Zespół przewlekłego zmęczenia – kto jest najbardziej narażony?
Zespół przewlekłego zmęczenia to poważna choroba, która utrudnia codzienne życie. Jej bagatelizowanie stanowi zagrożenie dla życia. Chorym nie przynosi ulgi ani sen, ani wakacje. Kogo najczęściej dotyka choroba i czy można złagodzić jej objawy?
- Zespół przewlekłego zmęczenia: objawy
- Kogo dotyka zespół przewlekłego zmęczenia? Czynniki ryzyka
- Zespół przewlekłego zmęczenia – czy schorzenie jest uleczalne?
Z zespołem przewlekłego zmęczenia zmaga się około 30 milionów ludzi na świecie. Chroniczne zmęczenie, które utrzymuje się bez wyraźnego powodu, dotyczy coraz większej liczby pacjentów. Według lekarzy pierwszego kontaktu jest to jeden z najczęstszych problemów, z jakim pacjenci zgłaszają się na wizytę w ostatnich latach.
Mimo to, zespół przewlekłego zmęczenia (ang. chronic fatique syndrome) to schorzenie, które jest bardzo rzadko diagnozowane. Zmęczenie traktuje się zwykle jako jeden z objawów choroby, a nie odrębną jednostkę chorobową. W przypadku osób cierpiących na zespół przewlekłego zmęczenia zwiększa się ryzyko samobójstwa, dlatego tak ważne jest wczesne wykrycie choroby.
Zespół przewlekłego zmęczenia: objawy
Przez wiele lat CFS określano jako zmęczenie o nieznanym podłożu. W latach 90. stworzono nową definicję, według której zespół przewlekłego zmęczenia to stan, w którym przez przynajmniej pół roku mamy do czynienia z niżej wymienionymi objawami:
- skrajne wycieńczenie,
- bóle głowy (innego rodzaju niż dotychczas),
- bóle mięśni i stawów (nawet przy braku aktywności fizycznej),
- pogorszenie funkcjonowania pamięci krótkotrwałej,
- bóle brzucha,
- zaburzenia snu,
- stany depresyjne
Chorzy bardzo często budzą się zmęczeni, od rana cierpiąc na ból głowy, mimo że przespali całą noc. Poza głównymi objawami choremu może towarzyszyć wiele innych symptomów, na przykład:
- biegunka,
- zawroty głowy,
- mdłości,
- bóle oczu,
- wzdęcia,
- ból gardła,
- nocne poty,
- płytki oddech,
- drętwienie kończyn
Kogo dotyka zespół przewlekłego zmęczenia? Czynniki ryzyka
Zespół przewlekłego zmęczenia to choroba, która atakuje ludzi między 40. a 60. rokiem życia (choć nie zawsze). Częściej dotyka kobiety. Istnieją pewne niezdrowe nawyki, które zwiększają ryzyko zachorowania. Szczególnie niebezpieczne są nałogi (regularne spożywanie alkoholu i palenie papierosów). Zespół przewlekłego zmęczenia może być także konsekwencją przeciążającej, toksycznej pracy lub traumatycznych wydarzeń, które wywołały silne emocje.
Zespół przewlekłego zmęczenia – czy schorzenie jest uleczalne?
Obecnie diagnostyka CFS polega na wykluczeniu innych chorób, takich jak niedoczynność tarczycy, celiakia, borelioza, zaburzenia gruczołów nadnerczy czy cukrzyca. Pod uwagę bierze się wywiad lekarski oraz wyniki przeprowadzonych badań. Pacjentowi zaleca się wykonanie kompleksowych badań ( morfologia krwi, TSH, badanie stężenia żelaza, badanie moczu). Ze względu na złożoność objawów choroby, diagnostyka niekiedy trwa miesiącami.
Leczenie przewlekłego zmęczenia polega przede wszystkim na łagodzeniu objawów choroby. Terapia ma na celu przede wszystkim zniwelowanie bólu i zapewnienie pacjentowi optymalnej ilości snu. W przypadku CFS nie istnieje jedna, sprawdzona terapia, która przyniesie ulgę każdemu pacjentowi. Leczenie jest planowane indywidualnie, w zależności od przebiegu choroby i potrzeb chorego.
Źródło: mp.pl/labtestsonline.pl/zdrowie.pap.pl
Tu się dzieje
