Oceń
SARS, czyli zespół ostrej ciężkiej niewydolności oddechowej to ciężka choroba wirusowa wywoływana koronawirusem SARS.
Epidemia SARS miała miejsce na przełomie lat 2002–2003. Wtedy w ciągu kilku miesięcy odnotowano ponad 8 tysięcy zachorowań na całym świecie, a śmiertelność u chorych na SARS wynosiła prawie 10 proc. Najwięcej przypadków SARS notowano w Chinach, Hongkongu, Singapurze, Tajwanie.
Dzięki szybkiej reakcji międzynarodowych służb sanitarno-epidemiologicznych epidemię SARS w populacji ludzkiej udało się opanować.
Od 2008 roku nie zanotowano nowych zachorowań na SARS.
SARS: przyczyny
Pierwotnym źródłem wirusa SARS było zwierzę, ale do tej pory nie rozpoznano, który gatunek zwierząt zapoczątkował epidemię SARS. Wiadomo natomiast, że wirus przeniósł się ze zwierząt na ludzi, a następnie drogą kropelkową i poprzez dotyk rozprzestrzeniał się w coraz większej grupie osób.
Wirus dostaje się do płuc, gdzie uszkadza komórki pęcherzyków płucnych i powoduje ostrą niewydolność oddechową. Do zakażenia wirusem SARS dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą (dotyk), drogą kropelkową (przez ślinę, kaszel, kichanie). Wirus może również przenosić się w aerozolu powstającym w systemach wentylacyjnych zabudowań.
SARS: objawy
Objawy SARS występują po 3-7 dniach od zakażenia wirusem.
Na początku pojawiają się objawy grypopodobne, takie jak gorączka z dreszczami, bóle głowy, uczucie zmęczenia, bóle mięśniowe, złe samopoczucie, brak apetytu, czasami nudności, wymioty.
Objawy podobne do grypy utrzymują się przez kilka dni (do tygodnia), a następnie dochodzi do gwałtownego pogorszenia się stanu zdrowia w wyniku rozwoju zapalenia dolnych dróg oddechowych. Ta ostra faza charakteryzuje się kaszlem, dusznością i niewydolnością oddechową.
Stan osoby chorej na SARS pogarsza się bardzo szybko, dlatego, jeśli wystąpią wskazane objawy, należy wezwać karetkę lub zgłosić się na oddział ratunkowy do szpitala.
SARS: diagnozowanie
SARS, zespół ostrej ciężkiej niewydolności oddechowej można podejrzewać u osób, które w ostatnim czasie podróżowały do Azji Południowo-Wschodniej i u których występują opisane wyżej objawy.
Zakażenie wirusem SARS potwierdza się na podstawie badania próbki krwi i wykrycia w niej przeciwciał powstałych w wyniku kontaktu z wirusem, badania materiału genetycznego wirusa SARS w próbkach plwociny lub krwi, lub izolacji wirusa z materiału biologicznego pobranego od chorego.
SARS: leczenie
Leczenie SARS jest objawowe. Chorzy muszą przebywać w szpitalu na oddziale intensywnej terapii, ponieważ rokowanie w SARS jest poważne, a śmiertelność sięga nawet 10 proc. wśród wszystkich chorych - głównie wśród osób starszych.
Leczenie opiera się na ograniczaniu stanu zapalnego w płucach poprzez podawanie glikokortykosteroidów i podtrzymywaniu funkcji układu oddechowego nawet poprzez wentylację mechaniczną.
Większość osób, które przebyły SARS, wraca do pełni zdrowia w ciągu roku. Niestety u mniej więcej 30 proc. chorych dochodzi do rozwoju trwałych powikłań, w tym upośledzenia wydolności układu oddechowego, uszkodzenia wielonerwowego i uszkodzenia mięśni.
Oceń artykuł
