Oceń
Chłoniak Hodgkina to choroba nowotworowa układu chłonnego. Chłoniak ,,zaczyna się'' od małego guzka na szyi, w pachwinie czy pod pachą. To powiększony węzeł chłonny, który jest zwykle pierwszym objawem choroby. W miarę rozwoju chłoniaka chorzy skarżą się na gorączkę, nocne poty, świąd skóry, chudnięcie. Dowiedz się, czym jest chłoniak Hodgkina.
Chłoniak Hodgkina, zwany dawnej ziarnica złośliwą, to nowotwór krwi, który dotyka najczęściej osób w młodym wieku. Pochodzi z białych krwinek (limfocytów), które pomagają chronić przed zarazkami i infekcjami. U osób z Chłoniakiem Hodgkina komórki te rosną nieprawidłowo i rozprzestrzeniają się poza układ limfatyczny, co utrudnia to organizmowi zwalczanie infekcji.
Chłoniaki to nowotwory, które charakteryzuje nieprawidłowy rozrost komórek układu chłonnego, czyli zespołu komórek, tkanek, naczyń i narządów wyspecjalizowanych w rozpoznawaniu i eliminacji mikroorganizmów, struktur białkowych oraz komórek obcych lub własnych (zmienionych). Układ limfatyczny pomaga układowi odpornościowemu pozbyć się odpadów i zwalczać infekcje.
Chłoniak Hodgkina: przyczyny
Główna przyczyna powstawania chłoniaków Hodgkina jest nieznana. Chorobę wiąże się z mutacjami DNA, a także z wirusem Epsteina-Barra (EBV), który powoduje mononukleozę. Chłoniak Hodgkina może wystąpić w każdym wieku, ale najczęściej dotyczy osób młodych w wieku od 15 do 35 lat i osób dojrzałych powyżej 55 roku życia.
Chłoniak Hodgkina może być klasyczną chorobą Hodgkina (95 proc. przypadków) lub guzowatym chłoniakiem Hodgkina z dominacją limfocytów. Chłoniaki Hodgkina różnią się ze względu na typ komórek zaangażowanych w rozwój choroby i ich zachowanie.
Uważa się, że ryzyko zachorowania na chłoniaka Hodgkina jest wyższe u osób z niedoborami odporności (zakażenie HIV, osoby poddane leczeniu immunosupresyjnemu po przeszczepieniach narządów).
W chłoniaku Hodgkina wyróżnia się 4 stopnie zaawansowania choroby. W pewnym uproszczeniu można to przedstawić następująco:
- I stopień: zajęta pojedyncza grupa węzłów chłonnych lub pojedyncza zmiana pozawęzłowa,
- II stopień: zajęte dwie lub więcej grup węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony (czyli np. zajęte węzły chłonne szyjne i pachowe),
- III stopień: zajęte węzły chłonne po obu stronach przepony (czyli np. zajęte węzły chłonne szyjne i pachwinowe),
- IV stopień (najbardziej zaawansowany): zajęte węzły chłonne oraz narząd pozawęzłowy.
Chłoniak Hodgkina: objawy
Najczęstszym objawem chłoniaka Hodgkina jest obrzęk węzłów chłonnych i pojawienie się guzka pod skórą, zwykle niebolesnego. Guzek może tworzyć się w jednym miejscu lub w kilku obszarach, pojawia się z boku szyi, pod pachą lub wokół pachwiny, a skóra wokół niego nie jest zaczerwieniona.
Guzek nie jest jednak jedynym objawem chłoniaka, zwykle zwiastuje pojawienie się następnych objawów, które narastają w miarę rozwoju choroby. Do charakterystycznych symptomów zalicza się nocne poty, swędzącą skórę, gorączkę, zmęczenie, nagłą, niezamierzoną utratę masy ciała, uporczywy kaszel, problemy z oddychaniem, ból w klatce piersiowej, ból węzłów chłonnych po spożyciu alkoholu, powiększoną śledzionę.
Chłoniak Hodgkina: diagnozowanie
Diagnostyka chłoniaka Hodgkina obejmuje:
- testy obrazowe: zdjęcia rentgenowskie lub tomografia komputerowa;
- biopsję węzła chłonnego;
- badania krwi;
- immunofenotypowanie: określanie rodzaju obecnych komórek chłoniaka;
- testy czynnościowe płuc;
- badanie echokardiograficzne;
- biopsja szpiku kostnego.
Chłoniak Hodgkina: leczenie
Leczenie Chłoniaka Hodgkina opiera się głównie chemioterapii i radioterapii. W zaawansowanym stadium do schematu chemioterapii można dodać ukierunkowane leki terapeutyczne.
W leczeniu wykorzystuje się również immunoterapię lub przeszczep komórek macierzystych, czyli wprowadzenie do organizmu zdrowych komórek, by zastąpiły one komórki nowotworowe w szpiku kostnym.
Źródło: hematoonkologia.pl; zrakiem.pl
Oceń artykuł
