Oceń
Integracja sensoryczna, a więc prawidłowe rozpoznanie bodźców sensorycznych płynących z otoczenia, rozpoczyna się jeszcze w życiu płodowym i trwa mniej więcej do 7 roku życia. Jeśli jest zaburzona, dziecko ma problem z codziennym funkcjonowaniem, a także z przyswajaniem wiedzy i prawidłowym rozwojem. Mózg otrzymuje informacje ze zmysłów, a następnie segreguje je i zestawia z wcześniejszymi doświadczeniami. To podstawa do odpowiedniej reakcji. Jeśli owa interpretacja jest zaburzona, należy podjąć leczenie.
Terapia sensoryczna – co to jest?
Jeśli mózg nieprawidłowo interpretuje bodźce z otoczenia, pojawiają się zaburzenia. Nie dotyczy to jednak uszkodzeń narządów, a problemu z odpowiednią reakcją na bodziec. Najczęściej przejawia się to w następujący sposób:
- nadmierna lub niedostateczna wrażliwość na bodźce
- trudności z koncentracją
- zaburzona koordynacja ruchowa
- opóźniony rozwój mowy.
Pierwszym krokiem jest odpowiednia diagnostyka i wykluczenie fizycznego czynnika, który wpływa na taki stan rzeczy (choroby, uszkodzenia mechaniczne narządów zmysłu). Stwierdzenie dysfunkcji, których podłożem nie jest choroba, powinno być leczone. Jedną z metod jest właśnie terapia sensoryczna. Zaniechanie leczenia pogłębia problemy z nauką, w kontakcie z rówieśnikami, a także normalnym zachowaniem na co dzień.
Terapia sensoryczna dedykowana jest przede wszystkim dzieciom, najczęściej w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym, z widocznymi zaburzeniami rozwoju, który objawia się kłopotami w codziennym funkcjonowaniu. Terapia polega przede wszystkim na dostarczaniu dziecku kontrolowanych bodźców i nauce prawidłowej ich interpretacji przez zabawę. Terapeuta, w zależności od konkretnego problemu, metody dobiera indywidualnie. Głównym zadaniem takiej terapii jest stymulacja procesów nerwowych.
Terapia sensoryczna – dla kogo?
Zaburzenia integracji sensorycznej wśród dzieci są wskazaniem do diagnostyki, wykluczającej wpływ czynnika chorobowego. Każde dziecko, które rozwija się zauważalnie wolniej w stosunku do swoich rówieśników, warto skonsultować z pediatrą. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na:
- trudności w wykonywaniu codziennych czynności, takich jak mycie się, samodzielne jedzenie i picie
- nadmierną drażliwość i płaczliwość
- bezsenność
- drażliwość przy wykonywaniu przy nim zabiegów pielęgnacyjnych i higienicznych
- niezdarność i brak zaradności, niedokładność przy wykonywaniu czynności
- częste upadanie, potykanie się o własne nogi, sznurówki, kamienie, krawężniki…
- problem z utrzymaniem głowy w pionie
- problemy z koncentracją i nauką
- wolniejsze przyswajanie wiedzy
- niecierpliwość i płaczliwość przy próbach skupienia się
- wolne uczenie się nowych rzeczy: jazdy na rolkach, rowerze, gry w piłkę
- strach przed chodzeniem, wchodzeniem na schody, schodzeniem z drabiny itp. – wszędzie tam, gdzie trzeba zachować równowagę i ocenić odległość czy wysokość
Zobacz także: Strach przed szkołą? To może być fobia szkolna. Przyczyny, objawy i leczenie
Wcześnie wdrożona terapia sensoryczna daje wspaniałe efekty. Z dnia na dzień widoczna jest poprawa funkcjonowania naszego dziecka, co bardzo cieszy i rokuje na przyszłość. Taka metoda leczenia jest dostosowana do każdego pacjenta, dzięki czemu pomaga rozwiązać konkretne problemy danej osoby. Jest to niezwykle ważne, gdyż zaburzenia sensoryczne mogą przyjmować najróżniejsze formy i dawać różne objawy. A zależy nam przecież na tym, aby leczenie było jak najlepiej dopasowane do schorzenia. Słyszeliście kiedykolwiek o takich problemach?
Oceń artykuł
