Oceń
Chociaż na depresję chorują coraz młodsze osoby, choroba ta w przypadku niemowląt wydaje się niemożliwa. A jednak, nawet tak małe dzieci mogą zachorować: mówimy wtedy o depresji anaklitycznej, nazywanej również hospitalizmem czy chorobą szpitalną. Stan ten bardzo różni się od typowej depresji. Najczęściej jest reakcją organizmu maluszka na brak mamy po narodzinach. Dzieje się tak na przykład, gdy dziecko zostaje opuszczone przez matkę, lub zmuszone jest do przebywania w szpitalu bez rodzica. Depresja anaklityczna może pojawić się też u starszych, na przykład półrocznych dzieci, które trafiają do domów dziecka.
W pierwszych chwilach życia kontakt z matką jest niezwykle ważny, a odbieranie tego dziecku jest sprzeczne z naturą. Dziecko nie ma w ten sposób szansy doświadczyć więzi emocjonalnej, której najbardziej potrzebuje przez pierwsze pół roku.
Jak rozpoznać depresję u maluszka?
Depresja anaklityczna jest bardzo dziwnym, specyficznym stanem, ponieważ u tak małego dziecka trudno rozpoznać jakiekolwiek emocje. Ciężko zauważyć smutek czy przygnębienie u dziecka, które nie umie jeszcze świadomie panować nad swoją mimiką. Na depresję analityczną wskazują inne symptomy. To, co powinno zaalarmować, to:
- Apatia
- Bardzo mała ruchliwość
- Zaburzenia rytmu snu i czuwania
- Podwyższona temperatura
- Brak płaczu
- Zanik ssania
- Utrata apetytu
- Nieustanne kiwanie głową
Jednym słowem dziecko zachowuje się nietypowo jak na swój wiek, nie jest zainteresowane żadnymi bodźcami. Depresja anaklityczna jest niebezpieczna i może prowadzić do rozwoju wielu infekcji, a w skrajnych przypadkach również śmieci. Dziecko dotknięte depresją anaklityczną w pierwszych chwilach życia może rozwijać się wolniej niż rówieśnicy.
Jak leczyć depresję u niemowlaka?
Najlepszym lekarstwem jest po prostu kontakt z bliską osobą. Jeśli nie może to być matka, więź emocjonalną może zapewnić ojciec lub ktoś inny z otoczenia dziecka. Objawy depresji anaklitycznej zanikają zwykle w ciągu trzech miesięcy.
Ważnym dowodem na istnienie depresji niemowląt jest przerażający eksperyment, jaki przeprowadzono w XVIII wieku, kiedy to cesarz Ferdynand II Hohenstauf odebrał kilku matkom ich dzieci i oddał je pod opiekę ochotniczek, które miały spełniać jedynie najważniejsze potrzeby maluchów. Wszystkie niemowlęta zmarły w wyniku okrutnego “badania”.
Co ciekawe, naukowcy zajmujący się depresją anaklityczną wskazują, że problem depresji u niemowląt rzadziej występuje w źle wyposażonych szpitalach, w których np. brakuje inkubatorów. Wtedy separacja z matką jest niemożliwa, co wpływa pozytywnie na stan psychiczny dziecka.
Źródło: René A. Spitz & Katherine M. Wolf (1946) Anaclitic Depression, The Psychoanalytic Study of the Child, 2:1, 313-342, DOI: 10.1080/00797308.1946.11823551
Oceń artykuł
Dzieje się
