Choroba wieńcowa, czyli niedotlenienie serca. Objawy choroby niedokrwiennej
Choroba wieńcowa, inaczej choroba niedokrwienna serca, charakteryzuje się stałym lub napadowym niedokrwieniem serca spowodowanym zwężeniem tętnic. Zmniejszenie dostaw tlenu może powodować ból w klatce piersiowej, duszności, niepokój. Choroby wieńcowej nie wolno lekceważyć, bo nieleczona może prowadzić do zawału serca.
Choroba niedokrwienna serca, czyli choroba wieńcowa, jest wynikiem nieodpowiedniej, zbyt małej ilości tlenu i substancji odżywczych dostarczanych do serca. Stan ten spowodowany jest przez zwężenie tętnic wieńcowych.
Krew napływająca do serca przez tętnice wieńcowe jest jedynym dostawcą tlenu i substancji odżywczych. Gdy tętnice są zwężone, to do serca nie dociera wystarczająca ilość tlenu. Wtedy komórki mięśnia sercowego pracują nieprawidłowo, a gdy naczynie wieńcowe całkowicie się zamyka, obumierają.
Istotą choroby jest stała lub okresowa nierównowaga pomiędzy zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen i energię a możliwościami ich dostawy. Ta nierównowaga jest szczególnie widoczna podczas wysiłku fizycznego, bo wtedy serce szybciej i silniej kurczy się, dlatego potrzebuje więcej tlenu. Zwężone tętnice nie są jednak w stanie dostarczyć go w takiej ilości, jaką potrzebuje narząd. To dlatego objawy choroby wieńcowej są najbardziej widoczne w czasie wysiłku i ustępują po odpoczynku, gdy zapotrzebowanie serca na tlen spada.
Obraz kliniczny choroby wieńcowej jest zróżnicowany. Jej najbardziej znanymi postaciami są dławica piersiowa i zawał serca.
Przyczyny choroby wieńcowej
Przyczyną powstawania choroby wieńcowej jest niedokrwienie serca, a w zasadzie niedobór tlenu i składników odżywczych, które płyną do serca razem z krwią. Powodem jest zwężenie tętnic wieńcowych, co wpływa na nieodpowiedni przepływ krwi do serca.
Najczęstszą przyczyną choroby wieńcowej jest miażdżyca tętnic wieńcowych. Blaszka miażdżycowa rozwija się przez wiele lat, a wraz z jej powiększaniem się, zmniejsza się przepływ krwi do mięśnia sercowego, co powoduje niedotlenienie narządu. Blaszka miażdżycowa nie tylko zwęża naczynie, pobudza również płytki krwi (zwłaszcza gdy pęka), co prowadzić może do powstania zakrzepu w świetle naczynia wieńcowego. Przy dużym pobudzeniu płytek zakrzep może doprowadzić do całkowitego zamknięcia się naczynia, co skutkuje zawałem serca.
ZOBACZ: Miażdżyca może prowadzić do zawału i udaru. Jakie są objawy miażdżycy?
- skurcz tętnicy wieńcowej;
- zator tętnicy wieńcowej;
- zapalenie tętnicy wieńcowej;
- wrodzone wady budowy lub przebiegu tętnic wieńcowych;
- uraz tętnicy wieńcowej;
- zakrzepica tętnicy;
- rozwarstwienie ściany aorty.
Nie tylko zwężenie tętnic może powodować niedotlenienie serca. Ilość dostarczanego do serca tlenu może być zbyt mała również w przypadku anemii, nadczynności tarczycy, czy nadciśnienia tętniczego.
Jeśli żadna z wymienionych przyczyn nie zostanie wykryta, a u pacjenta występują objawy niedotlenienia serca, to stwierdza się tzw. sercowy zespół X. Pacjenci ze stwierdzonym zespołem X mają dobre rokowania, nie mają zwiększonego ryzyka zawału serca czy niewydolności serca.
Objawy choroby wieńcowej
Najczęściej zdarza się stabilna postać choroby wieńcowej, a jej charakterystycznym objawem jest ból w klatce piersiowej, który ma charakter przeszywający, promieniuje do barków, zwłaszcza lewego, przyśrodkowych części ramion i przedramion lub palców IV i V. Może również promieniować do żuchwy, szczęki lub szyi, a także do nadbrzusza.
Ból towarzyszący chorobie wieńcowej ma charakter ucisku, gniecenia lub dławienia, zwykle połączony jest z dusznościami. Jest piekący lub określany jako uczucie ciężaru w klatce piersiowej. Mogą towarzyszyć mu poty, uczucie osłabienia, strach, niepokój. Zwykle pojawia się po wysiłku lub obfitym posiłku i ustępuje po odpoczynku. Ból może również pojawiać się w wyniku stresu emocjonalnego.
Do objawów choroby wieńcowej zalicza się:
- ból za mostkiem (początkowo podczas wysiłku a przy znacznym zwężeniu naczynia, również w spoczynku);
- duszność i obrzęki wiązane z niewydolnością krążenia;
- kołatanie serca jako wyraz zaburzeń rytmu serca
Choroba niedokrwienna serca wykrywana jest podczas badania EKG.
Leczenie choroby wieńcowej
Niedokrwienie mięśnia sercowego leczy się na kilka sposobów - zarówno farmakologicznie, jak i chirurgicznie.
Celem leczenia jest poszerzenie zwężonych naczyń wieńcowych, zmniejszenie zapotrzebowania serca na tlen poprzez zwolnienie rytmu serca, zapobieganie zwiększaniu się blaszek miażdżycowych.
Łagodnie przebiegająca postać choroby wieńcowej nie wymaga zwykle leczenia innego niż farmakologiczne. W pozostałych przypadkach konieczne jest udrożnienie tętnic wieńcowych za pomocą albo przezskórnej angioplastyki.
Leczenie niestabilnej choroby wieńcowej wymaga natomiast leczenia szpitalnego i podawania leków zmniejszających nierównowagę pomiędzy zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen a możliwościami jego dostarczenia.
Źródło: mp.pl; ikard.pl
Tu się dzieje
