Oceń
Rabarbar, jeden z wiosennych przysmaków, jest niezwykle zasobny między innymi w witaminę C, której po zimie może nam brakować. Choć jest bogaty także w inne cenne składniki odżywcze i może przynieść wiele korzyści zdrowotnych, to jest jeden warunek: należy go jeść z umiarem. To ważne także dla osób zdrowych.
Czy rabarbar to wartościowe warzywo?
Rabarbar ma pyszny słodko-cierpki smak i świetnie sprawdza się na przykład jako składnik ciast czy kompotów. Jest warzywem niskokalorycznym (zawiera zaledwie 9 kcal w 100 g), ma niski indeks glikemiczny (15), więc jest idealny dla cukrzyków. Zawiera sporo błonnika – usprawnia pracę jelit i pomaga usuwać zalegające w organizmie toksyny. W jego składzie jest też mnóstwo cennych odżywczo składników, w tym:
- witamina C
- witamina E
- witaminy z grupy B
- wapń
- potas
- żelazo.
W łodygach rabarbaru znajdują się związki o działaniu biologicznie czynnym, zwłaszcza polifenole, które neutralizują wolne rodniki, łagodząc skutki stresu oksydacyjnego. Za charakterystyczny kwaśny smak tego warzywa odpowiada duża zawartość witaminy C (9,0 mg w 100 g).
Kto nie powinien jeść rabarbaru?
Choć rabarbar jest zasobny w cenne składniki odżywcze, to zawiera także substancje, które w nadmiarze mogą mieć szkodliwy wpływ na nasze zdrowie: kwas szczawiowy i rapontycynę. Nie można go zatem jeść w dużych ilościach, nawet jeśli jest się zdrowym. Na rabarbar szczególnie powinny uważać osoby cierpiące na:
- choroby nerek
- osteoporozę
- reumatyzm
- niedokrwistość.
Kwasu szczawiowego powinny unikać przede wszystkim osoby z problemami nefrologicznymi, gdyż nadmiar tej substancji może u nich powodować wytworzenie się w nerkach kryształów szczawianów. Warto też pamiętać, że kwas szczawiowy jest zaliczany do substancji antyodżywczych – nadmierne jego spożycie może spowodować w organizmie niedobór wapnia, żelaza i magnezu. To dlatego rabarbar nie jest zalecany osobom cierpiącym na osteoporozę, niedokrwistość czy reumatyzm. Z kolei zawarta w tym warzywie rapontycyna ma działanie podobne do estrogenów, więc jej nadmierne stężenie w organizmie może powodować zaburzenia hormonalne.
Źródło: Akademia Dobrego Smaku SGGW
Oceń artykuł
