Oceń
- W Polsce średnio czworo dzieci dziennie próbuje odebrać sobie życie
- Dlaczego dzieci decydują się na tak dramatyczny krok?
- Próby samobójcze wśród dzieci i młodzieży: ważne sygnały świadczące o zagrożeniu
- Gdzie szukać pomocy?
Według najnowszego raportu opublikowanego przez serwis „Życie warte jest rozmowy”, coraz więcej dzieci i nastolatków nie otrzymuje pomocy na czas. Statystyki przerażają: w zeszłym roku aż 1496 nastolatków podjęło próbę samobójczą, która w przypadku 127 osób zakończyła się śmiercią. W stosunku do 2020 roku jest to wzrost odpowiednio o 77 procent zachowań samobójczych oraz o 19 procent śmierci samobójczych – zaznaczyli autorzy. Próby samobójcze dotyczą coraz młodszych dzieci, decydują się na nie nawet siedmiolatkowie. Szczególnie niepokojący jest wzrost dotyczący podejmowania zachowań samobójczych w grupie dziewczynek – w 2021 roku Komenda Główna Policji zarejestrowała wzrost o 101 proc.
Dane statystyczne mogą być zaniżone
W raportach dotyczących prób samobójczych przedstawione są wyłącznie przypadki, które zostały zgłoszone na policję. Oznacza to, że dane statystyczne mogą być bardzo zaniżone.
– Dane Komendy Głównej Policji pokazują nam tylko te próby oraz śmierci samobójcze, o których zostały powiadomione organy ścigania. Według Światowej Organizacji Zdrowia na każdą odnotowaną w oficjalnych rejestrach śmierć samobójczą młodej osoby przypada od 100 do 200 prób. Jeśli założymy, że współczynnik ten jest adekwatny do Polski, to próbę odebrania sobie życia w ubiegłym roku podjęłoby od 12 700 do 25 400 osób poniżej 18. roku życia – stwierdzili autorzy raportu.
Jak wyjaśnili, sygnałami, które mogą zapowiadać podjęcie takiej próby przez dziecko, są m.in. długotrwała zmiana nastroju, zmiany sposobu odżywiana się, trudności z koncentracją, niechęć do rozmów i spotkań czy nagłe akty agresji lub autoagresji.
Dlaczego dzieci decydują się na tak dramatyczny krok?
W Polsce dzieci nie otrzymują odpowiedniej, specjalistycznej opieki na czas. Na pomoc specjalisty trzeba niekiedy czekać kilka miesięcy, co w przypadku zaburzeń psychicznych stanowi niebezpieczeństwo. Problemy dzieci pogłębiła również pandemia, która spowodowała, że najmłodsi często są przymusowo zamykani w przemocowych domach.
– Dziecko żyje w domu z rodzicami, którzy się kłócą, często na 30-40 metrach – mówi "Gazecie Wyborczej" dr Halszka Witkowska. – Często wydaje mu się, że jeśli zniknie, wszystkim będzie lepiej – dodaje.
Inne, długotrwałe czynniki ryzyka to m.in. depresja, lęk, zaburzenia psychiczne, uzależnienia, status społeczno-ekonomiczny. Najważniejsze, krótkoterminowe czynniki ryzyka, to m.in. stresujące wydarzenia życiowe, nadużycia fizyczne i seksualne, gorsze funkcjonowanie z powodu chorób somatycznych, trudności interpersonalne i dostęp do narzędzi umożliwiających samobójstwo.
Próby samobójcze wśród dzieci i młodzieży: ważne sygnały świadczące o zagrożeniu
Ze względu na utrudniony kontakt ze specjalistami, bardzo ważna jest uważna obserwacja dziecka. O ile dziecko czy nastolatek nie powie wprost o swoich planach, istnieją pewne zachowania, które mogą wskazywać na niebezpieczeństwo. Według autorów najnowszego badania główne sygnały zagrożenia samobójczego to m.in.:
- odmowa przyjmowania lekarstw lub przyjmowanie większych dawek
- rozkojarzenie, nieobecność
- długotrwała zmiana nastroju (większa płaczliwość, niepokój, przygnębienie)
- zmiana sposobu odżywiania się (najczęściej rezygnacja z posiłków)
- niechęć do rozmów i spotkań z rodziną i rówieśnikami
- utrata dotychczasowych zainteresowań
- ataki agresji
- sięganie po substancje psychoaktywne
- mówienie o beznadziei, bezsensowności istnienia
- nieustanne zmęczenie, poczucie braku energii
- gromadzenie leków (lub innych przedmiotów, które umożliwiają próbę samobójczą)
- przygotowywanie listów, notatek i pożegnań w różnych formach
- deprecjonowanie samego siebie, poczucie bycia ciężarem dla otoczenia
Gdzie szukać pomocy?
Autorzy wskazali, że pomocy dla dziecka należy szukać m.in. w aktualnie działających Centrach Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży, szkolnych gabinetach pomocy psychologiczno-pedagogicznej, poradniach zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży, ośrodkach interwencji kryzysowej i pomocy społecznej i powiatowych centrach pomocy rodzinie.
Poinformowali również, że pomoc można uzyskać, dzwoniąc na jeden z telefonów zaufania: 800702222, 116 213, 800121212 lub 116 111.
Źródło: PAP, instagram.com/zyciewartejestrozmowy/
Oceń artykuł
