Oceń
Mizofobia jest rodzajem fobii, która polega na panicznym lęku przed pobrudzeniem się, zanieczyszczeniami i zakażeniami. Objawia się przede wszystkim nadmierną pedanterią i kompulsywnym myciem rąk, a także innymi natręctwami związanymi z utrzymywaniem czystości.
Mizofobia należy do zaburzeń na tle nerwicowym. Często towarzyszy jej nerwica natręctw. Charakteryzuje się przede wszystkim przesadnym, maniakalnym wręcz dążeniem do czystości i niedopuszczaniu do różnego rodzaju zabrudzeń i zakażeń.
Tym terminem określa się także paniczną obawę przed różnymi zarazkami. Mizofobik jest maniakalnym pedantem, dążącym wręcz do sterylności: swojego ciała i otoczenia, w jakim przebywa. Dowiedz się więcej!
Mizofobia – objawy
Osoba zmagająca się z mizofobią za wszelką cenę unika kontaktu z brudnymi obiektami: przedmiotami, ludźmi, zwierzętami. Przesadnie dba o higienę własnego ciała i otoczenia, na przykład biorąc kilkukrotnie w ciągu dnia prysznic, piorąc ubrania po kilku godzinach noszenia, kompulsywne myjąc ręce, sprzątając codziennie mieszkanie…
Mizofobik jest przekonany o tym, że brud i zarazki doprowadzą do choroby lub/i śmierci, dlatego stara się utrzymywać sterylne wręcz warunki w miejscu, w którym przebywa.
Za wszelką cenę unika dotykania przedmiotów, które w jego uznaniu (a niekoniecznie w rzeczywistości) są brudne i znajdują się na nich zarazki, nie chce także przebywać w miejscach, które uznaje za brudne. Jeśli jednak nie ma wyjścia i musi na przykład skorzystać z miejskiej toalety lub złapać się drążka w pojeździe komunikacji miejskiej, wdraża przesadzone środki ochronne:
- Zakłada rękawiczki
- Klamek i poręczy dotyka przez chusteczkę
- Nosi przy sobie żel dezynfekujący do rąk i używa go co chwilę
- Ubrania założone raz „na zewnątrz” pierze od razu po powrocie do domu, często kilkukrotnie lub w wysokiej temperaturze – aby zabić bakterie i zarazki.
Zobacz także: Erytrofobia – lęk przed publicznym zaczerwienieniem. Przyczyny i leczenie
W przypadku kontaktu z brudem i zarazkami przeważnie występują objawy charakterystyczne także dla innych rodzajów fobii:
- Drażliwość i nerwowość
- Poczucie zagrożenia i chęć natychmiastowej ucieczki
- Kołatanie serca
- Wzrost ciśnienia krwi
- Ściśnięty żołądek
- Zimne poty
- Potliwość dłoni
- Suchość w ustach
- Uczucie narastającej paniki i histeria
- Zaburzenia widzenia i mowy
- Drżenie i słabość mięśni.
Zobacz także: Spokojnie, to tylko lęk. Jak postępować podczas ataku paniki?
Mizofobia – leczenie
Podjęcie walki o powrót do normalnego życia, pozbawionego irracjonalnego, ale paraliżującego lęku, to konieczność. Pozostawienie fobika bez pomocy skutkuje pogłębieniem się strachu (działa tutaj mechanizm uczenia się: unika się czegoś, bo jest złe, a im bardziej się unika, tym bardziej ten strach narasta).
Pogłębiający się i utrwalający się stres prowadzi nie tylko do zaostrzenia objawów, ale także znacząco przekłada się negatywnie na życie społeczne i kontakty towarzyskie. Konsekwencją wycofania się z poczucia wstydu jest pogłębienie się objawów nerwicowych, zaburzenia snu, a nawet depresja.
Mizofobię, podobnie jak pozostałe rodzaje fobii leczy się za pomocą psychoterapii. W przypadku silnego stresu, uniemożliwiającego normalne funkcjonowanie, czasem stosuje się środki farmakologiczne o działaniu antydepresyjnym i uspokajającym.
Bądź na bieżąco. Polub fanpage Zdrowie Radio Zet na Facebooku!
ezembed
Oceń artykuł
Obserwuj