Oceń
Rak brodawkowaty tarczycy (papillare) to najczęściej występujący nowotwór złośliwy tego gruczołu (nawet 70-80 proc. zachorowań), przy czym sam rak tarczycy nie jest częstym nowotworem, stanowi zaledwie 1 proc. wszystkich nowotworów złośliwych. Rak brodawkowaty wywodzi się z komórek pęcherzykowych tarczycy (tyreocytów). Rak ten jest zwykle diagnozowany u osób w wieku 30-50 lat, znacznie częściej u kobiet niż u mężczyzn.
Nowotwór brodawkowaty rozwija się powoli, ale często daje przerzuty do węzłów chłonnych – najczęściej do węzłów chłonnych szyjnych, rzadziej do piersiowych. Pomimo przerzutów rokowania przy tym typie zmiany są pomyślne.
Rak brodawkowaty tarczycy: objawy
Rak brodawkowaty tarczycy może przebiegać bezobjawowo lub jako postać raka utajonego, wykrywanego przypadkowo w badaniu usuniętego gruczołu z powodu wola. Jednak głównym objawem tego raka jest niebolesny guzek występujący w obrębie tego tarczycy, czyli z przodu szyi. W miarę upływu czasu mogą pojawiać się objawy związane z dużą wielkością guza, naciekaniem sąsiednich tkanek, przerzutami: problemy z przełykaniem, ból gardła, chrypkę, trudności w oddychaniu.
Innym niepokojącym objawem są powiększone węzły chłonne.
Rak brodawkowaty tarczycy: rozpoznanie
Raka brodawkowatego tarczycy diagnozuje się na podstawie badania cytologicznego i histologicznego, poprzedzonych badaniem USG, z którego pomocą odkrywa się zwykle podejrzaną zmianę. Następnie, w celu uzyskania materiału do badania cytologicznego wykonuje biopsję aspiracyjną cienkoigłową tarczycy pod kontrolą USG.
Jeśli zachodzi podejrzenie, że zmiana w obrębie tarczycy może być złośliwa, wykonuje się badanie histologiczne, czyli oglądanie tkanki pod mikroskopem.
Innymi pomocnymi badaniami pozwalającymi na postawienie dokładniej diagnozy są: scyntygrafia tarczycy z użyciem jodu, która polega na uzyskiwaniu obrazu tarczycy i ewentualnych przerzutów nowotworowych, a także tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytonowa tomografia emisyjna i badania laboratoryjne (oznaczenie stężenia tyreoglobuliny lub kalcytoniny).
Rak brodawkowaty tarczycy: leczenie
Każdy przypadek raka brodawkowatego tarczycy wymaga leczenia operacyjnego całkowitego usunięcia gruczołu tarczowego (tzw. tyroidektomiatotalna) wraz z regionalnymi węzłami chłonnymi, co wynika z faktu, że nowotwór ten ma skłonność do występowania wieloogniskowo, czyli do rozprzestrzeniania się miejscowego w obrębie samej tarczycy, jak i do szerzenia się poza jej torebkę w obrębie przylegających struktur anatomicznych szyi.
Wyjątkiem jest mały guz, tzw. mikrorak tarczycy, czyli ognisko raka mniejsze niż 1 cm. Jeśli nie stwierdzi się obecności przerzutów do węzłów chłonnych i przerzutów odległych, to może wystarczyć regularna kontrola ultrasonograficzna (USG) wraz z okresowym monitorowaniem stężenia tyreoglobuliny (Tg).
Oceń artykuł
