Oceń
Tachykardia (częstoskurcz) to przyspieszone bicie serca. Taki stan stwierdza się, gdy serce wykonuje ponad 100 uderzeń na minutę. W normalnych warunkach u człowieka w stanie spoczynku serce bije z częstotliwością od 60 do 100 uderzeń na minutę, gdy bije szybciej, wtedy mówi się o tachykardii.
Tachykardię można podzielić na: tachykardię zatokową, częstoskurcz nadkomorowy (migotanie i trzepotanie przedsionków), częstoskurcz komorowy, tachykardię węzłową i zespół posturalnej tachykardii ortostatycznej. Najczęściej występuje tachykardia zatokowa, czyli naturalny częstoskurcz powodowany działaniem katecholamin powstających w wyniku emocji lub wysiłku fizycznego.
Przyczyny tachykardii
Przyspieszone bicie serca to objaw towarzyszący wielu schorzeniom, a także dosyć naturalnym stanom takim jak nagły stres, zdenerwowanie, wzmożony wysiłek fizyczny. Jednak okresowe przyspieszone bicia serca to nie to samo, co tachykardia.
Do chorób i stanów, które są częstą przyczyną tachykardii zalicza się:
- nadczynność tarczycy;
- stany emocjonalne: strach, zdenerwowanie, radość;
- odwodnienie;
- stosowanie używek (kawa, papierosy (nikotyna), kofeina w napojach);
- migotanie przedsionków, trzepotanie przedsionków;
- niewydolność serca, infekcyjne zapalenie wsierdzia;
- zapalenie mięśnia sercowego.
Wiele osób narzeka na częstoskurcz, który nie jest związany z patologicznymi zmianami w mięśniu sercowym. Taki stan nazywa się nerwicą serca. Jest on związany z odczuwaniem przewlekłego stresu i nawracającymi stanami lękowymi. Nerwica serca może powodować ból w klatce piersiowej, duszność, kołatanie serca, zawroty głowy.
Objawy tachykardii
Objawem tachykardii jest przyspieszona praca serca, co odczuwane jest przez ludzi jako kołatanie. Zdarza się, że tachykardii towarzyszą: duszność, problem z zaczerpnięciem powietrza, ból w klatce piersiowej, napadowy kaszel, zawroty głowy, osłabienie, mroczki przed oczami.
Leczenie tachykardii
Leczenie częstoskurczu opiera się na terapii farmakologicznej z wykorzystaniem beta-blokerów, blokerów kanału wapniowego, digoksyny lub leków antyarytmicznych, które zmniejszają częstotliwość i nasilenie zaburzeń rytmu serca. Jeśli leczenie farmakologiczne nie przynosi oczekiwanych efektów i tachykardia wciąż się utrzymuje, konieczne może być zastosowanie kardiowersji elektrycznej, czyli umiarkowania akcji serca za pomocą krótkotrwałych wyładowań elektrycznych.
W naprawdę poważnych przypadkach wykonuje się zabieg ablacji termicznej, która niszczy źródło impulsów przyspieszających pracę serca. Osobom, które cierpią na tachykardię komorową lub przebyły migotane komór, wszczepia się kardiowerter-defibrylator, który w momencie wystąpienia groźnej dla życia tachykardii doprowadza o umiarowienia pracy serca.
Oceń artykuł
