Oceń
Zaburzenia mowy mogą powstać w wyniku zakłócenia procesów mózgowych lub porażenia mięśni odpowiadających za artykulację. W przypadku stwierdzenia u siebie nagłych problemów z mówieniem należy natychmiast dać znać otoczeniu o swoim złym samopoczuciu. Jeśli zaobserwujemy wystąpienie nagłych problemów z mówieniem u kogoś, należy natychmiast wezwać karetkę. Może to być objaw poważnych schorzeń.
Afazja – przyczyny powstawania
Częściowa lub całkowita utrata znajomości języka to afazja (gr. fazis – mowa). Chory nie rozumie, co się do niego mówi (afazja czuciowa), lub rozumie, ale nie może się wysłowić (afazja ruchowa). Lekarze najczęściej rozpoznają postać mieszaną: ruchowo-czuciową.
Afazja to bardzo niepokojący objaw. Wynika z uszkodzenia lub niedokrwienia obszaru kory mózgowej odpowiadającej za mowę (afazja ruchowa) lub za rozumienie mowy (afazja czuciowa).
Najczęstsze przyczyny afazji to:
- udar niedokrwienny mózgu,
- wylew krwi do mózgu,
- guz mózgu,
- miejscowy stan zapalny,
- miażdżyca tętnic mózgowych.
Afazja – leczenie
W przypadku stwierdzenia u siebie objawów afazji lub zaobserwowania jej u kogoś należy niezwłocznie wezwać pogotowie, bo może to być objaw choroby powodującej nawet stan zagrożenia życia.
Lekarz przeprowadza dokładny wywiad lekarski, aby ustalić rodzaj afazji, a następnie zleca tomografię komputerową. Afazji mogą towarzyszyć zaniki pamięci i koncentracji, częściowy paraliż oraz stany depresyjne.
Afazja może częściowo się cofnąć, jeśli w porę zostanie rozpoczęta rehabilitacja. Po nawiązaniu kontaktu z pacjentem wdrażana jest odpowiednia terapia.
Terapie stosowane w zaburzeniach mówienia:
- terapia afazji czuciowej – ma na celu poprawę rozumienia mowy,
- terapia afazji ruchowej – polegająca na pobudzaniu chorego do mówienia.
Afazja czy dyzartia?
Jeśli chory rozumie mowę i doskonale wie, co chce powiedzieć, ale z przyczyn mechanicznych nie może, rozpoznawana jest dyzartia (łac. dysarthria). Taki stan spowodowany jest utratą kontroli nad mięśniami artykulacyjnymi (języka, podniebienia, gardła, krtani).
Rodzaje dyzartrii:
- wiotka – osłabienie mięśni mimicznych,
- spastyczna – nadmierne napięcie mięśniowe,
- ataktyczna – nieprawidłowa koordynacja ruchowa mięśni,
- hiperkinetyczna – spowolnienie i sztywność mięśni,
- hipokinetyczna – pojawiają się ruchy spontaniczne,
- związana z uszkodzeniem górnego neuronu ruchowego – nadmierne napięcie mięśniowe przy stopniowym zaniku mięśni.
Choroby powodujące dyzartię to m.in.: choroby naczyniowe, guzy mózgu i pnia mózgu, choroba Parkinsona, choroby móżdżku, neuropatie, choroby neuronów ruchowych, miopatie, zapalenia mięśni, miastenia i inne choroby układu ruchu.
Całkowita utrata mowy na skutek uszkodzenia układu pozapiramidowego, ośrodków pnia mózgu i dróg nerwowych unerwiających narządy mowy nazywana jest anartią.
Źródło: mp.pl, neuropsychologia.pl, poradnik-logopedyczny.pl
Oceń artykuł
