Oceń
Zapalenie pęcherza moczowego dotyka znacznie częściej kobiety niż mężczyzn, a związane jest to z krótką cewką moczową u kobiet i bliskim sąsiedztwem cewki i pochwy, która z kolei wykazuje dużą wilgotność. Zapalenie pęcherza jest jedną z częściej występujących infekcji bakteryjnych dróg moczowych. Stan zapalny dotyczy błony śluzowej pęcherza moczowego.
U kobiet odbyt, ujście cewki moczowej i ujście pochwy znajdują się w bardzo bliskich odległościach, przez co patogeny mają ułatwiony dostęp do układu moczowego, mogą go kolonizować i wywoływać infekcje. Męski członek jest natomiast doskonałym transmiterem patogenów. Pod napletkiem znajdują się drobnoustroje, które mogą zakażać cewkę moczową i wstępować do kolejnych pięter układu moczowego, a także powodować infekcje intymne. Z tego powodu jednym z głównych czynników ryzyka występowania zapalenia pęcherza są stosunki seksualne.
Zapalenie pęcherza moczowego w większości przypadków nie jest groźne. Chociaż przypadłość jest uciążliwa i lubi nawracać, to przeważnie łatwo ją wyleczyć, stosując odpowiednie preparaty z furaginą, antybiotyki i stosując się do podstawowych zasad higieny.
Na nawroty choroby narażone są niestety głównie kobiety, dla których przechodzenie zapalenia kilka razy w roku lub corocznie bywa ogromnie niekomfortowe i bolesne. Nawracające zapalenie pęcherza moczowego zawsze wymaga konsultacji z lekarzem i przeprowadzenia odpowiednich badań wykluczających inne, znacznie poważniejsze choroby.
Przyczyny zapalenia pęcherza moczowego
Główną przyczyną zapalenia pęcherza moczowego są bakterie, które zagnieżdżają się na ścianie pęcherza i rozpoczynają jego kolonizację. W większości przypadków drobnoustroje, które doprowadzają do zakażenia, pochodzą z cewki moczowej.
W innych przypadkach mogą rozwijać się w wyniku innego, współistniejącego schorzenia i przedostawać się do dróg moczowych wraz z limfą.
Zapalenie pęcherza moczowego wywołują najczęściej bakterie Escherichia coli (pałeczka okrężnicy), a także inne bakterie jelitowe.
Zapalenie pęcherza często współwystępuje z infekcjami pochwy i sromu (zarówno bakteryjnymi, jak i grzybiczymi), ponieważ zaburzenia mikroflory bakteryjnej osłabiają naturalną barierę ochronną i zwiększają tym samym ryzyko wystąpienia zapalenia tego narządu. Zapaleniu pęcherza sprzyjają także stosunki płciowe, szczególnie z nowym partnerem, oraz używanie prezerwatyw ze spermicydami (środkami plemnikobójczymi). Szacuje się, że aktywność seksualna jest przyczyną nawet 75-90 proc. infekcji dróg moczowych.
Do czynników zwiększających ryzyko zapalenia pęcherza moczowego zalicza się także:
- długotrwałe przyjmowanie antybiotyków, które sprzyja występowaniu grzybicy;
- stosowanie antykoncepcji dopochwowej;
- nieprawidłowa higiena miejsc intymnych;
- wady anatomiczne układu moczowego;
- otyłość;
- cukrzycę;
- kamica nerkowa lub moczowodowa;
- uszkodzenie rdzenia kręgowego;
- przewlekłe stosowanie cewników;
- „przewianie” czy przemarznięcie wpływające na osłabienie układu odpornościowego i zwiększające podatność na infekcje.
Objawy zapalenia pęcherza moczowego
Objawy zapalenia pęcherza są bardzo charakterystyczne, dlatego osoby, które miały już wcześniej do czynienia z tą przypadłością, nie mają zazwyczaj problemu z rozpoznaniem objawów.
Objawy zapalenie pęcherza moczowego:
- uczucie parcia na mocz;
- częste oddawanie moczu, szczególnie w małych ilościach;
- dyskomfort i pieczenie w czasie oddawania moczu;
- oddawanie moczu w nocy;
- zmieniony zapach moczu;
- krew w moczu (wynik zapalenia błony śluzowej pęcherza);
- bóle podbrzusza.
Nieleczone zapalenie pęcherza moczowego powoduje nasilanie się objawów. W miarę upływu czasu ból podczas oddawania moczu może być bardzo silny, a potrzeba oddania moczu wręcz niekontrolowana (może dochodzić do mimowolnego popuszczania moczu). Alarmujące jest także pojawienie się krwi w moczu, szczególnie gdy jest jej dużo. Chorym na zapalenie pęcherza, którzy nie stosują odpowiedniego leczenia, zdarza się także popuszczać mocz w nocy, w czasie snu.
Kobiety ciężarne, u których występują objawy zapalenia pęcherza moczowego, nie powinny zwlekać z wizytą u lekarza.
Leczenie zapalenie pęcherza moczowego
Odpowiednie leczenie należy zastosować w momencie, gdy pojawią się pierwsze objawy. Lekceważenie problemu prowadzi zazwyczaj do zaostrzania się objawów. Nieleczone zapalenie układu moczowego może także powodować odmiedniczkowe zapalenie nerek, które objawia się silnym bólem w okolicy lędźwiowej, wysoką temperaturą, dreszczami i wymiotami.
Po wystąpieniu objawów można zastosować leki dostępne bez recepty zawierające nitrofurantoinę (furaginę), czyli substancję działającą na szerokie spektrum drobnoustrojów powodujących zapalenie pęcherza moczowego. Leki z furaginą należy stosować przez 7-8 dni. Leczenie trzeba kontynuować nawet wtedy, gdy objawy ustąpią wcześniej.
Najsilniejsze działanie furagina wykazuje w środowisku kwaśnym, a środowisko zasadowe osłabia jej działanie. Dlatego wsparciem leczenia powinna być dieta wysokobiałkowa i suplementacja witaminą C.
Gdy pomimo stosowania leczenia furaginą objawy nie ustają lub nasilają się, konieczna jest wizyta u lekarza urologa. Sytuacja może bowiem wymagać podania antybiotyków lub przeprowadzenia badań. O sposobie leczenia zawsze decyduje lekarz.
Domowe leczenie zapalenia pęcherza moczowego
Gdy pojawią się objawy zapalenia pęcherza moczowego, należy pić dużo płynów w celu utrzymania odpowiedniego przepływu moczu, który przyspiesza mechaniczną eliminację bakterii z dróg moczowych. Najlepiej wypijać duże ilości wody mineralnej niegazowanej oraz sok z żurawiny, sok z czarnej porzeczki, aronii, a także mieszanki ziołowe o działaniu moczopędnym i przeciwzapalnym. Pomóc mogą również preparaty zawierające skoncentrowany wyciąg z żurawiny.
Ukojenie przyniesie także ciepły okład w formie termoforu przykładany na podbrzusze. Warto w tym czasie nosić także ciepłą, zabudowaną bieliznę i ogrzewać się pod kołdrą, o ile jest to możliwe. Ciepło poprawia ukrwienie śluzówki, przez co proces leczenia następuje szybciej.
Nawracające zapalenie pęcherza moczowego
Szacuje się, że nawet 20-30 proc. kobiet doświadcza nawrotów zakażenia dróg moczowych. Nawroty definiuje się jako przebycie co najmniej dwóch zakażeń w ciągu pół roku lub trzech zakażeń w ciągu roku. Podstawowym czynnikiem ryzyka nawracających zapaleń pęcherza są stosunki seksualne, podczas których dochodzi do przenoszenia drobnoustrojów w okolicę cewki moczowej, przez którą patogeny wstępują do pęcherza moczowego.
Zapobieganie nawrotom zakażenia powinno obejmować przestrzeganie zasad higieny i unikanie czynników sprzyjających zakażeniom pęcherza:
- Pij odpowiednie ilości płynów w ciągu doby – nawet 1,5 litra wody mineralnej, soku z żurawiny, herbat ziołowych.
- Oddawaj mocz jak najszybciej po wystąpieniu takiej potrzeby, staraj się tego nie odwlekać.
- Codziennie myj okolice narządów płciowych delikatnym środkiem myjącym. Umyj dokładnie narządy płciowe przed i po stosunku płciowym.
- Podcieraj się w kierunku od przodu do tyłu, co zapobiega przemieszczaniu bakterii z okolicy odbytu w okolicę ujścia cewki moczowej.
- Jeśli stosujesz krążek dopochwowy, szczególnie w połączeniu ze środkami plemnikobójczymi, porozmawiaj z lekarzem o możliwości zmiany formy antykoncepcji.
Niektóre kobiety, u których nawroty zapalenia pęcherza mają związek z aktywnością seksualną, mogą w porozumieniu z lekarzem przyjmować profilaktyczną pojedynczą dawkę antybiotyku po stosunku płciowym. U kobiet po menopauzie pomocne mogą być estrogeny przyjmowane dopochwowo, które pomagają przywrócić prawidłową florę bakteryjną.
Źródło: gazetalekarska.pl; nefrologia.mp.pl; nefrologia.mp.pl
Oceń artykuł
