Oceń
Nerwica to zaburzenie emocjonalne, któremu towarzyszy zespół objawów, z którego głównym jest lęk.
Przyczyny nerwicy
Nerwica jest zaburzeniem psychicznym, w związku z czym jest trudne do zdefiniowania. Na nerwicę chorują częściej kobiety, a sama podatność na zachorowanie związana jest z pewnymi cechami osobowości: lękliwością, biernością, perfekcjonizmem, potrzebą kontroli, niską samooceną, kompleksami, a także z zaburzeniami osobowości.
Nerwica może częściej dotykać osoby obciążone przewlekłymi chorobami somatycznymi, nowotworowymi, trwałym upośledzeniem funkcji narządu ruchu.
Uważa się, że na rozwój nerwicy ma wpływ wymagająca praca, presja, oceny, nadmierne wymagania, długotrwały stres, napięcia w relacjach z otoczeniem, w tym relacje rodzinne i w związkach.
Objawy nerwicy
Najczęściej występującymi objawami nerwicy są:
- lęk;
- niepokój;
- uczucie napięcia;
- nadpobudliwość;
- zaburzenia koncentracji;
- zaburzenia snu;
- zamartwianie się;
- poczucie niewydolności;
- zmęczenie.
Wymienionym wyżej objawom często towarzyszą symptomy fizyczne:
- bóle głowy;
- bóle brzucha;
- dolegliwości jelitowe;
- nadciśnienie;
- problemy skórne;
- impotencja;
- pocenie się;
- tiki nerwowe;
- suchość w ustach;
- mdłości.
Można powiedzieć, że gdy cierpi dusza, cierpi również ciało. Dlatego osoby zmagające się z nerwicą często doświadczają fizycznych objawów, które nie są związane z żadną realną chorobą. Zazwyczaj ustępują w czasie leczenia nerwicy.
Główny objawem nerwicy, choć nie zawsze występującym, jest lęk (nerwica lękowa). Może przyjmować postać stałego niepokoju, lęku panicznego, różnych postaci fobii, natręctw, obsesji, zamartwiania się, wyobrażeń lękowych, a także dolegliwości fizycznych i wegetatywnych.
Nerwicy towarzyszą często zaburzenia równowagi, różnego rodzaju dolegliwości bólowe, myśli i czynności natrętne (nerwica natręctw). Osoby cierpiące na nerwice celowo unikają sytuacji stresowych mogących wyzwolić lęk.
Objawy nerwicy pojawiają się najczęściej pomiędzy 25. a 45. rokiem życia.
Leczenie nerwicy
Leczenie nerwicy warto rozpocząć jak najwcześniej, bo choroba upośledza relacje międzyludzkie i z czasem może prowadzić do całkowitej izolacji. Zakłóca także przebieg edukacji, funkcjonowanie w pracy i przestrzeni społecznej. Odczuwanie ciągłego lęku, napięcia, poczucia bezużyteczności, prowadzi w pewnym czasie do usuwania się w cień, popadania w niechęć do życia, samotność.
Specjalistą, który zajmuje się leczeniem nerwicy, jest lekarz psychiatra. To psychiatra kieruje diagnostyką, ustala rozpoznanie i strategię postępowania leczniczego. Podstawą leczenia jest psychoterapia, ale w przypadku nasilenia objawów, niepokoju, lęku, zaburzeń snu, objawów depresyjnych często konieczna jest wstępna lub równoległa farmakoterapia.
Poprawę przy leczeniu farmakologicznym i jednoczesnej terapii można odczuć zwykle po kilku miesiącach, ale leczenie nerwicy trwa z reguł kilka lat.
Leczenie nerwicy nie jest konieczne, gdy jej objawy nie zakłócają normalnego funkcjonowania, nie powodują zaburzeń, a chory pozostaje w dobrym kontakcie z otoczeniem.
Źródło: podyplomie.pl
Oceń artykuł
