Oceń
Nowotworami neuroendokrynnymi (w skrócie NET) nazywamy grupę nowotworów, które wywodzą się z komórek neuroendokrynnych, w których wytwarzane są hormony i związki aktywne biologicznie. Większość guzów neuroendokrynnych zlokalizowana jest w przewodzie pokarmowym (jelita, trzustka, żołądek). Nowotwory o podłożu hormonalnym różnią się od innych, przede wszystkim nietypowymi objawami lub ich brakiem. Guzy te rosną znacznie dłużej, niekiedy przez lata nie powodując żadnych dolegliwości. U chorego mogą też wystąpić objawy, które często przypisujemy innym chorobom. To między innymi:
- problemy z oddychaniem
- objawy imitujące zespół jelita drażliwego
- uderzenia gorąca
- skurcze mięśni
- niewyjaśniony niepokój
- zaczerwienienia skóry
Regularne powtarzanie się tych symptomów to sygnał, którego nie powinniśmy lekceważyć.
Leczenie nowotworów neuroendokrynnych trzustki
Guzy neuroendokrynne można skutecznie leczyć, o ile są wykryte na wczesnym etapie. Niestety, niemal u 60 proc. pacjentów nowotwór rozpoznawany jest w stadium z przerzutami do innych organów. Najlepszą metodą leczenia choroby jest operacja. Terapia wymaga współpracy wielu specjalistów (m.in. endokrynologa, onkologa, chirurga). W leczeniu wykorzystywane są również analogi somatostatyny (leki hormonalne o właściwościach przeciwnowotworowych).
O ile na wczesnym etapie choroby dostępne są różne formy leczenia, w przypadku zaawansowanego nowotworu rokowania mogą być niepomyślne. Niektórzy pacjenci poddawani są chemioterapii (w przypadku guzów cechujących się wysoką zdolnością do szybkich podziałów komórkowych). W leczeniu wykorzystuje się m.in. temozolomid.
Nukowcy z Yale Cancer Center i Yale New Haven Health's Smilow Cancer Hospital odkryli nową skuteczną kombinację leków. Lekarze dowiedli, że pacjenci z guzami neuroendokrynnymi trzustki leczeni kombinacją kapecytabiny i temozolomidu mają dłuższe przeżycia bez progresji choroby niż osoby leczone samym temozolomidem.
Nowa kombinacja leków może przedłużyć życie wielu pacjentom
Badanie fazy 2. obejmujące 144 pacjentów porównywało działanie samego temozolomidu z działaniem temozolomidu w skojarzeniu z kapecytabiną. Jak się okazało, kapecytabina z temozolomidem dawała dłuższe przeżycie bez progresji, lepszą odpowiedź na leczenie i dłuższe całkowite przeżycie niż sam temozolomid. Okazało się także, że niedobór enzymu naprawy DNA, metylotransferazy metyloguaniny (MGMT), w tkance guza jest związany ze zwiększoną odpowiedzią na leczenie.
– Ta kombinacja przyniosła najdłuższe wskaźniki przeżycia bez progresji i najwyższe wskaźniki odpowiedzi, jakie zaobserwowano w jakimkolwiek badaniu tego typu u pacjentów z NET trzustki – powiedziała Pamela Kunz, profesor w Yale School of Medicine, dyrektor Center for Gastrointestinal Cancers w Smilow Cancer Hospital i Yale Cancer Center oraz główna badaczka badania klinicznego.
Jak wskazują badacze, połączenie kapecytabiny i temozolomidu powinno zostać włączone jako standardowa opcja leczenia u pacjentów z zaawansowanymi nowotworami neuroendokrynnymi trzustki.
Autor: Paweł Wernicki/PAP, onkolmed.pl, onkol.kielce.pl
Oceń artykuł
