Oceń
Chłoniak Hodgkina, zwany dawnej ziarnica złośliwą, to nowotwór krwi, który dotyka najczęściej osób w młodym wieku. Pochodzi z białych krwinek (limfocytów), które pomagają chronić przed zarazkami i infekcjami. U osób z Chłoniakiem Hodgkina komórki te rosną nieprawidłowo i rozprzestrzeniają się poza układ limfatyczny, co utrudnia to organizmowi zwalczanie infekcji.
Chłoniaki to nowotwory, które charakteryzuje nieprawidłowy rozrost komórek układu chłonnego, czyli zespołu komórek, tkanek, naczyń i narządów wyspecjalizowanych w rozpoznawaniu i eliminacji mikroorganizmów, struktur białkowych oraz komórek obcych lub własnych (zmienionych). Układ limfatyczny pomaga układowi odpornościowemu pozbyć się odpadów i zwalczać infekcje.
Chłoniak Hodgkina: przyczyny
Główna przyczyna powstawania chłoniaków Hodgkina jest nieznana. Chorobę wiąże się z mutacjami DNA, a także z wirusem Epsteina-Barra (EBV), który powoduje mononukleozę. Chłoniak Hodgkina może wystąpić w każdym wieku, ale najczęściej dotyczy osób młodych w wieku od 15 do 35 lat i osób dojrzałych powyżej 55 roku życia.
Chłoniak Hodgkina może być klasyczną chorobą Hodgkina (95 proc. przypadków) lub guzowatym chłoniakiem Hodgkina z dominacją limfocytów. Chłoniaki Hodgkina różnią się ze względu na typ komórek zaangażowanych w rozwój choroby i ich zachowanie.
Uważa się, że ryzyko zachorowania na chłoniaka Hodgkina jest wyższe u osób z niedoborami odporności (zakażenie HIV, osoby poddane leczeniu immunosupresyjnemu po przeszczepieniach narządów).
W chłoniaku Hodgkina wyróżnia się 4 stopnie zaawansowania choroby. W pewnym uproszczeniu można to przedstawić następująco:
- I stopień: zajęta pojedyncza grupa węzłów chłonnych lub pojedyncza zmiana pozawęzłowa,
- II stopień: zajęte dwie lub więcej grup węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony (czyli np. zajęte węzły chłonne szyjne i pachowe),
- III stopień: zajęte węzły chłonne po obu stronach przepony (czyli np. zajęte węzły chłonne szyjne i pachwinowe),
- IV stopień (najbardziej zaawansowany): zajęte węzły chłonne oraz narząd pozawęzłowy.
Chłoniak Hodgkina: objawy
Najczęstszym objawem chłoniaka Hodgkina jest obrzęk węzłów chłonnych i pojawienie się guzka pod skórą, zwykle niebolesnego. Guzek może tworzyć się w jednym miejscu lub w kilku obszarach, pojawia się z boku szyi, pod pachą lub wokół pachwiny, a skóra wokół niego nie jest zaczerwieniona.
Guzek nie jest jednak jedynym objawem chłoniaka, zwykle zwiastuje pojawienie się następnych objawów, które narastają w miarę rozwoju choroby. Do charakterystycznych symptomów zalicza się nocne poty, swędzącą skórę, gorączkę, zmęczenie, nagłą, niezamierzoną utratę masy ciała, uporczywy kaszel, problemy z oddychaniem, ból w klatce piersiowej, ból węzłów chłonnych po spożyciu alkoholu, powiększoną śledzionę.
Chłoniak Hodgkina: diagnozowanie
Diagnostyka chłoniaka Hodgkina obejmuje:
- testy obrazowe: zdjęcia rentgenowskie lub tomografia komputerowa;
- biopsję węzła chłonnego;
- badania krwi;
- immunofenotypowanie: określanie rodzaju obecnych komórek chłoniaka;
- testy czynnościowe płuc;
- badanie echokardiograficzne;
- biopsja szpiku kostnego.
Chłoniak Hodgkina: leczenie
Leczenie Chłoniaka Hodgkina opiera się głównie chemioterapii i radioterapii. W zaawansowanym stadium do schematu chemioterapii można dodać ukierunkowane leki terapeutyczne.
W leczeniu wykorzystuje się również immunoterapię lub przeszczep komórek macierzystych, czyli wprowadzenie do organizmu zdrowych komórek, by zastąpiły one komórki nowotworowe w szpiku kostnym.
Źródło: hematoonkologia.pl; zrakiem.pl
Oceń artykuł
