Oceń
Natrętne myśli często pojawiają się nagle i po jakimś czasie ustępują. Taki stan zdarza się każdemu i często wynika z konkretnej sytuacji. Komu nie zdarzyło się nucić pod nosem usłyszanej piosenki czy pstrykać palcami? Taka sytuacja jest niegroźna i nie ma negatywnego wpływu na życie. Czasem jedna zdarza się tak, że uporczywe myśli chodzą po głowie nieustannie i są na tyle silne, że przejmują kontrolę nad życiem. Zawsze są to myśli negatywne, wynikające na przykład ze strachu i nim napędzane. Natrętne myśli popychające do zrobienia czegoś są już o wiele bardziej niebezpieczne – na przykład w depresji. Zobacz więcej!
Natrętne myśli – przyczyny
Niegroźne i niezbyt męczące natręctwa różnego rodzaju zdarzają się właściwie każdemu. Dotyczą one zarówno myśli, jak i czynności fizycznych. W większości wypadków nie są one jednak groźne ani nie mają znaczącego wpływu na jakość życia.
W innych przypadkach natrętne, zapętlające się myśli utrudniają lub wręcz uniemożliwiają codzienne, normalne funkcjonowanie wśród ludzi. Natrętne myśli same w sobie nie są objawem chorobowym, jednak często towarzyszą różnym zaburzeniom psychicznym.
Natrętne myśli można nazwać również zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. Jest to natłok obsesyjnych, niedających spokoju myśli, które nie ustępują mimo kompulsywnego nawet wykonywania czynności, do jakiej zmuszają. W początkowej fazie polega to na schematycznym, niemal automatycznym wykonywaniu jakiejś czynności, czemu towarzyszy lęk i napięcie narastające zawsze wtedy, gdy chory próbuje powstrzymać się od wykonywania jej.
Takie doświadczenia są bardzo przykre, jednak nie da się uniknąć powtarzania czynności – powoduje to jeszcze większy stres.
Natrętne myśli są jednym z rodzajów nerwicy. Aby uznać je za objaw chorobowy, muszą występować ciągle przez co najmniej kilkanaście dni. Przypadłość nie wybiera płci ani wieku, może zdarzyć się każdemu, jednak najbardziej narażone są osoby pedantyczne i nad wyraz skrupulatne, a także zlęknione i niepewne siebie.
Natrętne myśli – leczenie
Natrętne myśli, prowadzące do kompulsywnego wykonywania jakiejś czynności, są leczone tak samo, jak nerwice: za pomocą psychoterapii.
W przypadkach silnego napięcia nerwowego stosuje się także leczenie farmakologiczne, przede wszystkim antydepresanty i neuroleptyki. Wyciszają i zmniejszają napięcie nerwowe.
Psychoterapia prowadzona jest długotrwale i wymagana jest systematyczność konsultacji z lekarzem prowadzącym. Leczenie może być również prowadzone w warunkach szpitalnych.
Pojedyncze epizody kompulsywnych zachowań nie wymagają konsultacji lekarskiej. Jeśli jednak przejmują kontrolę nad życiem i prowadzą do wyizolowania się od innych ludzi, to odpowiedni czas na to, by zgłosić się po pomoc. Zaniechanie leczenia zaburzeń nerwicowych doprowadzi do ich pogłębienia się.
Zobacz także: Skąd się biorą uprzedzenia? Niezwykły eksperyment społeczny
Oceń artykuł
