Padaczka to nie tylko drgawki. Jak objawia się epilepsja?
Padaczka to przewlekła choroba mózgu, która charakteryzuje się występowaniem napadów padaczkowych w różnej formie i o różnym natężeniu. Atak padaczkowy może objawiać się sztywnieniem ciała i drgawkami, ale może polegać również na czasowej utracie świadomości. Choć jest to zaburzenie czynności mózgu, to padaczka nie jest chorobą psychiczną.
Padaczka (epilepsja), według definicji Światowej Organizacji Zdrowia, jest przewlekłym zaburzeniem czynności mózgu o różnym pochodzeniu, charakteryzujące się występowaniem nawracających napadów. Padaczka jest chorobą mózgu, ale nie chorobą psychiczną.
Padaczka jest często występującą chorobą neurologiczną. Szacuje się, że na epilepsję choruje 1 proc. wszystkich ludzi. Lekarz rozpoznaje padaczkę, gdy u chorego wystąpił więcej niż jeden atak - co najmniej dwa niesprowokowane napady padaczkowe.
Padaczki można podzielić na :
- objawowe, gdy znana jest konkretna przyczyna choroby, np. wada mózgu, uraz mózgu;
- kryptogenne, gdy choroba ma cechy objawowe (napady), ale nie udaje się ustalić przyczyny choroby;
- idiopatyczne, gdy czynnikiem decydującym o pojawieniu się choroby może być czynnik genetyczny.
U większości chorych nie udaje się ustalić konkretnej przyczyny padaczki. Wiadomo, że niektóre czynniki mogą wywoływać napady padaczki, ale sama przyczyna choroby jest często nieznana.
Spis treści:
- Jak dochodzi do napadu padaczki?
- Jakie są objawy padaczki?
- Jakie badania wykonać, by zdiagnozować padaczkę?
- Jakie są metody leczenia padaczki?
Mechanizm padaczki (epilepsji)
Padaczka nie jest pojedynczą chorobą, a objawem wynikającym z różnych zaburzeń czynności mózgu.
Aktywność mózgu nie jest zwykle synchroniczna. Jednak czasami zdarza się, że na skutek zaburzeń strukturalnych i funkcjonalnych w mózgu, dochodzi do nieprawidłowych, zsynchronizowanych wyładowań nerwowych, co może pojawić się w każdej grupie komórek nerwowych. Jeśli mechanizmy hamujące nie są dostatecznie sprawne, to wyładowanie przechodzi na inne komórki, prowadząc do zaburzenia pracy całego mózgu - napad uogólniony. Natomiast, jeśli gwałtowne pobudzenie powstające w określonej grupie komórek nerwowych zostaje ograniczone i obejmuje tylko niektóre struktury mózgu, to mamy do czynienia z napadem częściowym, czyli ogniskowym.
Napady ogniskowe rozpoczynają się w jednej z półkul mózgu, podczas gdy napady uogólnione w obu półkulach. Niektóre rodzaje napadów mogą zmienić strukturę mózgu, a inne mają na nią niewielki wpływ.
U niektórych osób występuje jeden napad padaczkowy w życiu i nigdy później sytuacja się nie powtarza. Taki pojedynczy atak może być spowodowany takim czynnikiem jak zbyt wysoka temperatura, alkohol, nieprawidłowe stężenie cukru we krwi, czy uraz głowy. Po jednym napadzie zwykle nie ma konieczności leczenia. Po jednorazowym napadzie nie stwierdza się padaczki.
Objawy padaczki (epilepsji)
Objawem padaczki są występujące z różnym natężeniem i różną częstotliwością napady padaczkowe, które są wyrazem przejściowych zaburzeń czynności bioelektrycznej mózgu.
Napad padaczkowy może objawiać się różnie, w zależności od tego, w jakim obszarze mózgu występują nieprawidłowe wyładowania bioelektryczne.
Rodzaje napadów padaczkowych
Napady uogólnione: mogą być drgawkowe i niedrgawkowe. Istotą takich napadów jest występowanie wyładowań padaczkowych w obu półkulach jednocześnie.
- polegają na krótkotrwałej utracie świadomości, z przerwaniem wykonywania czynności. Napadowi mogą towarzyszyć ruchy ręką, mruganie powiekami, wywrócenie gałek ocznych, patrzenie się w dal. Tego typu napady trwają bardzo krótko (kilka sekund) i często przez pewien czas są przez bliskich niezauważane.
- charakteryzują się nagłym zwiększeniem napięcia mięśni całego ciała, wygięciem ciała w łuk i bezdechem, po których następują drgawki ciała trwające kilka minut (1-3). Napadom toniczno-klonicznym może towarzyszyć szczękościsk, mimowolne oddanie moczu i stolca. Tego typu napady mogą przebiegać z utratą świadomości lub jako pojedyncze ,,szarpnięcia'' kończyn lub całego ciała (napady miokloniczne).
Napady częściowe (ogniskowe): charakteryzują się występowaniem wyładowań padaczkowych w określonym obszarze jednej półkuli mózgowej, co wiąże się z różnorodnością objawów.
- zaburzenia wzrokowe, węchowe, smakowe, zaburzenia równowagi;
- drgawki jednej połowy ciała lub jednej kończyny, obniżenie lub wzrost napięcia w tych kończynach;
- zaburzenia świadomości, zaburzenia poznawcze, pamięci, dezorientacja w otoczeniu;
- zaburzenia wegetatywne (zwężenie lub rozszerzenie źrenic, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, przyspieszone bicie serca).
Napady częściowe mogą przebiegać jako napady proste bez utraty świadomości lub z zaburzoną świadomością. Mogą się także wtórnie uogólnić i przebiegać tak jak napad toniczno-kloniczny (z drgawkami).
Rozpoznanie padaczki (epilepsji)
Rozpoznanie padaczki rozpoczyna się od zebrania wywiadu. Lekarz zadaje pacjentowi i jego bliskim pytania dotyczące napadów, a także innych chorób, przyjmowanych leków, występowania padaczki w rodzinie, stylu życia.
Diagnostyka opiera się na badaniach neurologicznych: badaniu EEG (elektroencefalograficznym), tomografii komputerowej, rezonansie magnetycznym głowy. Zleca się także badania krwi.
O tym, jakie badania będą potrzebne, decyduje lekarz neurolog po zapoznaniu się z sytuacją pacjenta.
Na wizycie u neurologa często obecni są bliscy osoby chorej. Mogą oni dokładnie zrelacjonować przebieg napadu i reakcje chorego, gdy on sam nie pamięta tych zdarzeń.
Leczenie padaczki (epilepsji)
Leczenie padaczki uzależnione jest od częstotliwości napadów, ich rodzaju, ogólnego stanu zdrowia i wielu innych parametrów. Jeden atak nie przesądza o padaczce i nie jest zwykle wskazaniem do wdrożenia leczenia.
Najczęstszym sposobem leczenia padaczki jest leczenie farmakologiczne, czyli wprowadzenie tzw. leków przeciwpadaczkowych. Nie leczą one przyczyny padaczki, ale zapobiegają wystąpieniu napadów padaczkowych i pozwalają na ich lepszą kontrolę. Idealne leczenie zakłada przyjmowanie tylko jednego leku, choć nie zawsze jest to możliwe. Padaczki lekooporne wymagają zwykle podawania więcej niż jednego leku.
Inną metodą leczenia padaczki jest leczenie chirurgiczne, które polega na usunięciu fragmentu mózgu, w którym znajduje się tak zwane ognisko padaczkowe, czyli w którym zachodzą nieprawidłowości powodujące napady padaczkowe. Tego typu leczenie stosuje się również wtedy, gdy u chorego rozpozna się zagrażający zdrowiu i życiu guz mózgu, naczyniak. Natomiast stymulacja nerwu błędnego polega na wszczepieniu pod skórę klatki piersiowej chorego urządzenia przypominającego rozrusznik serca, które hamuje czynność napadową w mózgu.
ZOBACZ TAKŻE: Medyczna marihuana już dostępna w polskich aptekach
Źródło: mp.pl; padaczka.pl
Tu się dzieje
