Grypa: wirusy. Czym się różnią wirusy grypy typu A, B, C?
Grypa zaliczana jest do najpowszechniej występujących chorób wirusowych na świecie, a wciąż niewiele osób wie, że za tę chorobę odpowiedzialne mogą być aż trzy wirusy: A, B i C. Wirus typu A jest najgroźniejszy, może powodować epidemie i pandemie grypy. Wirus B powoduje chorobę o łagodniejszym przebiegu, a zakażenie wirusem C może być wręcz bezobjawowe. Sprawdź, co trzeba wiedzieć o wirusach grypy.

Grypa to ostra choroba wywoływana przez wirusy, która charakteryzuje się bardzo dużą zakaźnością.
Wirus grypy atakuje osoby w każdym wieku i chociaż zakażenie zazwyczaj przebiega łagodnie, to w przypadku niektórych grup osób, dotyczy to zwłaszcza osób po 65. roku życia, a także osób obciążonych schorzeniami przewlekłymi i małych dzieci, grypa może być przyczyną poważnych powikłań, a nawet zgonów.
Zakażenie wirusem grypy przenosi się drogą kropelkową w czasie kontaktu z osobą chorą, która kaszląc lub kichając, rozpyla kropelki wydzieliny dróg oddechowych, zawierające wirusy. Grypą zarazić się można także drogą pokarmową i poprzez kontakt z zakażonymi przedmiotami.
Typy wirusa grypy
Wirusy grypy należą do rodziny Orthomyxoviridae, zakażają i uszkadzają komórki nabłonkowe układu oddechowego (nosa, krtani, tchawicy i oskrzeli) u ludzi.
Wyróżnia się 3 rodzaje wirusa grypy: A, B i C. Wirusy A i B są przyczyną ciężkich zachorowań, które mogą osiągać rozmiary epidemii, natomiast typ C powoduje zachorowania o lżejszym przebiegu i nie wywołuje epidemii.
Grypa, która szybko się rozprzestrzenia i powoduje epidemie lub pandemie, a chorzy nie reagują na leczenie, nazywana jest supergrypą.
WIRUS GRYPY TYPU A
Wirus A jako czynnik odpowiedzialny za rozwój grypy u człowieka został wyizolowany po raz pierwszy w 1933 roku. Wirus typu A występuje u ptaków, ssaków oraz ludzi.
Wirus grypy typu A jest przyczyną najcięższych zachorowań na grypę. W zależności od nasilenia infekcji może przybierać postać epidemii, a nawet pandemii. Wirus ten potrafi relatywnie szybko zmieniać strukturę białkową swojej otoczki, dzięki czemu przeciwciała osób, które już raz chorowały na grypę, nie są w stanie rozpoznać nowego szczepu wirusa jako zagrożenia.
Zachorowania u ludzi wywoływane są najczęściej przez podtypy: H1N1, H3N2, H1N2. Wirus grypy typu A odpowiedzialny był za hiszpankę, ptasią grypę, świńską grypę.
WIRUS GRYPY TYPU B
Wirus grypy typu B został wyizolowany w 1940 roku. Atakuje wyłącznie ludzi. Zakażenie wirusem grypy typu B jest dużo łagodniejsze niż przy infekcji wirusem grypy typu A choć czasem może wystąpić „pełen” obraz kliniczny i komplikacje charakterystyczne dla infekcji wirusem grypy typu A.
WIRUS GRYPY TYPU C
Wirus grypy typu C został wyizolowany w 1949 roku. Typ C występuje u ludzi i świń.
Wirus grypy C powoduje tylko lekkie infekcje (np. zapalenie spojówek) i nie powoduje epidemii. Infekcja często przebiega bezobjawowo.
Grypa sezonowa
Grypa sezonowa to grypa, która występuje corocznie w okresie epidemicznym, w tzw. sezonie grypowym.
Szczyt zachorowań na grypę przypada zwykle na pierwszy kwartał roku kalendarzowego. W ostatnich latach w Polsce najwyższą liczbę zachorowań na grypę notowano w lutym i w marcu.
Grypę sezonową najczęściej wywołują podtypy wirusa typu A: H1N1 i H3N2, w niektórych sezonach H1N2, w mniejszym stopniu wirus grypy B.
Grypa pandemiczna
Grypa pandemiczna to określenie odnoszące się do zachorowań występujących co kilkanaście lub kilkadziesiąt lat w postaci światowych epidemii lub pandemii, wywoływanych przez nowe, nieznane do tej pory u ludzi podtypy lub warianty wirusa. Przykładem grypy pandemicznej jest hiszpanka panująca w latach 20. XX wieku.
Ochrona przed wirusami grypy
Najlepszym sposobem na uniknięcie zakażenia wirusem grypy jest zastosowanie szczepionki przeciwgrypowej, która zawiera antygeny trzech szczepów wirusa grypy (dwa wirusa A oraz jeden wirusa B). Ponieważ wirus grypy podlega zmianom antygenowym, konieczne jest coroczne powtarzanie szczepień aktualizowanymi szczepionkami.
Szczepienie przeciw grypie zaleca się przed każdym sezonem epidemicznym wszystkim osobom z grup ryzyka wystąpienia powikłań pogrypowych i zagrożonych ciężkim przebiegiem grypy.