Oceń
Aktualne zalecania dotyczące rekonwalescencji po wstrząśnieniu mózgu to: leżeć, leżeć i jeszcze raz leżeć. Unikać nawet aktywności umysłowej. Wkrótce może to się zmienić.
Lista zakazów po wstrząsie mózgu ciągnie się w nieskończoność. Unikać aktywności fizycznej, unikać aktywności umysłowej, unikać stresu, unikać bodźców zewnętrznych… O ile dorosły człowiek zazwyczaj z przyjemnością poleży na kanapie, o tyle nastolatkowi ciężko usiedzieć w miejscu. Zwłaszcza bez telewizji i komputera.
Wstrząs mózgu – objawy
Wstrząśnienie mózgu jest urazem lekkim, odpowiadającym za ok. 80 proc. wszystkich pourazowych uszkodzeń mózgu. Przyczyną może być fizyczny kontakt z innym przedmiotem czy powierzchnią lub gwałtowny ruch głową.
Objawy wstrząsu mózgu to m.in.:
- ból głowy,
- chwilowa utrata przytomności,
- zawroty głowy,
- nudności,
- wymioty,
- niewyraźna mowa,
- spowolnienie reakcji.
W ciągu kilku dni po urazie mogą pojawić się także: zaburzenia koncentracji oraz pamięci, wzmożona wrażliwość na bodźce zewnętrzne, drażliwość czy zaburzenia snu. Bóle i zawroty głowy mogą utrzymywać się nawet do kilku miesięcy po urazie.
Wstrząs mózgu a aktywność fizyczna
Naukowcy z Uniwersytetu w Buffalo przeprowadzili pierwsze randomizowane badanie kliniczne dotyczące rekonwalescencji nastolatków po wstrząśnieniu mózgu spowodowanym urazem sportowym.
Uczeni obserwowali 103 osoby w wieku 13-18 lat, pacjentów kliniki ortopedii i medycyny sportowej UBMD w zachodnim Nowym Jorku i kliniki Pan Am w Winnipeg.
Chorzy, którym dobrano program ćwiczeń aerobowych, wracali do zdrowia średnio 13 dni, podczas gdy osobom z grupy kontrolnej, które wykonywały jedynie ćwiczenia rozciągające, rekonwalescencja zajmowała aż 17 dni.
Wyniki opublikowano w JAMA Pediatrics, a badania określono mianem „przełomowych”.
Rekonwalescencja po wstrząśnieniu mózgu
Naukowcy najpierw musieli ustalić bezpieczny poziom ćwiczeń dla każdego rekonwalescenta. W tym celu poddali młodzież testom na bieżni.
Następnie pacjenci zostali losowo przypisani do dwóch grup: z ćwiczeniami aerobowymi i z ćwiczeniami rozciągającymi. Do domu wrócili wyposażeni w urządzenia monitorujące pracę serca, aby móc kontrolować, czy pozostają poniżej progu ryzyka zaostrzenia objawów.
Obie grupy ćwiczyły przez około 20 minut dziennie i codziennie wysyłały raporty dotyczące samopoczucia.
Rekonwalescenci z grupy aerobowej chodzili po bieżni, jeździli na stacjonarnym rowerze albo spacerowali. Pacjentom zalecono powstrzymanie się od uprawiania sportów kontaktowych, ćwiczeń gimnastycznych i gier zespołowych. Zalecono im również unikanie nadmiernego korzystania z urządzeń elektronicznych, ponieważ może to zaostrzyć objawy choroby. Mogli za to wrócić do szkoły.
Leczenie wstrząsu mózgu
Dotychczas brakowało złotego standardu w leczeniu wstrząsu mózgu. Nawet jeśli pacjent nie wymagał hospitalizacji, lekarze zalecali zaprzestanie wszelkich form aktywności zarówno fizycznej, jak i intelektualnej.
– Do tej pory nic innego nie okazało się skuteczne w leczeniu wstrząsu mózgu – skomentował dr Barry S. Willer, współautor badań, dyrektor działu badań w UB Concussion Management Clinic i profesor psychiatrii w szkole Jacobs School. „To najlepszy jak dotąd dowód na to, że jest leczenie, które działa” – podkreślał.
„Zindywidualizowany program ćwiczeń aerobowych utrzymujący częstość akcji serca poniżej punktu, w którym objawy ulegają pogorszeniu, jest najlepszym sposobem leczenia wstrząsu mózgu u nastolatków” – zawyrokował prof. John J. Leddy, koordynator badań ze Szkoły Medycznej i Biomedycznej Jacobs w UB oraz dyrektor UB Concussion Management Clinic w UBMD Orthopaedics and Sports Medicine.
Naukowcy planują teraz sprawdzić, czy metoda leczenia wstrząsu mózgu za pomocą aktywności fizycznej działa również u dorosłych.
Źródło: buffalo.edu, mp.pl
Oceń artykuł
Obserwuj