MCHC w morfologii krwi: podwyższone, obniżone. Jakie są normy?
MCHC jest jednym z parametrów oznaczanych podczas morfologii krwi. Jest to wskaźnik określający średnie stężenie hemoglobiny w erytrocytach, czyli czerwonych krwinkach. Poziom MCHC mówi wiele o zdrowiu człowieka. Podwyższone poziom tego wskaźnika może świadczyć o odwodnieniu, a obniżony o anemii. Dowiedz się, co oznacza MCHC w morfologii krwi i jak interpretować wynik badania.
MCHC jest jednym ze wskaźników czerwonokrwinkowych. To wskaźnik oznaczany w morfologii krwi, który określa średnie stężenie hemoglobiny w erytrocytach (ang. mean corpuscular hemoglobin concentration, czyli w skrócie MCHC). Jest to Stosunek zawartości hemoglobiny w krwinkach do objętości, którą one zajmują.
MCHC ocenia zawartość hemoglobiny w krwinkach czerwonych, a nie w określonej objętości krwi. Dzięki temu ocenić można stopień wysycenia erytrocytów hemoglobiną, również w stanach przebiegających ze zmianą hematokrytu.
Poziom MCHC wyrażany jest w g/l, nie w %. Norma MCHC wynosi 32–36 g/dl.
Wyniki interpretowane są wyłącznie z innymi parametrami morfologii. Jeżeli wynik nieznacznie różni się od wartości referencyjnych, a reszta parametrów jest prawidłowa, nie ma powodu do obaw.
MCVC: wskazania
Poziom MCVC w morfologii krwi określany jest rutynowo wraz z wieloma innymi wskaźnikami. Jednak szczególną uwagę na wartość tego parametru zwraca się w sytuacji, gdy zachodzi podejrzenie anemii.
Anemię podejrzewa się, gdy występują:
- bóle i zawroty głowy,
- bladość skóry i błon śluzowych,
- kołatanie serca,
- osłabienie siły mięśniowej,
- omdlenia,
- przyspieszony oddech i duszności,
- drętwienie kończyn.
Oprócz anemii wskazaniem do wykonania morfologii krwi i zbadania poziomu MCHC jest podejrzenie odwodnienia organizmu.
MCHC: podwyższony poziom
Znaczny wzrost MCHC obserwuje się w rzadkiej chorobie zwanej sferocytozą, w której przebiegu dochodzi do zmian w kształcie erytrocytów i spadku objętości komórek.
Wysoki poziom MCHC obserwuje się jednak częściej w ciężkich, przedłużających się stanach odwodnienia organizmu, ponieważ odwodnieniu towarzyszy bowiem zwiększenie koncentracji hemoglobiny w krwinkach czerwonych.
Podwyższone MCHC w ciąży towarzyszy zwykle odwodnieniu organizmu spowodowanemu częstymi wymiotami na wczesnym etapie ciąży.
Podwyższone MCHC może występować w hiperlipidemii, gdy wysoki poziom lipidów ingeruje w proces analityczny i prowadzi do zwiększenia mętności osocza oraz fałszywie zawyżonego wyniku MCHC.
MCHC: obniżony poziom
Obniżone MCHC świadczy zazwyczaj o niedokrwistości z niedoboru żelaza. W tym przypadku dochodzi do obniżenia syntezy hemoglobiny, co prowadzi do niskiego poziomu MCHC.
Na anemię spowodowaną niedoborem żelaza narażone są szczególnie kobiety miesiączkujące, które doświadczają obfitych krwawień. Do anemii prowadzą również krwawienia i krwotoki oraz biegunki i zaburzenia wchłaniania. Innym powodem niedokrwistości z niedoboru żelaza może być niewłaściwa dieta uboga w żelazo.
Przyczyną obniżonego MCHC może być także niedokrwistość syderoblastyczna, w której przebiegu syntetyzowane są nieprawidłowe krwinki czerwone (syderoblasty) zawierające żelazo pozahemowe.
Zbyt niskie MCHC towarzyszy także talasemii, czyli wrodzonemu zaburzeniu syntezy hemoglobiny.
Przeciwnie do zbyt wysokiego MCHC, obniżony poziom może wskazywać na przewodnienie organizmu.
Tu się dzieje
