Oceń
Na każdym etapie życia mamy do wykonania zadania, które przypadają na dany okres rozwojowy. Dorośli stresują się pracą, kredytem, problemami zdrowotnymi. W ciągłym biegu można zapomnieć o tym, że nasze dzieci też mają zmartwienia. Nie da się całkowicie wyeliminować stresu z życia dziecka, nawet jeśli bardzo tego chcemy. O ile na pewne rzeczy mamy wpływ, zdarzają się sytuacje, które generują olbrzymi strach dziecka, a my nie możemy nic z tym zrobić. To na przykład choroba lub śmierć bliskiej osoby. Powodów dziecięcego stresu może być wiele. Często to trudna sytuacja w domu, ciągłe napięcie między rodzicami. Dzieci mogą mieć też problemy z adaptacją w nowym miejscu (przedszkole, szkoła). Zwykle to zmiany, nawet drobne, przyczyniają się do stresu dziecka. Warto pamiętać, że sprawy, które z perspektywy dorosłego mogą wydawać się błahe, zupełnie inaczej wyglądają z perspektywy malucha. W dodatku dziecko nie wszystko umie prawidłowo nazwać; nie wie jeszcze, jak opowiadać o emocjach. Jak rozpoznać, że dzieje się coś złego?
Tak objawia się dziecięcy stres
U każdego dziecka stres będzie wywoływał inne reakcje, ale częste zachowania, które można zaobserwować, to m.in.:
- lęk separacyjny, problem z rozstaniami z głównym opiekunem
- drażliwość i płacz w niespodziewanych sytuacjach
- agresywne zachowania: wyzywanie, bicie opiekunów czy rówieśników
- utrata wcześniejszych zainteresowań
- zaburzenia snu, częste wybudzanie się w nocy
- nadmierna potrzeba uwagi
- problemy z jedzeniem
Chociaż z dzieckiem trudno porozmawiać otwarcie o problemach, z jakimi się zmaga, można zrobić to np. w czasie zabawy, uważnie obserwując pomysły malucha. Dobrym sposobem jest też wspólne rysowanie różnych rzeczy i opowiadanie o nich. Między słowami można bardzo wiele wyczytać na temat stanu psychicznego dziecka. Reagowanie w porę uchroni malucha przed poważnymi konsekwencjami stresu.
Co dzieje się z dzieckiem, które ciągle się stresuje?
Długotrwały stres zawsze będzie miał ogromny wpływ na funkcjonowanie organizmu. W przypadku dzieci ciągły wyrzut adrenaliny może wpłynąć nawet na ich przyszłe zdrowie, zwiększając ryzyko wielu chorób przewlekłych.
- zaburzenia pamięci i koncentracji
- upośledzenie funkcji poznawczych
- zaburzenia nerwicowe
- depresja
- PTSD
- niestabilność emocjonalna
- dolegliwości bólowe: zmęczenie, bóle mięśni
- otyłość, cukrzyca
- choroby układu pokarmowego (zespół jelita drażliwego, wrzody, częste infekcje)
- choroby układu krążenia (większe ryzyko zawału, udaru)
Co robić, gdy dziecko się stresuje? Oprócz pomocy specjalisty, wiele możemy poprawić w domowych warunkach. Przede wszystkim znajdźmy źródło stresu i nie każmy dziecka za trudne emocje: one muszą mieć jakąś przyczynę. Starajmy się, na ile to możliwe, zniwelować stresory wokół malucha. Jeżeli w przedszkolu czy szkole dzieje się coś złego, być może jedynym rozwiązaniem jest zmiana grupy lub placówki. Jeżeli w otoczeniu dziecka ktoś zachorował, rozmawiajmy o tym jak najwięcej. Starajmy się zorganizować dziecku jak najwięcej “przerw” od zmartwień, np. zabierając je na wycieczkę do lasu. Stwórzmy dziecku jedno bezpieczne miejsce, w którym złe emocje odpuszczają. Dobrym pomysłem jest też skupienie uwagi dziecka na różnych zadaniach, np. malowaniu. Tak naprawdę, każdy rodzic najlepiej wie, co dokładnie pomaga w trudnej sytuacji.
Źródło:
- unicef.pl
- instagram.com/okonadziecko/
- K.E. Grant, S.D. McMahon, J.S. Carter, E. Adam, S.N. Duffy, J.J. Taylor, Childhood Stress,Editor(s): Howard S. Friedman, Encyclopedia of Mental Health (Second Edition), Academic Press, 2016, Pages 257-265, ISBN 9780123977533, doi.org/10.1016/B978-0-12-397045-9.00233-0
Oceń artykuł
Tu się dzieje
