Oceń
- Syndrom Stendhala – jakie mogą być przyczyny?
- Syndrom Stendhala – objawy
- Jak się leczy syndrom Stendhala?
Przyspieszone bicie serca, zawroty głowy, dezorientacja, halucynacje – kiedy te objawy pojawiają się na widok dzieł sztuki zgromadzonych w małej przestrzeni, oznacza, że cierpisz na syndrom Stendhala (inaczej syndrom florencki lub hiperkulturemia)
Francuski pisarz Marie-Henri Beyl, znany jako Stendhal, opisał w swoim pamiętniku dziwne, nietypowe uczucie, jakiego doznał po przyjeździe do Florencji i zwiedzeniu w bardzo krótkim czasie galerii Uffizi, grobu Dantego w kościele Świętego Krzyża oraz zobaczeniu rzeźby Dawida Michała Anioła. Uczucie, jakiego doświadczył, opisał jako "utratę tchu", a intensywność doznań w kontakcie ze sztuką później odchorował. Dosłownie odchorował – spędził w łóżku kilka dni, gorączkując, a gdy poczuł się lepiej i chciał wyjść ponownie na spacer, pojawiły się u niego uczucia paniki i gwałtownego kołatania serca.
Jak się okazuje, nie był jedynym, który zareagował tak gwałtownie na widok tylu dzieł sztuki. Włoska lekarka Graziella Magherini, pracująca na oddziale psychiatrii we florenckim szpitalu Santa Maria Nuova, zauważyła, że na jej oddział trafia całkiem spora grupa osób z podobnymi objawami. Wszyscy mieli syndrom Stendhala. Jednak po raz pierwszy taką diagnozę usłyszano w 1982 r. Trzeba jednak podkreślić, że syndrom ten nie jest jednostką chorobową, nie ma go w medycznych klasyfikacjach ICD-10 czy DSM.
Syndrom Stendhala – jakie mogą być przyczyny?
Nie wiadomo, co może być przyczyną syndromu Stendhala. Wiadomo jedynie, że o wiele częściej pojawia się on u osób:
- wrażliwych na piękno sztuki,
- mających zaburzenia psychiczne,
- z wysoką reaktywnością układu nerwowego,
- zmęczonych podróżą, niewyspanych.
Co ciekawe, syndrom Stendhala występuje częściej u Europejczyków i może pojawić się nie tylko we Florencji, ale również w Paryżu, Rzymie, czyli w miastach, gdzie jest wiele wspaniałych dzieł sztuki i zabytków.
Syndrom Stendhala – objawy
Syndrom Stendhala może objawiać się na wiele sposobów:
- zawroty głowy,
- utrata równowagi,
- kołatanie serca,
- atak paniki,
- podekscytowanie,
- nadmierny entuzjazm,
- dezorientacja,
- urojenia,
- halucynacje,
- poczucie, że świat jest nierealny.
Osoba z tym syndromem czuje się przytłoczona dziełami sztuki.
Jak się leczy syndrom Stendhala?
Syndromu Stendhala nie leczy się, ewentualnie podaje się preparaty uspokajające. Objawy mijają samoczynnie, gdy osoba doświadczająca ich wypocznie i wyśpi się.
Źródło: "Air travel by passengers with mental disorder", Gordon H, Kingham M, Goodwin T., Psychiatr. Bull. 2004; 28: 295–297/ "Les japonais en voyage pathologique à Paris: un modèle original de prise en charge transculturelle", Viala A, Ota H, Vacheron MN, Martin P, Caroli F., Nervure 2004; 5: 31–34.
Oceń artykuł
