Optymizm to stan umysłu, a nie cecha charakteru - po czym poznać optymistę?

Optymizm – stan umysłu?

Optymizm to nie cecha charakteru, ale raczej filozofia życia opierająca się na tezie, że istniejący świat jest najlepszy z możliwych i racjonalnie urządzony. Zdaniem amerykańskiego psychologa Martina Seligmana, taka postawa kształtuje się na skutek obserwacji otoczenia. Niebagatelne znaczenie ma postawa naszych rodziców, dziadków, nauczycieli czy rówieśników. Ważne są też wzorce kulturowe. W Polsce łatwiej jest być pesymistą (Polacy uwielbiają narzekać), a na przykład na Sri Lance optymistą (wynika to z buddystycznej filozofii, że wszystkie istoty chcą osiągnąć szczęście). Jednak to, jacy jesteśmy, kształtuje ostatecznie nasz umysł. Dobrych i złych bodźców na świecie jest tyle samo – to na co zwracamy uwagę i jak to interpretujemy, zależy ostatecznie tylko od nas.

Optymista z pesymistą – nierozłączna para?

Optymista nie mógłby żyć bez pesymisty, a pesymista bez optymisty. Dzięki tak różnemu podejściu do życia wzajemnie się nakręcają. Optymizm sprzyja produktywności i dążeniom do celu, pesymizm natomiast weryfikuje możliwość popełnienia błędów. Idealnie oddaje to powiedzenie, że optymista wynalazł samolot, a pesymista skonstruował spadochron.

Optymiści wierzą w siebie, dzięki czemu zdecydowanie łatwiej im podejmować decyzje i działać, a to otwiera drogę do sukcesu. Czasami jednak mogą wyznaczać sobie nierealne cele, kreując zbyt wyidealizowaną wizję przyszłości i przeceniając swoje możliwości.

Warto przeczytać:  Refleksologia stóp - krok do zdrowia

Co wyróżnia optymistów?

Optymiści wprawiają w dobre samopoczucie siebie i osoby wokół siebie, znacznie częściej się śmieją i są bardziej otwarci na otoczenie. Wolą podkreślać pozytywne strony życia niż skupiać się na negatywach. Są uczciwi wobec siebie i nie porównują się z innymi. Potrafią przyznać się do błędów, bo nie traktują ich w kategorii porażki, tylko nauczki, doświadczenia, szansy na rozwój.

Optymiści unikają obwiniania innych za swoje błędy i są wystarczająco pewni siebie, by zaakceptować fakt, że nie zawsze mają rację. To z ich strony wymaga odwagi i szczerości wobec siebie. Wiedzą, że mylić się jest rzeczą ludzką, a porażka jest tylko wtedy, gdy przestają próbować.

Potrafią sobie wyznaczać cele i walczyć o ich realizację. Bardzo często osiągają powodzenie, bo… wyznaczają sobie możliwe do realizacji zadania. Nie uzależniają swoich działań od aprobaty lub dezaprobaty innych, tylko od własnych przekonań.

W pełni akceptują siebie i dzięki temu łatwiej im zaakceptować inne osoby, takimi jakimi są naprawdę. Dlatego potrafią pracować w zespole — wiedzą, że każda osoba ma swoje miejsce i cel do zrealizowania.

Optymiści są też znacznie zdrowsi niż pesymiści czy realiści – są mniej podatni na stres czy depresję.

Zobacz także:  Hawking: Depresja jest jak czarna dziura, ale da się z niej wyjść

Optymista optymiście nierówny?

Wspomniany wcześniej Martin Seligman, autor książki „Optymizmu można się nauczyć. Jak zmienić swoje myślenie i swoje życie”, twierdzi, że ze względu na nastawienie, optymiści – niezależnie od wykonywanego zawodu — będą się znacznie lepiej sprawdzać w pracy niż pesymiści. Jego koleżanka po fachu dr Agnieszka Czerw, psycholog pracy i organizacji Uniwersytetu SWPS w Poznaniu, potwierdza tę tezę, ale dodaje, że efektywność działania optymistów uzależniona jest od tego, jaki rodzaj optymizmu wyznają.

Z przeprowadzonego przez nią w latach 2005-2015 badania wynika, że wyróżnia się 5 typów optymistów:

1. Optymista Globalny – to osoba, która uważa, że sprawy będą się dobrze układały niezależnie od podejmowanych przez nią działań. Ma też wiarę we własną skuteczność i to jej umożliwia realizację założonych celów. Optymista Globalny ma tendencję do podejmowania ryzykowanych działań, ponieważ sprawiają mu one dużą przyjemność.
2. Optymista Ostrożny – to osoba, która w skali ogólnego optymizmu osiąga najwyższe wyniki, ale… wykazuje się ostrożnością i unika niepotrzebnego ryzyka.
3. Optymista Umiarkowany – to osoba, która osiągnęła umiarkowane wyniki w każdej kategorii optymizmu. Cechuje ją niechętny stosunek do różnego rodzaju nowości.
4. Optymista Ryzykant – to osoba, którą cechuje niefrasobliwość w stosunku do rzeczywistości. Lubi podejmować ryzyko dla samego ryzyka, bez związku z pragnieniem wzbogacania własnych doświadczeń. Działając tak, nie chroni się przed konsekwencjami źle podjętych działań.
5. Pesymista – to podobno dobrze poinformowany optymista. W rzeczywistości osoby zaliczane do tej grupy miały najniższe wyniki we wszystkich aspektach optymizmu. Nie oczekiwały niczego dobrego w przyszłości i nie miały poczucia sprawczości. Nie podejmowały żadnego wysiłku na rzecz osiągnięcia założonych celów i unikały ryzyka.

Czy wiesz, że… poziom optymizmu rośnie wraz z wiekiem i najwyższy poziom osiąga około 35. roku życia. Potem znowu zaczyna się obniżać. Najmniej optymistyczni są ludzie młodzi oraz osoby starsze.

Optymiści mają nawet swoje święto - 21 sierpnia jest Światowy Dzień Optymisty i jest to najbardziej optymistyczny dzień w roku! 

TO CIĘ MOŻE ZAINTERESOWAĆ:

• Recepta na długowieczność? Udane małżeństwo, pasja i pogoda ducha!
• Anioły i demony. Dlaczego dominującym typem osobowości są zawistnicy?
• Jaki wpływ na nasze samopoczucie ma kolor oczu? Zaskakujące wyniki badań
• Probiotyki też wywołują skutki uboczne. Jakie?

---------------------------------------------------------
zdrowie.radiozet.pl/mk