Oceń
Fiona Hooker z Hampshire w Anglii zaszła w ciążę z drugim dzieckiem pod koniec 2020 roku. Pierwsze dwa trymestry ciąży przebiegły bez problemów, ale pod koniec ciąży kobieta zaczęła zauważać czerwone plamy na brzuchu.
Plamy na skórze były wypukłe, zaczerwienione i bardzo swędzące, przypominały poparzenie pokrzywą.
Lekarze przepisali kobiecie szereg kremów steroidowych, ale nie udało się całkowicie wyleczyć zmian skórnych, świąd również nawracał.
- To było tak, jakbym była uczulona na własne dziecko – wspomina Fiona Hooker.
Swędzące plamy początkowo zlokalizowane były wyłącznie na brzuchu kobiety, jednak z czasem zaczęły się pojawiać w innych rejonach ciała. W ósmym miesiącu ciąży stan kobiety był na tyle poważny, że musiała ona zgłosić się do szpitala. Po otrzymaniu leczenia sterydami dolegliwości nieco osłabły i kobieta mogła wrócić do domu.
Jednak wraz z przyjściem jej syna na świat, stan Fiony drastyczne się pogorszył.
- Moja skóra dosłownie wybuchała pęcherzami na brzuchu, klatce piersiowej, rękach i nogach. Wszędzie tam, gdzie trzymałam dziecko lub moja skóra dotykała jego skóry — powiedziała młoda mama.
Ostatecznie u Fiony Hooker zdiagnozowano ciężki przypadek pemfigoidu ciężarnych.
Szacuje się, że zaburzenie to dotyka 1 na 50 000 kobiet w ciąży.
Swędzące zmiany skórne i pęcherze ustąpiły po kilku miesiącach od porodu. Kobietę poinformowano jednak, że choroba może powrócić w przyszłości.
Pemfigoid ciężarnych — objawy, leczenie, zagrożenia
Pemfigoid ciężarnych to pęcherzowa choroba skóry występująca zwykle w drugiej połowie ciąży, ale zmiany skórne mogą pojawić się w każdym momencie ciąży i w połogu. Może powodować przedwczesny poród lub urodzenie się dziecka o małej urodzeniowej masie ciała, a nawet poronienie.
Chorobę charakteryzuje występowanie na skórze zmian rumieniowo-pęcherzowo-obrzękowych z towarzyszącym świądem i pieczeniem.
W pemfigoidzie ciężarnych autoprzeciwciała skierowane są przeciwko hemidesmosonalnym białkom strukturalnym, które łączą keranocyty błony podstawnej ze skórą właściwą. Dokładny mechanizm powstawania choroby nie jest znany. Uważa się jednak, że autoprzeciwciała, powstające w wyniku nieprawidłowej ekspresji niektórych antygenów (MHC klasy II) na komórkach trofoblastycznych łożyska, powodują dysfunkcję łożyska i krzyżowo reagują z kolagenem w skórze.
W uproszczeniu: powstawanie wykwitów związane jest z występowaniem w surowicy kobiet ciężarnych przeciwciał przeciwko antygenom błony podstawnej łączącej skórę właściwą i naskórek. Zdarza się, że przeciwciała te zostaną przeniesione na dziecko, wtedy u noworodków występują podobne zmiany skórne.
Ważnym czynnikiem w biorącym udział w patogenezie pemfigoidu ciężarnych są hormony, o czym świadczy cofanie się choroby po porodzie oraz możliwość ponownego wystąpienia zmian w kolejnej ciąży lub po stosowaniu leków hormonalnych zawierających gestageny.
Leczenie jest wyłącznie objawowe. Nie można w żaden sposób zapobiec chorobie.
Źródło: nypost.com; mp.pl; podyplomie.pl
Oceń artykuł
