterapia, terapia seksuologiczna i/lub odpowiednie leki.

W leczeniu HSDD stosowane są m.in.:

• flibanseryna,
• testosteron,
• bupropion,
• buspiron.

Duże nadzieje pokłada się w kisspeptynie - nazywanej "hormonem miłości". Z dwóch badań klinicznych, przeprowadzonych przez naukowców z Imperial College London i Imperial College Healthcare NHS Trust wynika, że podawanie kisspeptyny może zwiększyć aktywność seksualną u kobiet i mężczyzn z hipoaktywnym zaburzeniem pożądania seksualnego (HSDD). Wyniki opublikowano w JAMA Network Open.

"Choć jest to stosunkowo powszechna przypadłość, możliwości leczenia kobiet są ograniczone, niosą ze sobą znaczące skutki uboczne, a w niektórych przypadkach nawet ryzyko przewyższa korzyści. I niestety, terapie te mają ograniczoną skuteczność. U mężczyzn nie ma obecnie licencjonowanych metod leczenia i nie ma ich na horyzoncie. W związku z tym istnieje niezaspokojona potrzeba znalezienia nowych, bezpieczniejszych i skuteczniejszych terapii tej uciążliwej choroby" - skonkludował dr Alexander Comninos z Wydziału Metabolizmu, Trawienia i Rozrodu w Imperial College London, Konsultant Endokrynolog w Imperial College Healthcare NHS.

Źródło: Effects of Kisspeptin on Sexual Brain Processing and Penile Tumescencein Men With Hypoactive Sexual Desire Disorder, JAMA Network Open (2023)

Zobacz także

Różnica poziomów libido w związku: jak poradzić sobie z problemem?

Zbyt wysokie libido – jak poradzić sobie z nadmierną ochotą na seks?