Nadwzroczność powoduje, że lepiej widzisz z oddali
Nadwzroczność charakteryzuje się lepszym, bardziej wyraźnym widzeniem przedmiotów, które znajdują się w pewnym oddaleniu, a mniej wyraźnym widzeniem przedmiotów z bliska. To jedna z najczęściej spotykanych wad wzroku. Polega ona na ogniskowaniu promieni świetlnych za siatkówką oka, a nie na siatkówce, jak to powinno mieć miejsce w prawidłowych warunkach.
Nadwzroczność, nazywana również dalekowzrocznością, to często występująca wada wzroku. Polega na ogniskowaniu przez układ optyczny oka równoległych promieni świetlnych za siatkówką, co jest powodowane zbyt słabą mocą łamiącą układu optycznego lub zbyt krótką gałką oczną.
Oko miarowe można określić jako prawidłowe, bo to takie oko, które bez żadnego napięcia mięśni ocznych, czyli bez potrzeby dostosowania się do oglądania przedmiotów, skupia równoległe promienie światła dokładnie na siatkówce, co powoduje, że pojawia się ostry obraz. Jednak w oku nadwzrocznym konieczne jest napięcie mięśni ocznych (akomodacja), by zobaczyć prawidłowy obraz. Bez akomodacji równoległe promienie ogniskowane są za siatkówką i obraz nie jest wyraźny.
W zależności od wielkości wady wyróżnia się:
- Nadwzroczność małą do 2,5D
- Nadwzroczność średnią od 2,5D do 6,0D
- Nadwzroczność dużą ponad 6,0D.
Co ciekawe, u małych dzieci oczy są zwykle nadwzroczne, jest to stan fizjologiczny związany z bardziej kulistym kształtem soczewki. Wada ta zmienia się wraz ze wzrostem gałki ocznej. Natomiast u osób starszych występuję tzw. nadwzroczność starcza, która związana jest ze zmianą współczynnika załamywania światła przez soczewkę.
Nadwzroczność powodowana jest zbyt małym rozmiarem przednio-tylnym oka, czyli zbyt krótką gałką oczną w stosunku do jego siły łamiącej lub niewystarczającą siłą łamiącą układu optycznego oka w stosunku do jego długości.
Objawy nadwzroczności
Osoby z nadwzrocznością widzą niewyraźne, zarówno patrząc w dal, jak i z bliska, ponieważ obraz zogniskowany jest za siatkówką oka.
Aby ostro, wyraźnie widzieć przedmioty odległe, dalekowidz musi akomodować, czyli napinać mięśnie oczne, by dostosować oko do oglądania przedmiotów. Natomiast chcąc widzieć ostro przedmioty z bliska, musi akomodować jeszcze mocniej. Oznacza to, że dalekowidze widzą nieodpowiednio zarówno z bliska, jak i z daleka, przy czym, by widzieć z daleka, używają mniej siły (akomodacji) i z tego powodu mówi się, że widza lepiej z oddali.
Stałe napięcie akomodacji, czyli ciągła konieczność dostosowywania oka do oglądania przedmiotów, może prowadzić do zaburzeń w całym układzie mięśniowym oka, łącznie z zezem. Może również powodować bóle oczu i głowy.
Leczenie nadwzroczności
Nadwzroczność koryguje się za pomocą soczewek skupiających o znaku plus (+) w postaci okularów lub soczewek kontaktowych. U osób dorosłych można wykonać operacje refrakcyjne, które polegają na modelowaniu rogówki za pomocą energii odpowiedniego typu lasera.
Niestety, nie ma sposobu na to, by uniknąć nadwzroczności, ponieważ wada ta zależy od kształtu i długości oka oraz mocy układu optycznego oka, co uwarunkowane jest genetycznie.
Tu się dzieje
