Oceń
Rak płaskonabłonkowy skóry jest drugim co do częstości występowania rakiem skóry. Jest groźny, złośliwy i zdolny do dawania przerzutów. Pojawia się najczęściej w tych rejonach skóry, które są odsłonięte i narażone na częsty kontakt z promieniowaniem UV. Sprawdź, jak rozpoznać, że na skórze rozwija się rak.
Rak płaskonabłonkowy (kolczystokomórkowy) skóry to złośliwy nowotwór rozwijający się w obrębie skóry. Jest to rak powstający z komórek nabłonka płaskiego i stanowi on około 20% wszystkich nowotworów złośliwych skóry.
Nowotwór ten rośnie powoli, ale ma znaczny potencjał złośliwości i zdolność do tworzenia przerzutów. Nawet przy niewielkim zaawansowaniu rak płaskonabłonkowy skóry może dawać przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych lub odległe do płuc czy do narządów jamy brzusznej.
Najbardziej dojrzała postać raka płaskonabłonkowego skóry nazywana jest rakiem kolczystokomórkowym skóry.
Rak płaskonabłonkowy skóry: przyczyny
Rak rozwija się najczęściej w obrębie zmian skórnych nazywanych rogowaceniem słonecznym (z komórek ulegających rogowaceniu), powstających na skutek nadmiernej ekspozycji na promieniowanie UV.
Na rozwój raka płaskonabłonkowego wpływają zarówno uwarunkowania genetyczne, jak i promieniowanie UV i podeszły wiek, a także jasna karnacja skóry. Do sprzyjających rozwojowi raka płaskonabłonkowego skóry zalicza się także przewlekłe leczenie zmniejszające odporność lub choroby przebiegające z upośledzeniem odporności, a także obecność rozległych blizn i niegojących się ran.
Rak płaskonabłonkowy skóry: objawy
Rak płaskonabłonkowy ma zwykle postać łuszczących się czerwonych plam, owrzodzeń, obwałowanych zmian z centralnym wgłębieniem lub brodawek, które mogą się pokrywać strupem lub krwawić. Może przybierać postać guzka, strupka, owrzodzenia, grudki, płaskiego lub wyniosłego nacieku. Ze zmiany może sączyć krew lub płyn. Charakterystyczne jest uniesienie brzegów zmiany, które tworzą małe wały oraz naciekanie podstawy. Może również występować świąd lub pieczenie zmiany skórnej.
Ten typ raka skóry rozwija się najczęściej na odsłoniętych okolicach ciała: na twarzy, plecach, ramionach, górnej i wardze, okolicy oczodołów.
Charakterystyczną cechą raka kolczystokomórkowego jest wzrost przez coraz głębsze naciekanie – zmiana skórna może pozornie nie zmieniać swojej wielkości, ale powiększa się w głąb skóry.
ZOBACZ: Skóra po lecie: Znamiona, które mogą świadczyć o czerniak
Rak płaskonabłonkowy skóry: rozpoznanie
Wstępnego rozpoznania raka dokonuje lekarz pierwszego kontaktu lub lekarz dermatolog. W przypadku podejrzenia raka płaskonabłonkowego skóry wycina się całą zmianę chirurgicznie i bada pod mikroskopem. Jeśli zmiana jest duża, lekarz pobiera wycinek.
Jeśli istnieje podejrzenie zajęcia węzłów chłonnych, wykonuje się USG i ewentualnie biopsję cienkoigłową. Dodatkowo wykonuje się diagnostykę w celu wykrycia bardziej odległych przerzutów, w tym USG jamy brzusznej, RTG klatki piersiowej, tomografię komputerową klatki piersiowej.
Rak płaskonabłonkowy skóry: leczenie
Podstawową metodą leczenia raka płaskonabłonkowego skóry jest zabieg chirurgiczny polegający na wycięciu zmiany i zapasu otaczających ją zdrowych tkanek. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym.
Jeśli na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzi się obecność przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych, to konieczne jest usunięcie tej grupy węzłów. W przypadku przerzutów odległych stosuje się chemioterapię.
U chorych, u których z różnych przyczyn nie może zostać przeprowadzone usunięcie chirurgiczne zmiany lub operacja nie była doszczętna, stosuje się radioterapię.
Osoby, które zakończyły leczenie raka, powinny pozostawać pod stałą kontrolą dermatologiczną, istnieje bowiem ryzyko, że może dojść do wznowienia choroby.
Źródło: nowotwory.org; onkologia.zalecenia.med.pl; kodekswalkizrakiem.pl
Oceń artykuł
Obserwuj