Oceń
Cukrzyca typu 2 to najczęściej występujący typ cukrzycy. Szacuje się, że dotyczy nawet 90 proc. wszystkich chorych na cukrzycę. Jej rozwój jest ściśle związany z postępem cywilizacyjnym, trybem życia, nieodpowiednią dietą, a także czynnikami środowiskowymi, na które narażeni są ludzie żyjący w krajach rozwiniętych. Często rozwija się latami, niezauważana i niediagnozowana.
Cukrzyca typu 2 to choroba wynikająca z postępującego zaburzenia wydzielania insuliny z towarzyszącą insulinoopornością tkanek, czyli nieprawidłową reakcją organizmu na kontakt z insuliną.
Typ 2 cukrzycy występuje najczęściej. Stanowi 80–90 proc. przypadków cukrzycy i dotyczy głównie osób dorosłych, szczególnie w podeszłym wieku. Eksperci zwracają jednak uwagę na to, że coraz częściej cukrzycę typu 2 rozpoznaje się u osób młodszych oraz dzieci i nastolatków.
Rozwój choroby trwa wiele lat, a narastająca z wiekiem insulinoodporność tkanek prowadzi do wyczerpania się zdolności komórek β trzustki do produkcji insuliny. Chorzy po pewnym czasie muszą przejść na insulinoterapię, choć przez długi czas stosuje się leczenie behawioralne w postaci redukcji masy ciała, stosowania odpowiedniej diety i aktywności fizycznej.
Cukrzyca typu 2: przyczyny
Do rozwoju cukrzycy typu 2 przyczyniają się dwa czynniki:
- Upośledzenie wydzielania insuliny, na które wpływ mają różne czynniki genetyczne.
- Oporność na działanie insuliny, czyli insulinooporność, której przyczyną mogą być zarówno czynniki genetyczne, jak i otyłość.
Można zatem stwierdzić, że przyczyną cukrzycy typu 2 są czynniki genetyczne, na które chorzy nie mają wpływu, a także czynniki środowiskowe, takie jak otyłość. Czynniki środowiskowe są czynnikami tzw. modyfikowalnymi, co oznacza, że ludzie mają wpływ na ich występowanie, mogę im zapobiegać, można minimalizować ich ryzyko i bezpośrednio na nie wpływać.
Czynniki, które zwiększają ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2:
- nadwaga i otyłość;
- brak aktywności fizycznej;
- nieprawidłowa dieta;
- czynniki genetyczne;
- cukrzyca w rodzinie;
- cukrzyca ciążowa;
- starszy wiek.
Cukrzyca typu 2: objawy
Chorzy na cukrzycę typu 2 mogą przez długi czas nie odczuwać żadnych objawów. Choroba rozwija się przez dłuższy okres i dopóki stężenie glukozy we krwi nie jest bardzo duże, objawy nie występują.
Natomiast w miarę pogarszania się insulinoodporności i wyczerpania zdolności komórek beta trzustki do produkcji insuliny rozwijają się objawy kliniczne cukrzycy tego typu.
Do charakterystycznych objawów cukrzycy typu 2 zalicza się:
- nadmierne pragnienie;
- oddawanie dużej ilości moczu;
- ogólne osłabienie;
- infekcje układu moczowo-płciowego.
Ponadto u osób, u których utrzymują się wysokie stężenia glukozy we krwi, może nastąpić samoistne zmniejszenie masy ciała, będące wynikiem braku insuliny, przez co glukoza nie jest wprowadzana do komórek organizmu i nie jest wykorzystywana jako materiał energetyczny.
Ponieważ objawy cukrzycy typu 2 mogą pojawić się późno, ważne jest przeprowadzanie badań okresowych z oznaczeniem poziomu glukozy we krwi mu osób z grup ryzyka: osób z nadwagą i otyłych, z nadciśnieniem tętniczym, po przebytej cukrzycy ciążowej z obciążonym wywiadem rodzinnym.
Cukrzyca typu 2: rozpoznanie (diagnoza)
Podstawą rozpoznania cukrzycy jest regularna kontrola stężenia glukozy we krwi. Badaniu powinny poddać się osoby, u których występują objawy mogące wskazywać na cukrzycę, a także osoby zmagające się z nadwagą, otyłe, z nadciśnieniem czy po przebytej cukrzycy ciążowej.
Okresowym badaniom powinny poddawać się również osoby obciążone rodzinnie, czy te, u których w rodzinie cukrzyca występuje. Badanie polega na pobraniu próbki krwi z żyły lub kropli krwi z palca i analizie pod kątem stężenia glukozy.
ZOBACZ: Badanie glukozy we krwi. Kto powinien zbadać poziom cukru?
Cukrzyca typu 2: leczenie
Leczenie cukrzycy typu 2 jest procesem złożonym i wymaga stosowania różnych metod. Podstawą jest edukacja i samoświadomość pacjentów. Chorzy na cukrzycę muszą współpracować i brać czynny udział w procesach leczenia. Bardzo ważnym aspektem leczenia jest odpowiednia dieta cukrzycowa, która nie tylko wspomaga leczenie farmakologiczne, ale ma również na celu redukcję masy ciała. To samo dotyczy aktywności fizycznej. Chorzy powinni być aktywni ze względu na konieczność utrzymywania odpowiedniej wagi, ale również dlatego, że aktywność fizyczna zmniejsza insulinooporność.
ZOBACZ: Zasady diety cukrzycowej
Leczenie tego typu cukrzycy uzależnione jest od stężenia glukozy we krwi. Jeśli jest poniżej 300 mg/dl (16,7 mmol/l), to zwykle lekarz zaleca leki przeciwcukrzycowe w tabletkach. Wynik wyższy oznacza konieczność wprowadzenia insuliny w zastrzykach. Metody leczenia dobierane są indywidualnie na podstawie wyników badań i ogólnego stanu zdrowia chorych.
Cukrzyca prowadzi do rozwoju groźnych powikłań. Dlatego niezmiernie ważne jest kontrolowanie tej choroby. Na świecie co kilka sekund amputuje się stopę z powodu tej choroby. Cukrzyca jest częstą przyczyną ślepoty, zawału serca, udaru mózgu.
ZOBACZ TAKŻE: Cukrzyca typu 1 rozwija się przeważnie w dzieciństwie
Źródło: rpp.gov.pl (Raport Instytutu Ochrony Zdrowia); mp.pl
Oceń artykuł
