Oceń
Dyskopatia to zwyrodnienie kręgosłupa związane z degeneracją krążka międzykręgowego, czyli znanego wszystkim dysku. Jest najczęstszym źródłem bólu kręgosłupa. Krążek międzykręgowy to element kręgosłupa, który łączy poszczególne trzony kręgowe, przenosi i amortyzuje obciążenia, na jakie narażony jest kręgosłup. Dyskopatia dotyczy wszystkich części kręgosłupa posiadających dyski, najczęściej odcinka lędźwiowego i szyjnego, a rzadziej piersiowego.
Sam proces zwyrodnieniowy krążków międzykręgowych zaczyna się już w okresie dojrzewania i postępuje z biegiem czasu. Zmiany zwyrodnieniowe nasilają się jednak pod wpływem nadmiernego obciążenia kręgosłupa. Powoduje to pękanie włókien pierścienia włóknistego i przesuwanie się jądra miażdżystego, czyli centralnej części dysku, do tyłu (przepuklina dysku), co powoduje ucisk na kanały nerwowe i ostry ból kręgosłupa.
Konsekwencją dyskopatii może być rwa kulszowa, czyli sytuacja, w której uszkodzony dysk uciska na korzenie nerwów.
Przyczyny dyskopatii
Dyski, czy krążki międzykręgowe, spełniają funkcję amortyzacyjną dla kręgosłupa. Bardzo lubią ruch i odpowiedni wysiłek fizyczny, który zapewnia im dobre „odżywienie” i prawidłowe funkcjonowanie. Krążki międzykręgowe źle znoszą unieruchomienie, pracę siedzącą i stojącą, a także nadmierne, nieodpowiednie przeciążenia kręgosłupa. Dyskopatia jest chorobą cywilizacyjną, wynikającą w dużej mierze z nieodpowiedniego trybu życia, choć może być także efektem urazów.
Objawy dyskopatii
Dyskopatia może przebiegać zupełnie bezobjawowo, a chory może dowiedzieć się o istnieniu choroby zupełnie przypadkiem, na przykład podczas badania po urazie. Brak objawów charakteryzuje także chorobę we wczesnym stadium. Ból pojawia się z czasem, gdy proces zwyrodnieniowy jest zaawansowany. Dyskopatia objawia się bólem kręgosłupa okolicy lędźwiowo-krzyżowej promieniującymi do jednej lub obu kończyn dolnych (w przypadku dyskopatii lędźwiowej) lub bólem w obrębie klatki piersiowej (dyskopatia w odcinku piersiowym).
Ból może mieć różny charakter, może być nagły, przewlekły lub ostry. Chorzy mogą odczuwać promieniujące bóle w zajętym odcinku kręgosłupa, a nawet zaburzenia czucia, drętwienie, mrowienie, kłucie, niedowład lub porażenie mięśni. W ostrej fazie choroby może dochodzić nawet do osłabienia siły mięśniowej i niedowładu kończyn. Niektórzy chorzy na dyskopatię lędźwiową mają problemy z uniesieniem nogi.
Chory kręgosłup silnie oddziałuje na narządy wewnętrzne, dlatego przy dyskopatii mogą być odczuwalne dolegliwości niewskazujące bezpośrednio na problemy z kręgosłupem. Chorzy mogą odczuwać: bóle, brzucha, zgagę, niestrawność, nudności, nadkwaśność, biegunki, uczucie parcia na stolec lub uczucie niepełnego wypróżnienia.
Leczenie dyskopatii
Leczenie dyskopatii w większości przypadków jest zachowawcze, czyli nie wymaga interwencji chirurga i hospitalizacji. Dyskopatię leczy się różnymi metodami, które wzajemnie się nie wykluczają. Chorzy mogą stosować leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, które łagodzą dolegliwości dyskopatii. Zaleca się także regularne masaże mięśni, a nawet noszenie gorsetu ortopedycznego.
Podstawą leczenia dyskopatii jest fizjoterapia, która opiera się przywróceniu sprawności całemu kręgosłupowi. Rehabilitacja musi być dostosowana do stanu zdrowia pacjenta. Zestawy ćwiczeń i ich natężenie ustala fizjoterapeuta po zapoznaniu się z wynikami badań chorego. Dobrze prowadzona rehabilitacja to jednak połowa sukcesu. Drugą część pracy musi wykonać sam pacjent po opuszczeniu placówki. Regularne ćwiczenia i zmiana trybu życia w wielu przypadkach pozwalają uniknąć nawrotów choroby.
Ostatecznością jest operacja neurochirurgiczna, do której kwalifikuje się pacjentów z zaawansowaną postacią choroby, u których leczenie zachowawcze nie przyniosło oczekiwanych skutków.
Dyskopatia jest złożonym procesem, który nigdy się nie cofnie. Można go jednak zatrzymać, wygoić i zapobiegać nawrotom poprzez zmianę trybu życia i odpowiednie leczenie.
Jak uniknąć dyskopatii? Nie ma jednej skutecznej metody zapobiegania zwyrodnieniom kręgosłupa. Istnieje jednak kilka sposobów, które pozwalają zmniejszyć ryzyko choroby kręgosłupa i bólu pleców. Należy unikać niepotrzebnych, zbyt mocnych obciążeń kręgosłupa, a także inwazyjnych ćwiczeń siłowych, które mogłyby doprowadzić do niepotrzebnego urazu. Wyjątkowo ważne jest także prowadzenie aktywnego trybu życia, uprawianie ćwiczeń aerobowych, wzmacniających mięśnie brzucha i przykręgosłupowe. Tym, co pozwala zmniejszyć ryzyko występowania bólu pleców, jest również właściwa postawa ciała.
Źródło: fimedica.pl/dyskopatia-leczenie-dyskopatii-co-to-dyskopatia; poradnikzdrowie.pl/zdrowie; neurologia.mp.pl/choroby
Oceń artykuł
Tu się dzieje
