Oceń
Ilu ludzi, tyle charakterów, osobowości i – co za tym idzie – sposobów bycia. Niektóre z nich to rzecz zupełnie normalna, inne jednak noszą znamiona zaburzeń osobowości. Jednym z takich przypadków jest osobowość narcystyczna. Czym dokładnie jest?
Zobacz także: Zaburzenia osobowości - rodzaje, objawy i sposoby leczenia
Osobowość narcystyczna – co to jest?
Czym jest narcyzm? To, najogólniej mówiąc, przekonanie o tym, że jest się najlepszą, najbardziej wartościową osobą spośród innych i nie ma nikogo, kto w tej idealności mógłby dorównać. To głębokie samouwielbienie i skoncentrowanie na własnej osobie, podkreślanie samemu sobie i innym swojej wyjątkowości i bycia ponad innymi, pod każdym względem. Taka osoba potrzebuje nieustannego dowartościowywania, chwalenia i doceniania na każdym kroku, a pełnią szczęścia i euforii jest, gdy czynią to osoby ważne i wiele znaczące.
Narcyz przy okazji krytykuje i wyśmiewa innych, niezależnie od tego, co i w jaki sposób zrobią. Miłość wobec samego siebie to podstawa do samoakceptacji i nawiązywania relacji z innymi. Osobowość narcystyczna, która kocha siebie samego tak bardzo, że gardzi innymi, to już jednak zaburzenie osobowości, które powinno być leczone.
Osobowość narcystyczna - objawy. Jak rozpoznać patologiczny narcyzm?
Osoby przemądrzałe, zbyt pewne siebie i wychowane w duchu bycia najlepszym, zawsze i wszędzie, niezależnie od sytuacji i towarzystwa, w jakim się znajdują, to wcale nierzadkie przypadki. Póki jednak na przekonaniu o tym, że zawsze ze wszystkim dadzą sobie radę najlepiej, bo są najmądrzejsze i najzdolniejsze, się kończy, nie ma powodów do obaw. Problem z zaburzeniem osobowości zaczyna się wtedy, gdy narcyz:
- ma tak wielkie mniemanie o sobie, że dopisuje sobie osiągnięcia i zasługi i szuka poklasku przy każdej, nawet prozaicznej sytuacji;
- dążąc do sukcesu, kieruje się fantazjami, widzi siebie jako lidera i przywódcę, niegodnego zastąpienia kimkolwiek innym;
- obraca się wyłącznie w towarzystwie tych osób, które uzna za godne mądrością, pięknem, idealnością i wielkością dla siebie, gardząc innymi, w jego uznaniu – niegodnymi uwagi, niedoskonałymi;
- oczekuje podziwu, poklasku, uznania i uwielbiania, „noszenia na rękach”, niezależnie od sytuacji;
- ma roszczeniową postawę i uważa, że wszystko należy się tylko dlatego, że jest, kim jest (w swoim mniemaniu);
- ma skłonności do wykorzystywania innych osób tylko po to, aby osiągnąć własny cel, a w tym dążeniu nie wykazuje żadnej empatii ani zrozumienia dla innych;
- wobec innych jest arogancki i wyniosły, podkreślając nieustannie swoją wyższość.
Zobacz także: Borderline: gdy skrajne emocje biorą górę. Jak rozpoznać osobowość borderline?
Osobowość narcystyczna – czy to trzeba leczyć?
Osoby z zaburzeniem osobowości, jakim jest nadmierny narcyzm, mają problemy w normalnym funkcjonowaniu w społeczeństwie. Nie potrafi (i nie chce) nawiązywać relacji z ludźmi, uważając się za lepszą od nich i dąży do poszukiwania odpowiadającego sobie ideału. Mogą zrażać do siebie innych, przez co są niechętnie widziane w towarzystwie, a także w pracy. W dodatku mało który narcyz zdaje sobie sprawę z tego, jak irytujące i odpychające innych może być jego zachowanie.
Skłonienie narcyza do podjęcia leczenia również nie jest łatwe, jednak tylko odpowiednio dobrana psychoterapia pozwala na powrót do normalnego funkcjonowania wśród innych. W niektórych przypadkach dołącza się również leczenie farmakologiczne (jeśli osoba ma dodatkowo skłonności do lęków i depresji). Osobowość narcystyczna ma skłonność do depresji, co jest wynikiem nadmiernego skupiania się na sobie.
Pamiętaj, że powyższy artykuł nie zastąpi wizyty lekarskiej.
Oceń artykuł
