Pierwsze objawy choroby Leśniowskiego-Crohna. Jak się zaczyna?
Od czego zaczyna się choroba Leśniowskiego-Crohna? Istnieje kilka wczesnych symptomów, które mogą wskazywać na tę chorobę układu pokarmowego. Dowiedz się, jakie objawy powinny niepokoić i skłonić do wizyty u gastrologa.
Choroba Leśniowskiego-Crohna to przewlekłe schorzenie, które może dotyczyć dowolnego odcinka przewodu pokarmowego, choć najczęściej "atakuje" końcowy odcinek jelita cienkiego. Choroba ta powoduje znaczne obniżenie jakości życia chorych, którzy długo zmagają się z dolegliwościami, zanim uzyskają odpowiednią diagnozę i leczenie.
Rozpoznanie choroby na wczesnym etapie umożliwia jej zahamowanie i skuteczne łagodzenie objawów, a w niektórych przypadkach uniknięcie inwalidztwa. Istnieje kilka wczesnych symptomów, które mogą wskazywać na chorobę Leśniowskiego-Crohna.
Pierwsze objawy choroby Leśniowskiego-Crohna
Przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna ma charakter wieloletni. W wielu przypadkach obserwuje się naprzemienne występowanie zaostrzeń (okresów aktywności choroby i nasilenia objawów) i remisji (okresów wyciszenia choroby, przy bardzo niewielkich objawach lub ich całkowitym braku), jednak często objawy utrzymują się stale, wywołując powikłania.
Pierwsze, wczesne objawy choroby to przede wszystkim:
- konieczność wypróżnienia/ parcie na stolec,
- bolesność wypróżnień,
- częste są bóle brzucha
- (przewlekłe lub nawracające),
- kruczenia - odgłosy przypominające burczenie w brzuchu,
- uczucie przelewania w brzuchu,
- częste wzdęcia.
W późniejszym czasie objawy nasilają się - bóle brzucha są bardzo silne, biegunki uporczywe, chorzy zaczynają chudnąć, stolce są ciemne lub zabarwione krwią, brzuch jest tkliwy, występują stany podgorączkowe, znaczne osłabienie, brak energii.
W przebiegu choroby mogą wystąpić odcinkowe zwężenia jelit, co upośledza drożność przewodu pokarmowego i może powodować nudności i wymioty. Typowe dla choroby Leśniowskiego-Crohna jest również występowanie zmian okołoodbytowych pod postacią ropni, przetok i kłykcin. Długi czas trwania choroby, ponad 10 lat od wystąpienia pierwszych objawów, znacznie zwiększa ryzyko raka jelita grubego.
Rozpoznanie choroby Leśniowskiego-Crohna
Podstawowym badaniem potwierdzającym rozpoznanie choroby Leśniowskiego-Crohna jest badanie endoskopowe (kolonoskopia) z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego. Gdy badanie endoskopowe nie może być wykonane lub nie ma możliwości oceny jelita cienkiego w czasie kolonoskopii, można zastosować metody radiologiczne. Powszechnie stosowanym i skutecznym badaniem jest pasaż jelita cienkiego. Przeprowadza się także komputerową tomografię i rezonans magnetyczny. Badania te oceniają zmiany w jelicie, a także dają informacje na temat innych struktur jamy brzusznej (np. wykrycie ropni i przetok).
Źródło: Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnostyka i leczenie - Andrzej Hebzda (Klinika Chorób Wewnętrznych, 5. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką w Krakowie), Dorota Szczeblowska (Klinika Chorób Wewnętrznych, 5. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką w Krakowie), Dariusz Serwin (Klinika Chorób Wewnętrznych, 5. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką w Krakowie), Stanisław Wojtuń (Klinika Gastroenterologii, Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie), Zbigniew Hebzda (Klinika Chorób Wewnętrznych, 5. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką w Krakowie), Iwon Grys (Klinika Chorób Wewnętrznych, 5. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką w Krakowie). Pediatr Med Rodz 2011, 7 (2), p. 98-103.
Tu się dzieje
