5 kroków, od których należy zacząć leczenie alkoholizmu

Paweł Durakiewicz, założyciel Ośrodka Leczenia Uzależnień na Sycylii, przez lata pracował w korporacji. Nikt nie zauważył, że cierpi na ciężką chorobę, jaką jest alkoholizm. Obecnie pomaga innym, po tym, jak podjął w trakcie podróży do Azji walkę z chorobą alkoholową. Dzisiaj mówi: „Jestem alkoholikiem, a podroż do Azji pomogła mi znaleźć sposób na utrzymanie trzeźwości”. Stworzył ośrodek, w którym wprowadził metody, które jemu pomogły mu w trudnych chwilach i stały się podstawą terapii. Ostatnio podzielił się informacjami o tym, od czego należy rozpocząć pracę nad uzależnieniem. Od 13. do 39. roku życia nie miałem dłuższego okresu abstynencji niż cztery tygodnie. Nigdy jednak nie nazywałem siebie alkoholikiem, nie sprawdzałem, co cechuje alkoholizm. Uważałem chyba przez cały ten czas, że alkoholik to ktoś, kto wszystko stracił i śpi pod mostem.Uświadomienie sobie swojego uzależnienia stanowi najważniejszy element terapii, dlatego należy zacząć od zadania sobie tych 5 pytań:Czy wydaję dużo pieniędzy na alkohol? Spróbuj podliczyć kwotę w skali miesiąca. Czy najbliżsi cierpią przez to, że ja piję?Czy potrafię na wyjściach ze znajomymi nie pić?Czy życie bez alkoholu traci sens, wydaje się nudne?Czy po kilkudniowym niepiciu źle się czuje psychicznie i fizycznie?Połowa odpowiedzi na pytania brzmi „tak”? To oznacza, że musisz wziąć się za pracę nad sobą na terapii. Należy pamiętać też o tym, że nikt nie jest w stanie zmusić do leczenia. Oczywiście najbliżsi, rodzina, mogą dać dodatkową motywację, wsparcie, ale to sama osoba musi chcieć trzeźwości. Druga kwestia to motywacja, która odgrywa ona olbrzymią rolę w leczeniu. Odpowiednio zmotywowany alkoholik ma duże szanse na zakończenie swojego leczenia z powodzeniem. Dlatego tak ważne jest, aby od samego początku zdawał sobie sprawę ze swojej zdrowej motywacji i miał ściśle określony cel leczenia. Krok trzeci: abstynencja, czyli dojrzała decyzja o niepiciu. Wytrzeźwieć jest łatwo, każdy alkoholik robił to wiele razy, problem tkwi w utrzymaniu abstynencji. U osób uzależnionych nawet niewielka dawka alkoholu wcześniej czy później wywołuje trudny do opisania przymus picia. Anonimowi Alkoholicy jak mantrę powtarzają: „Całe moje życie zależy od tego, abym nie wypił pierwszego kieliszka i nic na świecie nie zmusi mnie do tego”.Aby nie sięgnąć po pierwszy kieliszek w abstynencji, należy wyjść od faktu, że alkoholizm jest nieuleczalną, postępującą chorobą, która przytrafiła się właśnie mnie. AA zaleca przede wszystkim, aby nie rozczulać się nad sobą, nie opowiadać ciągle, jakie to nieszczęście mnie spotkało i jakie to niesprawiedliwe.Wśród Anonimowych Alkoholików jest zwyczaj wymieniania się telefonami i zapewnieniem, że w potrzebie można dzwonić o każdej porze dnia i nocy.Krok czwarty to zmiana towarzystwa. Nie mogą być w nim osoby, które nałogowo piją. Wyzwalaczem może być wszystko, co kojarzy się z piciem: alkohol, kieliszki, bary i inne miejsca, mogą to być nawet ciuchy czy konkretne przedmioty użytku codziennego. Osobie uzależnionej potrzebna jest sieć wsparcia społecznego, wśród nowych znajomych mogą pojawić się członkowie Anonimowych Alkoholików, do których można zadzwonić i prosić o pomoc. Trzeźwiejący alkoholik musi też znaleźć sobie zajęcie, które wypełni mu czas i myśli.Krok piąty to wybór odpowiedniego dla siebie leczenia. Każdy uzależniony powinien dokładnie przemyśleć wybór odpowiedniego ośrodka leczenia uzależnień, rodzaju terapii oraz psychoterapeuty. Każdy szczegół ma znaczenia: terapia blisko domu czy daleko, stacjonarna czy wyjazdowa, grupowa czy indywidualna.Trudno stwierdzić, ile powinna trwać terapia alkoholowa. Należy pamiętać też o tym, że poprawa zdrowia fizycznego i psychicznego wymaga czasu. Leczenie alkoholizmu to długotrwały proces. Źródło: terapiasycylia.pl; psychologia.edu.pl, morawica.com.pl