Oceń
Kobieta, która przez dziewięć lat nosiła w sobie "kamienne dziecko", zmarła z powodu poważnego niedożywienia po tym, jak obumarły płód zablokował jej jelita. Kobieta, która przybyła do USA z Demokratycznej Republiki Konga, odwiedziła szpital z powodu skurczów żołądka i niestrawności. Po jedzeniu odczuwała też bulgotanie w jelitach.
Lekarze przeprowadzili badania i odkryli, że coś blokowało dolną część brzucha i wywierało nacisk na jelita. Okazało się, że blokadę utworzyło tzw. kamienne dziecko, czyli martwy płód, który nie został wchłonięty przez organizm, tylko uległ zwapnieniu.
Kobieta nie zgodziła się na operację i usunięcie płodu. Za swój stan obwiniała czary, twierdząc, że ktoś w Tanzanii rzucił na nią urok.
Kiedy dziewięć lat wcześniej po raz pierwszy zdała sobie sprawę, że straciła dziecko, medycy z obozu dla uchodźców, w którym przebywała, oskarżyli ją o "złe uczynki", zażywanie narkotyków i zabicie dziecka. To sprawiło, że przestraszyła się lekarzy do tego stopnia, że odmówiła jakiegokolwiek leczenia.
Z informacji przekazanych przez brytyjski "The Mirror" wynika, że kobieta oświadczyła medykom, iż "nie boi się śmierci". Odmówiła leczenia i zmarła 14 miesięcy później w wyniku niedożywienia. Stwierdzono, że zwapniały płód uniemożliwiał jelitom wykonywanie ich funkcji, w tym wchłanianie składników odżywczych z pożywienia.
Lekarze, którzy sprawowali opiekę nad kobietą z Konga, powiedzieli, że jej sprawa rzuca światło na jakość opieki medycznej. Zwrócili uwagę na problem leczenia osób uchodźczych, które zmagają się z ciężkimi przeżyciami. Ponieważ proces leczenia i kontakt ze specjalistami nie zawsze są pozytywne, tracą oni zaufanie do medyków, co odbija się na zdrowiu i może zagrażać życiu.
Litopedion, czyli "kamienne dziecko"
Litopedion (lithopedion) lub "kamienne dziecko" to rzadkie zjawisko, które występuje najczęściej, gdy płód obumiera podczas ciąży brzusznej. Gdy jest zbyt duży, aby mógł zostać ponownie wchłonięty przez organizm, ulega zwapnieniu jako część reakcji organizmu na ciało obce, co osłania ciało matki przed martwą tkanką płodu i zapobiega infekcji.
"Kamienne dziecko" często pozostaje nierozpoznane, nawet przez dziesięciolecia, a do ujawnienia litopedii dochodzi zazwyczaj długo po naturalnej menopauzie, gdy pacjentka jest badana pod kątem innych schorzeń, które wymagają badania rentgenowskiego. Przegląd 128 przypadków dokonany przez T.S.P. Tien ujawnił, że średni wiek kobiet z litopedią wynosił 55 lat w momencie rozpoznania, przy czym najstarsza miała sto lat.
Oceń artykuł
