Oceń
- Dysgrafia – rodzaje
- Dysgrafia – objawy
- Dysgrafia – diagnoza i leczenie
- Leczenie dysgrafii
- Dysgrafia – przykładowe ćwiczenia
- Dysgrafia – przyczyny
Dysgrafia to zaburzenie umiejętności pisania, która polega na częściowej lub całkowitej utracie zdolności poprawnego pisania graficznego. Objawia się pisaniem mało starannym lub nie do rozczytania. Dysgrafia pojawia się niezależnie od dyskalkulii i dysortografii i jest jedna z odmian dysleksji.
Dysgrafia – rodzaje
Wyróżnia się 3 rodzaje dysgrafii:
- Dysgrafia dyslektyczna – ten rodzaj dysgrafii charakteryzuje się dużą liczbą błędów ortograficznych. Osoba z dysgrafią dyslektyczną pisze, tak jak słyszy. Przy przepisywaniu i kopiowaniu innych tekstów, nie pojawiają się żadne błędy. Dzieci zazwyczaj nie mają problemu z rysowaniem.
- Dysgrafia przestrzenna – u osoby z dysgrafią przestrzenną nie pojawiają się błędy ortograficzne w tekście pisanym. Problemy i trudności pojawiają się przy przepisywaniu lub kopiowaniu innych tekstów. Dodatkowo u dzieci widoczne są problemy z rysowaniem.
- Dysgrafia motoryczna – w dysgrafii motorycznej teksty, które zostały przepisane, zawierają dużo błędów. Jednak trudności i problemy nie pojawiają się przy pisaniu tekstu dyktowanego. Ponadto pojawiają się problemy z rysowaniem.
Dysgrafia – objawy
Wczesne objawy dysgrafii to między innymi:
- unikanie, niechęć zadań, które od dziecka wymagają napisanie lub namalowanie czegoś,
- trudności przy nadawaniu literom prawidłowych kształtów,
- kurczowe (nieodpowiednie) trzymanie długopisu w ręce,
- problemy przy próbie narysowania prostej linii,
- szybkie zmęczenie w trakcie pisania lub rysowania,
- trudności przy odróżnieniu wielkich od małych liter.
Wraz z rozwojem dziecka, pojawiają się nowe objawy dysgrafii. Dziecko w wielu szkolnym ma nieczytelne pismo. Na zmianę – używa raz małych, a raz wielkich liter. Dodatkowo część z nich jest przechylona w prawo, cześć w lewo, a niektóre są napisane prosto. Widoczny jest także niejednolity rozmiar liter.
Dziecko bardzo koncentruje się na czynności pisania, co w rezultacie powoduje nierozumienie sensu zdań. Uczeń ma także problem z wymyśleniem słów, które ma napisać, często też nie kończy zdań, omija wyrazy. Mówi na głos, to co chce napisać.
Objawy dysgrafii u młodzieży i osób dorosłych:
- problem ze zrozumieniem tego, co zostało zapisanie,
- trudności z przelaniem słów na papier,
- niepoprawna składnia i gramatyka,
- rozdźwięk między tym, co dana osoba rzeczywiście wie, a co jest w stanie napisać.
Dysgrafia – diagnoza i leczenie
Diagnozy dokonuje się zazwyczaj w poradniach psychologiczno-pedagogicznych w trakcie wywiadu i obserwacji pacjenta. W trakcie badania specjalista sprawdza poziom inteligencji ogólnej oraz pamięć słuchową, a także wzrokową. Dodatkowo badana jest sprawność manualna, percepcja wzrokowa i słuchowa, a także koordynacja wzrokowo-ruchowa.
Leczenie dysgrafii
Kluczowym elementem leczenia dysgrafii jest ćwiczenie pisania. U niektórych chorych wystarczy, że zostaną obniżone wymagania jakości pisania.
Zaleca się także wyćwiczenie pisma bibliotecznego. Dla dzieci w wieku szkolnym poleca się również zaliczanie sprawdzianów oraz kartkówek w formie ustnej, notatki sporządzać przy pomocy tabletu lub komputera.
Dysgrafia – przykładowe ćwiczenia
Bardzo ważne w leczeniu dysgrafii są regularne ćwiczenia. Do ich wykonania potrzebujesz kartki papieru oraz długopisu. W przypadku dzieci, najlepiej zaopatrzyć się w kredki, mazaki, farby, plastelinę oraz kolorowy papier.
Zestaw ćwiczeń dla osób z dysgrafią:
Kreślenie w powietrzu (za pomocą rąk) tzw. leniwych ósemek. Pamiętaj, aby ruchy przy tym zadaniu były wolne i precyzyjne.
- Kreślenie ósemek na papierze.
- Odrysowywanie kształtów od szablonów (przygotuj je odpowiednio wcześnie).
- Wypełnianie i pogrubianie konturów.
- Kolorowanie określonej przestrzeni.
- Rysowanie szlaczków, które muszą się znaleźć w określonych liniach.
- Kopiowanie rysunków – na początku za pomocą kalki, następnie z pamięci.
- Łączenie linią punktów, dzięki której uzyskamy kontur obrazka.
- Uzupełnianie określonymi literami szablonów.
- Połączenie obrazków z pasującymi do nich pojęciami.
Dysgrafia – przyczyny
Przyczyną wystąpienia dysgrafii może być uszkodzenie części mózgu, która odpowiada za umiejętności pisania. Za to zaburzenie może odpowiadać także zaburzenia pracy dłonią, czyli niewłaściwy chwyt pisarski, nieprawidłowy nawyk związany z czynnością pisania lub zbyt duże napięcie mięśni.
Dysgrafia może być także konsekwencją zaniedbania edukacji dziecka i zaburzeń w jego rozwoju, np. nerwicy ruchowej, czy nadpobudliwości psychoruchowej.
Oceń artykuł
