Na schizofrenię chorują też dzieci. 8 wczesnych objawów
Mimo że schizofrenia dziecięca to niezwykle rzadka choroba, jest najpoważniejszym zaburzeniem psychotycznym i stanowi ogromne zagrożenie dla zdrowia i życia, dlatego warto wiedzieć, jak się objawia. Po czym rozpoznać schizofrenię u najmłodszych?
- Dlaczego dzieci chorują na schizofrenię? Przyczyny
- Schizofrenia u dziecka – 8 niepokojących objawów
- Diagnoza schizofrenii u dziecka
- Schizofrenia u dziecka – leczenie
Większość osób chorujących na schizofrenię zaczyna odczuwać pierwsze objawy między 16 a 30 rokiem życia. Schizofrenia całkowicie zaburza obraz rzeczywistości, a także postrzeganie samego siebie. Chorzy nie są w stanie normalnie funkcjonować i trudno im odróżnić omamy od realnych wydarzeń. Schizofrenia dotyka niemal 50 milionów osób na świecie. Najczęściej diagnozowana jest u młodych mężczyzn. Jeśli chodzi o dzieci, chorują one stosunkowo rzadko. Według statystyk na schizofrenię cierpi około 4 procent dzieci przed 15 rokiem życia.
Choroba atakuje 1 procent dzieci, które nie ukończyły 10 lat. Ze względu na to, że objawy schizofrenii mogą być różne, łatwo pomylić je z dojrzewaniem i schorzeniami wieku dziecięcego. U dzieci od momentu wystąpienia pierwszych objawów do rozpoznania choroby może minąć wiele lat. Czy schizofrenii u dzieci można zapobiegać i jakie sygnały świadczą o rozwoju choroby?
Dlaczego dzieci chorują na schizofrenię? Przyczyny
Konkretne przyczyny schizofrenii, zarówno u dorosłych, jak i dzieci, nie są do końca znane. Według naukowców do zachorowania dochodzi w wyniku połączenia czynników biologicznych (zmiany w budowie mózgu), genetycznych, środowiskowych (warunki życiowe dziecka) i psychogennych (cechy psychiczne dziecka). U najmłodszych czynnikiem, który ma największy wpływ na wystąpienie choroby, są geny. Jeżeli matka lub ojciec dziecka chorowali na schizofrenię, prawdopodobieństwo zachorowania u dziecka wynosi niemal 50 procent. Częściej chorują też dzieci, u których już od okresu niemowlęcego obserwuje się nieprawidłowości rozwojowe, takie jak opóźniony rozwój psychoruchowy, problemy z napięciem mięśniowym, zaburzony kontakt emocjonalny z dzieckiem, nadpobudliwość, stereotypie (bezcelowe, powtarzane ruchy, takie jak kiwanie się czy trzepotanie rękami). Stwierdzono również, że dzieci, u których zdiagnozowano schizofrenię, wykazywały inne cechy niż ich rówieśnicy (m.in. wycofanie, nieśmiałość, tworzenie „swojego świata”, ogromne trudności z nawiązywaniem relacji z rówieśnikami).
Schizofrenia u dziecka – 8 niepokojących objawów
U dzieci schizofrenia może przez wiele lat przebiegać łagodnie. Choroba ma jednak przewlekły charakter, co oznacza, że u chorego nie występują okresy bezobjawowe. Najważniejsze, wczesne objawy schizofrenii u dziecka, które należy skonsultować z lekarzem to m.in.:
- zaburzenia zdolności poznawczych – zdrowe dziecko w naturalny sposób uczy się nowych rzeczy i poznaje świat. Dzieci chorujące na schizofrenię łatwo się rozpraszają, często mają problem z koncentracją i zapamiętywaniem. Zdarza się, że nie pamiętają, co wydarzyło się przed chwilą.
- omamy ( halucynacje) wzrokowe, słuchowe i węchowe – na początku mogą sprawiać wrażenie niegroźnych i przypominają zabawę. Dziecko zaczyna w naturalny sposób opowiadać o zjawiskach, które nie istnieją w realnym świecie. Odbiera bodźce dotykowe, które nie miały miejsca, czuje zapachy i widzi postaci.
- urojenia – to fałszywe stwierdzenia, o których prawdziwości jest przekonane dziecko. Opiekunowi trudno jest wyjaśnić dziecku, że dane stwierdzenia są nieprawdziwe, co prowadzi do stresu i częstych konfliktów.
- zmienione zachowanie i sposób mówienia – wypowiedzi dziecka mogą być nielogiczne i niespójne. Dzieci chore na schizofrenię łączą wymyślone wyrazy z istniejącymi, mieszają je, mogą też mówić o swoich działaniach w trzeciej osobie. Można zaobserwować także powtarzanie tych samych słów i zdań kilka lub kilkanaście razy.
- mylenie snów z rzeczywistością – dziecko może mieć problem z odróżnieniem sennych wizji od prawdziwych wydarzeń, zaczyna je ze sobą łączyć.
- niepokój i lęk – dla dziecka stany, których doświadcza, są źródłem ogromnego stresu i emocji. Dziecko może czuć się zagubione, rozbite i zdezorientowane. Chorzy na schizofrenię zmagają się także z paranoją (myślą, że grozi im niebezpieczeństwo), co skutkuje ciągłym strachem.
- zmiany nastroju – na nastrój dziecka wpływają nie tylko realne wydarzenia, ale również omamy, których doświadcza. Stąd biorą się skrajne emocje i nastroje; dziecko może doświadczać głębokiego smutku, a kilka minut później euforii.
- utrata zainteresowania codziennymi sprawami – ze względu na to, że życie chorego w dużym stopniu wypełnia urojona rzeczywistość, może on stracić zainteresowanie codziennością. Zdarza się, że dzieci chorujące na schizofrenię nie cieszą się z rzeczy, które u ich rówieśników wywołują radość. Trudno im również cokolwiek planować.
Diagnoza schizofrenii u dziecka
Objawy schizofrenii u dzieci są niejednoznaczne i mylące. Mogą przypominać wiele innych chorób, dlatego najmłodsi najczęściej diagnozowani są w rozwiniętym stadium choroby. Dzieci w wieku szkolnym bardzo często wymyślają swój własny świat, mówią do wymyślonych przyjaciół. U starszych dzieci nagła zmiana zachowania może wiązać się z dojrzewaniem. Objawy psychotyczne często występują również w przypadku chorób neurologicznych, zatruć i urazów mózgu. Aby zdiagnozować schizofrenię u dziecka, należy wykluczyć zaburzenia somatyczne.
Lekarz psychiatra może poprosić o konsultację pediatrę lub neurologa dziecięcego. Jeśli chodzi o schizofrenię u nastolatków, ważne jest wykluczenie przyjmowania środków psychoaktywnych. Lekarz psychiatra stawia rozpoznanie po przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego, uzupełnionego o dodatkowe kwestionariusze lub badania (tomografia mózgu, badania krwi). Jeśli chodzi o leczenie schizofrenii u dzieci, stosuje się leki przeciwpsychotyczne. Regularne przyjmowanie leków znacznie łagodzi objawy choroby.
Schizofrenia u dziecka – leczenie
Niestety, schizofrenia jest chorobą nieuleczalną, a gdy występuje u dzieci, zaburza naturalny proces dojrzewania. Ma to wpływ na rozwój dziecka, dlatego oprócz farmakoterapii ważne jest pozostawanie pod stałą opieką lekarza, higieniczny tryb życia oraz działania terapeutyczne (psychoterapia indywidualna lub rodzinna, zajęcia rozwijające zainteresowania dziecka czy treningi umiejętności społecznych).
Źródło: mp.pl, medicalnewstoday.com
Tu się dzieje
