Oceń
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa) należy do nieswoistych chorób zapalnych jelit. W większości przypadków choroba ma charakter przewlekły, a długie okresy remisji, czyli wyciszenia objawów, przerywane są ostrymi nawrotami.
Obserwuje się dwa szczyty zachorowań: pierwszy, częstszy pomiędzy 15. a 35. rokiem życia i drugi pomiędzy 35. a 65. rokiem życia.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego: przyczyny
Nieznana jest dokładna przyczyna rozwoju wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, dlatego też leczenie choroby nie jest łatwe. Wiadomo jednak, że w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego obserwuje się aktywację układu immunologicznego z naciekiem błony śluzowej przewodu pokarmowego przez liczne komórki odpowiedzi immunologicznej, ale czynnik wyzwalający te zjawiska pozostaje nieznany.
Uważa się, że nieprawidłową odpowiedź immunologiczną mogą wywoływać antygeny pokarmowe i niepatogenne drobnoustroje.
ZOBACZ: Choroba Leśniowskiego-Crohna: bolesna i trudna do leczenia. Czym się charakteryzuje?
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego: objawy
Charakterystycznym i dominującym objawem wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest biegunka - stolec oddawany często, ale w małych ilościach, zazwyczaj z domieszką z krwi. Biegunce towarzyszy ból brzucha, zwykle w dolnym lewym kwadrancie brzucha lub w odbytnicy. Do innych objawów choroby zalicza się gorączkę, osłabienie, złe samopoczucie, zmniejszenie masy ciała powodowane ciągłymi biegunkami.
Gdy choroba zajmuje samą odbytnicę, to głównym objawem jest biegunka z domieszką krwi, a także silne uczucie parcia, ból, a nawet nietrzymanie stolca.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego w większości przypadków przebiega w miarę łagodnie. Chorzy oddają 5-6 krwistych stolców dziennie, odczuwają ból brzucha, tkliwość powłok brzusznych, osłabienie, mogą mieć podwyższoną temperaturę.
W przypadku ostrego zapalenia chorzy oddają ponad 6 krwistych stolców dziennie, mają wysoką temperaturę, chudną, mają wysoką gorączkę, czują kołatanie serca.
Alarmującym objawem w przypadku częstych biegunek jest wzdęcie brzucha, ponieważ może to nasuwać podejrzenie toksycznego rozdęcia jelita grubego.
Objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego:
- wodniste biegunki z domieszką krwi, śluzu
- falowe bóle brzucha
- bolesne parcia na stolec
- zmniejszenie masy ciała
- niedokrwistość
- stany podgorączkowe
- niedożywienie
- opóźnienie wzrostu, dojrzewania u dzieci
- zapalenie stawów kończyn górnych i dolnych
- zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
- zmiany skórne
- zapalenie tęczówki i twardówki oka
- zwężające zapalenie dróg żółciowych
- ryzyko rozwoju raka jelita grubego
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego: diagnozowanie
Badaniem, które pozwala na zdiagnozowanie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, jest kolonoskopia. Podczas badania endoskopowego pobiera się wycinki tkanek do badania histopatologicznego.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego: leczenie
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego leczy się farmakologicznie i ma to na celu wydłużanie okresów remisji choroby.
Leki, które stosuje się w terapii wrzodziejącego zapalenia jelita grubego:
- pochodne kwasu 5-aminosalicylowego
- glikokortykosteroidy
- leki immunosupresyjne (cyklosporyna, azatiopryna)
- antybiotyki
Leczenie operacyjne jest niestety w większości przypadków niezbędne. Podstawową metodą leczenia jest wykonanie proktokolektomii odtwórczej, co polega na całkowitym usunięciu jelita grubego oraz zespoleniu wytworzonego zbiornika jelitowego z odbytem. Wskazaniem do operacyjnego są: długi czas trwania choroby i związane z tym ryzyko onkologiczne, nieskuteczność leczenia zachowawczego, zahamowanie rozwoju u dzieci.
Operację należy pilnie wykonać u chorych, u których występują masywne krwawienia, a także, gdy doszło do przedziurawienia jelita grubego, toksycznego powiększenia okrężnicy, oraz przy ostrych rzutach choroby niepoddających się leczeniu zachowawczemu.
Oceń artykuł
