Zaburzenia dysocjacyjne. To najczęstsze zaburzenie towarzyszące nerwicy
Zaburzenia dysocjacyjne to częściowa bądź całkowita utrata integracji między własną tożsamością, wspomnieniami, odczuciami, a nawet kontrolą własnych ruchów. Zaburzenia dysocjacyjne tożsamości, ICD 10, przyczyny: zobacz więcej!
Zaburzenia dysocjacyjne (dysocjacja to rozdzielenie) ma podłoże nerwicowe i objawia się przede wszystkim w sytuacji stresowej. Definiuje się je jako rozłączenie funkcji, które w normalnych warunkach są zintegrowane: tożsamości, percepcji, pamięci i świadomości. Takie zaburzenia kojarzone są przede wszystkim ze stanem histerii, transu czy opętania. Zaburzenia dysocjacyjne klasyfikowane są jako najostrzejsza forma mechanizmu obronnego w nerwicy. Funkcje psychiczne człowieka dosłownie wymykają się spod kontroli i zaczynają żyć autonomicznie, powodując niekontrolowane reakcje.
Zaburzenia dysocjacyjne tożsamości
Zaburzenie dysocjacyjne tożsamości można scharakteryzować najprościej jako zmianę osobowości pod wpływem silnego stresu.Taka przypadłość może nosić także inne nazwy: osobowość wieloraka, osobowość mnoga, rozdwojenie osobowości, rozdwojenie jaźni. Innymi słowy, jest to stan, w którym u jednej osoby występują dwie tożsamości. Co ciekawe, żadna z nich nie wie o istnieniu pozostałej.
Jeszcze bardziej zagadkowe dla obserwatora jest to, że obie tożsamości mają nie tylko różne wzorce zachowania, ale mogą różnić się także płcią, ilorazem inteligencji, preferencjami seksualnymi, a nawet… ciśnieniem krwi.
Nie do końca wiadomo, co leży u podstaw takiego stanu. Zakłada się, że osobowość mnoga, jako dysocjacja występuje jako skutek bardzo trudnych, traumatycznych wydarzeń w życiu. Prowadzi to do dezintegracji ego i rozregulowania emocjonalnego.
Zaburzenia dysocjacyjne – klasyfikacja ICD 10
Choć wydaje się, że zaburzenia dysocjacyjne nie są trudne do określenia, to klasyfikacja ICD 10 pokazuje, że nie jest to wcale takie oczywiste. ICD 10 wymienia aż 10 zaburzeń, które wchodzą w skład zaburzeń dysocjacyjnych:
- Amnezja dysocjacyjna (F44.0)
- Fuga dysocjacyjna (F44.1)
- Osłupienie dysocjacyjne (F44.2)
- Trans i opętanie (F44.3)
- Dysocjacyjne zaburzenia ruchu (F44.4)
- Drgawki dysocjacyjne (F44.5)
- Dysocjacyjne znieczulenia i utrata czucia zmysłowego (F44.6)
- Mieszane zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne) (F44.7)
- Inne zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne) (F44.8)
- Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne), nieokreślone (F44.9)
Zaburzenia dysocjacyjne – przyczyny
Najpoważniejszą i najczęściej występującą przyczyną zaburzeń dysocjacyjnych jest podłoże psychologiczne i stres. Zaburzenia tego typu pojawiają się najczęściej w trakcie traumatycznych sytuacji: wojen, ataków terrorystycznych, klęsk żywiołowych.
Równie istotnym podłożem zaburzeń dysocjacyjnych jest przeżyta trauma w dzieciństwie, a także osobowość. Bardziej podatne na tego typu zaburzenia są osoby wycofane, lękliwe, z niską samooceną (link do „niska samoocena”).
Bezpośredni wpływ na wystąpienie zaburzeń dysocjacyjnych ma także depresja oraz zespół stresu pourazowego.
Zaburzenia dysocjacyjne mogą pojawić się w różnych bardzo stresujących sytuacjach. Mogą przeminąć równie szybko, jak się pojawiły. Ale mogą też zostać z nami nieco dłużej. Musimy zdiagnozować najpierw, co jest przyczyną naszych zaburzeń. Czasami i do tego potrzebna jest pomoc specjalisty. Najczęściej jednak wystarczą bliskie osoby, które wiedzą, że potrzebujesz pomocy. Zaburzenia dysocjacyjne mogą objawiać się w różny sposób, ale zawsze uniemożliwiają nam normalne funkcjonowanie. Dlatego tak szybko chcemy wrócić do normalności.
Tu się dzieje
